Αντιγράφοντας από το καταστατικό της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας: «Σκοπός των Ενώσεων και Συλλόγων Κηδεμόνων Πρωτοβάθμιας – Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι ο συντονισμός και η προβολή προβλημάτων των δημόσιων σχολείων, η ουσιαστική συμμετοχή των οικογενειών σε διαδικασίες λειτουργίας στις μονάδες των παιδιών τους, η ανάπτυξη και προαγωγή της Παιδείας». Η παραπάνω αναφορά στον ορισμό της ευθύνης και του ρόλου Ενώσεων ή Συλλόγων Κηδεμόνων έγινε εξαιρετικά επίκαιρη τις τελευταίες εβδομάδες κυρίως σε Αγία Παρασκευή και Χαλάνδρι, καθώς τα όρια και ο τρόπος τοποθέτησης των γονέων σε ζητήματα επικαιρότητας ή προβλημάτων στα σχολεία έγιναν αντικείμενο αντιπαράθεσης… εντός, εκτός και επί ταυτά.
Ενδεικτικά, η κατάσταση σε παιδικούς σταθμούς της περιοχής, ως προς τους όρους φιλοξενίας, τα μέτρα προστασίας και ζητήματα τροφείων οδήγησε τον αντίστοιχο σύλλογο γονέων σε μία οργισμένη ανακοίνωση κατά του Δήμου της πόλης. Ακολούθησε απάντηση της δημοτικής Αρχής, που στάθηκε στη «μη θεσμική γλώσσα» και τον «καταγγελτικό λόγο» του Δ.Σ. που εκπροσωπεί τις οικογένειες. Το «δάσος» των προβλημάτων και της προσπάθειας λύσης τους χάθηκε ένθεν κακείθεν στο… δέντρο της φρασεολογίας, μάλιστα, σε δημοτικές δομές που μόλις πέρσι «έτυχε» να αποκλείσουν περίπου 100 παιδιά του προαστίου για τα οποία δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις!
Ωστόσο, οι «κόκκινες γραμμές» δηλώσεων και παρεμβάσεων δεν άφησαν ανεπηρέαστο ακόμη και το εσωτερικό του γονεϊκού κινήματος. Στην Ένωση άλλης πόλης ο αντιπρόεδρός της παραιτήθηκε καταγγέλλοντας εισηγήσεις και ανακοινώσεις που «έρχονταν έτοιμες, γραμμένες σε κομματικά γραφεία, γεγονός που έχει οδηγήσει τον φορέα να μη λειτουργεί πια ως ανεξάρτητο όργανο». Τον επιβεβαίωσε το γεγονός ότι σειρά από δελτία τύπου, με την υπογραφή -βέβαια- του Διοικητικού Συμβουλίου είχαν αρκετές ομοιότητες με δημοτικής παράταξης της πόλης. Ο ίδιος (εκλεγμένος με άλλον συνδυασμό) εξήγησε ότι «πάντα προσπάθησα να βρίσκουμε τις κοινές μας συνισταμένες, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις». Στην προκειμένη περίπτωση, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών, στην οποία ομνύουν μεν και δεν, δεν αφήνει… φύλλο συκής στις πρώτες προτεραιότητες: «Πλήρης κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό των σύγχρονων αναγκών δημόσιας εκπαίδευσης (μόνιμο αναγκαίο προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή, δωρεάν ασφάλιση – σίτιση– μεταφορά)».
Αντ’ αυτού, όσοι έχουν αναμειχθεί στα δρώμενα ενώσεων και συλλόγων γονέων, από όποια αφετηρία πολιτική ή… φρασεολογική και αν προέρχονται, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι ουσιαστικά μέλη σύγχρονων «καταφυγίων» των… αδυνάτων. Με το χέρι διαρκώς στην τσέπη, οι οικογένειες βρίσκονται εκεί για να καλύπτουν πάσης φύσεως ανάγκες των μονάδων. Τα περισσότερα… κάστανα από τη φλόγα καλούνται να βγάλουν σε όλο και περισσότερες δαπάνες οι δήμοι τους. Οι τελευταίοι κινδυνεύουν να καούν από τη «φωτιά» των προβλημάτων και μαζί με οι γονείς κάθε… παράταξης και κόμματος. Μια ματιά μόνο στην «καυτή πατάτα» των ευθυνών υποδομών της δίχρονης προσχολικής αγωγής που τούς πέταξε η κεντρική κυβέρνηση, προδίδει, σε τελική ανάλυση, ότι κάποιοι βλέπουν το δάχτυλο ενώ τους δείχνουν το φεγγάρι…
