ΕπιΤόπου [31/1]

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ 2009: «Περίπατος… στα σοκάκια της μνήμης» Γ΄ Τάξη 2ου Γυμνασίου Λέρου. Πάντοτε μου έδιναν χαρά τα όμορφα πονήματα των ανθρώπων. Αυτά που παίρνουν τις στράτες του χωριού… Tους δρόμους της πόλης. Τις λεωφόρους του κόσμου, και προσφέρονται ως αντίδωρο στις διψασμένες ψυχές οι οποίες συνθλίβονται μέσα σε μίζερα, σε άσχημα, σε τερατώδικα σκαρφίσματα αυτού του θηρίου, που ονομάζεται άνθρωπος.

Όμορφα πονήματα ανθρώπων, που μπορεί να ‘ναι σεμνά και ταπεινά, σαν το Ημερολόγιο της τρίτης τάξης του 2ου Γυμνασίου Λέρου, ή να είναι «ακριβά» όπως το λογοτεχνικό περιοδικό του Πολιτιστικού Κέντρου του νησιού.

Λέρος! Ένα νησί πανέμορφο και υπερήφανο για την Ανθρωπιά του, για την Ιστορία του, για την κουλτούρα, την παράδοση, τον πολιτισμό, τα πνευματικά του τέκνα, τα οποία προσφέρουν το αντίδωρο που λέγαμε, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου βρίσκονται σπαρμένα σαν σύγχρονοι Οδυσσείς και μεγαλουργούν.

Τη χαρά που μας προσφέρουν τα όμορφα πονήματα των ανθρώπων, την έλαβαν υπ’ όψη, και το εν λόγω Λύκειο και το Πολιτιστικό Κέντρο Λέρου, και μας στέλνουν πάντα τα αντίδωρά τους. Εμείς, με τη σειρά μας, οφείλουμε να μοιραστούμε με τους συμπολίτες μας, τους λόγους που μας επιβάλλουν να…καταπιαστούμε με ένα θέμα από αυτά που δεν «πουλάνε» στην έσχατη εποχή μας, όπου τα πάντα μετριούνται με το πούλημα των ρύπων και το ξεπούλημα των Αξιών.

2ο Λύκειο Λέρου: «Περίπατος…στα σοκάκια της μνήμης»

Στη μονοτονία της ζωής, γυρίζουν και βασανίζουν το μυαλό, μνήμες από πρόσωπα, μνήμες από κουβέντες, μνήμες μιας άλλης εποχής, που ενώ τα υλικά αγαθά δεν ήταν σε αφθονία, αφθονούσαν οι ανθρώπινες αξίες. Εκείνες της φιλίας, της αγάπης, της σύμπνοιας, του σεβασμού και του αγώνα. Τις σπίθες αυτές της μνήμης που λαγοκοιμούνται στη χόβολη της ερημιάς μας -κατά τον ποιητή- θα προσπαθήσουμε να σκαλίσουμε και να ανασύρουμε, θύμησες από γειτονιές και σοκάκια του νησιού μας…

Υπογράφει το «Εισαγωγικό Σημείωμα» του Ημερολογίου -μέρος του οποίου μόλις αναφέραμε- η κα Ευφροσύνη Κρικοχωρίτη, εκπαιδευτικός, Υπεύθυνη Βιβλιοθήκης του 2ου Γυμνασίου Λέρου.

Γυρίζοντας ένα-ένα τα δώδεκα φύλλα του Ημερολογίου, βλέπει κανείς πως τα παιδιά που το δούλεψαν, δεν σεργιάνισαν μόνο τα σοκάκια της μνήμης του νησιού τους, μα γεύθηκαν μέσα σ’ αυτό το πατροπαράδοτο τοπίο, την «αφθονία των ανθρώπινων αξιών και την ομορφιά των εικόνων, τότε που το χτύπημα της πόρτας σήμαινε φίλος. Τότε που η μυρωδιά του φαγητού το βράδυ, καλούσε τους γείτονες σε κοινό δείπνο….» όπως τα κατέγραψε η διδασκαλία του ενσυνείδητου εκπαιδευτικού στις ψυχές των παιδιών και στο Ημερολόγιο του έτους 2009.

Κι εδώ είναι που εστιάζουμε. Στον εκπαιδευτικό-δάσκαλο. Αυτόν που κάνει την υπέρβαση και πέρα από τα αμφιβόλου αξίας μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος του περίφημου Υπουργείου της των Ελλήνων (!!!) Παιδείας, ωθεί τα παιδιά του να ανακαλύψουν και τις ανυπέρβλητες Αξίες της ουσίας της ζωής. Εστιάζουμε στο δάσκαλο που δεν βάλτωσε στη δημοσιοϋπαλληλική ανυπαρξία του επαγγέλματος. Αυτόν που τα χιλιάδες παιδιά τα οποία πέρασαν από τα χέρια του, τον έκλεισαν στην καρδιά τους ως αξία, ως παράδειγμα ζωής, ως σεβαστό και αγαπημένο κομμάτι της ζωής τους.

Αγαπημένο 2ο Λύκειο Λέρου, συνέχισε έτσι όμορφα κι αγαπησιάρικα τον περίπατο στα σοκάκια των Σπουδαίων, των Μεγάλων, των Αληθινών της Ζωής, διότι πέρα από την καθημερινότητα της επιβίωσης, υπάρχει και αυτή. Κράτα στην ψυχή σου όποιον δάσκαλο σε οδηγεί σε τέτοια σοκάκια και μάθε να τον ευχαριστείς με κάθε ευκαιρία, όπως κάνουμε κι εμείς δημοσία από το δικό μας μέσο επικοινωνίας.

ΤοποΓράφει η Θέμις