Γράφει η Zωή Ράπτη: ΔικηγόροΣ, LL.m – Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας – Κόμματος στη Νέα Δημοκρατία
Ακόμα κι αν υπήρχε έστω και ίχνος αμφιβολίας για τους παιδαριώδεις και επιβλαβείς χειρισμούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα εθνικά μας ζητήματα, τώρα αυτή αντικαταστάθηκε από μια δυσάρεστη βεβαιότητα. Οι «επιτυχίες» για τις οποίες θριαμβολογούσαν οι κκ Τσίπρας και Κοτζιάς δεν είναι τίποτε άλλο παρά πανωλεθρίες, αβαρίες και άτακτες υποχωρήσεις έναντι χωρών που έχουν αξιώσεις από την Ελλάδα.
Στα Σκόπια, η αποχή στο δημοψήφισμα για τη συμφωνία των Πρεσπών απέδειξε ότι ο γειτονικός λαός δεν έχει διάθεση να υποχωρήσει ούτε σε θέματα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση θεωρούσε ότι θα «περνούσαν» με σχετική ευκολία. Ο εθνικισμός, ο αλυτρωτισμός και η επιθετικότητα εκεί αποτελούν στοιχεία της καθημερινότητας πολύ πιο ισχυρά απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν οι αιθεροβάτες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ο επίπλαστος «Μακεδονισμός» είναι μια από τις ρίζες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε με αυτή τη χώρα και η αναγνώρισή του μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών θα επιδείνωνε την κατάσταση και θα αύξανε τους μελλοντικούς κινδύνους για την Ελλάδα. Εθνότητα και γλώσσα αλλά και μια –άκρως απαραίτητη- συνταγματική μεταρρύθμιση ήταν σημεία στα οποία δεν ήθελαν να υποχωρήσουν οι αξιωματούχοι των Σκοπίων.
Επιπλέον, κάτι που δεν περιποιεί τιμή στην κυβέρνηση της Ελλάδος είναι η αποκάλυψη ότι ο πρωθυπουργός Ζάεφ αντιμετωπίζει ως… ευκαιρία την κυβέρνηση Τσίπρα! Σύμφωνα με τα αποσπάσματα από τα πρακτικά των δύο συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ στις 27 Ιανουαρίου 2018 και 19 Μαΐου 2018, που είδαν το φως της δημοσιότητας ο κ. Ζάεφ εμφανίζεται να λέει στους συνομιλητές του: «Νομίζω ότι πρέπει να λύσουμε το ζήτημα όσο έχουμε ακόμη την ευκαιρία. Με κάθε αναβολή η κατάσταση γίνεται όλο δυσκολότερη. Η κωλυσιεργία και η εκκρεμότητα οδήγησαν σε πολιτική κρίση στην ΠΓΔΜ. Αν δεν βρούμε τώρα λύση, θα χάσουμε δέκα χρόνια. Η προσφυγική κρίση αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για την περιοχή. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ενδιαφέρον (ακολούθησε και το αντίστοιχο ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ) και να βρούμε μία λύση. […] Αυτό όμως δεν καθιστά ευκολότερη τη συγκυρία. Οι προϋποθέσεις όμως είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία». Τελικά, η συμφωνία των Πρεσπών αποδεικνύεται χειρότερη κι από τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις.
