Ανεπανάληπτες στιγμές βιώσαμε όσοι ανηφορίσαμε στον Κοκκιναρά την περασμένη Κυριακή. Στιγμές που θα μείνουν αποτυπωμένες στη μνήμη και την ψυχή μας, από αυτές που θα έχουμε κάθε δικαιολογία να τις μεταφέρουμε με περηφάνια στους δικούς μας ανθρώπους.
Από το πρωί φάνηκε ότι η μέρα που ξημέρωσε θα ήταν διαφορετική. Θα άλλαζε πολλά πράγματα σχετικά με όσα πιστεύουμε για τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται δίπλα μας, αλλά συνήθως τους αγνοούμε, για τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Είναι, ίσως, από τις λίγες φορές που η στήλη δεν βρίσκει κανένα λόγο να γκρινιάξει, να κατακρίνει, να μεμψιμοιρίσει. Απεναντίας, νιώθει έντονη τη διάθεση να γεμίσει τον έντυπο χώρο που της αναλογεί με συγχαρητήρια και μπράβο.
Συγχαρητήρια στον δήμαρχο Πεντέλης και πρόεδρο του ΣΠΑΠ, αλλά και σε όλους τους δήμους και κοινότητες-μέλη του Συνδέσμου, πρώτον για την πρωτοβουλία και δεύτερον για την άψογη οργάνωση της δενδροφύτευσης.
Συγχαρητήρια στις έγκυες γυναίκες, κάποιες μάλιστα σε προχωρημένη κύηση, που -σε πείσμα των ιατρικών απαγορεύσεων- βρέθηκαν στον Κοκκιναρά και μάλιστα συμμετείχαν ενεργά στη φύτευση των δένδρων.
Συγχαρητήρια στα νέα παιδιά, μέλη φορέων, συλλόγων ή απλώς παρεών, που κατάφεραν να ξυπνήσουν πρωί και να γεμίσουν με την πλάκα τους και την «αργκώ» τους τις πλαγιές του Κοκκιναρά.
Συγχαρητήρια στους νέους γονείς που έφεραν τα βλαστάρια τους σε αυτήν την έξοχη οικολογική γιορτή, δίνοντάς τους ένα από τα καλύτερα μαθήματα που θα μπορούσαν.
Συγχαρητήρια στους πολλούς συνανθρώπους μας της τρίτης ηλικίας, που απέδειξαν ότι, όταν το λέει η ψυχή, το σώμα δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει…
Ό,τι και να γράψει κανείς φαντάζει φτωχό μπροστά σε αυτό που έγινε την Κυριακή στον Κοκκιναρά. Αν το μυαλό μας ήταν φωτογραφική μηχανή, η μνήμη της θα είχε γεμίσει πολύ γρήγορα από την ποσότητα των όμορφων σκηνών που θα είχε καταγράψει. Ίσως και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ, ο ∆ημήτρης Στεργίου-Καψάλης, να μην περίμενε τόσο μεγάλη και τόσο ενθουσιώδη συμμετοχή του κόσμου στο κάλεσμά του. Όποιοι βρέθηκαν δίπλα του, ακόμη και για λίγες στιγμές, μπορούσαν να δούν στο πρόσωπό του, στα μάτια του, στο διαρκές χαμόγελό του την απόλυτη ικανοποίηση που βίωνε.
Μα και όλο το βουνό χαμογελούσε. ∆εν ήταν δενδροφύτευση αυτή, αλλά πάρτι, μεγάλη πράσινη γιορτή, ένα απέραντο πανηγύρι. Ακόμη και τα όσα μικρά… στραβοπατήματα, κατά τη διάρκεια της δενδροφύτευσης, λειτούργησαν ως νέα εναύσματα για γέλια, καλαμπούρια και πειράγματα.
Άσε, πια, εκείνα τα… παζάρια.
– «Θα μου δανείσεις για λίγο την τσάπα σου;»
– «Ευχαρίστως, αν μου δώσεις ένα από τα δενδρύλλια, που βαστάς».
Ένας απέραντος ανταγωνισμός ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, προσφοράς. Πρώτη φορά είδα τόσους πολλούς να στενοχωριούνται γιατί δεν μπορούσαν να προσφέρουν ακόμη περισσότερο, γιατί δεν έφθαναν τα δένδρα για να φυτεύσουν ακόμη πιο πολλά. Πρώτη φορά είδαν αυτόν τον λαό τόσο ενωμένο, σ’ ένα σκοπό που ξεπερνά ατομικές μικροπρέπειες, οικονομικά, κομματικά, ακόμη κι εθνικά σύνορα. ∆εν ήταν λίγες, εξάλλου, οι φορές που παραξενεύτηκα, ακούγοντας δίπλα μου συνομιλίες στα αγγλικά, τα αλβανικά, τα ρωσικά, ακόμη και στα κινέζικα.
Τελικώς, πετύχαμε το στοίχημα. Ήμασταν όλοι εκεί! Απαντήσαμε με τον καλύτερο τρόπο στην κραυγή αγωνίας του προέδρου του ΣΠΑΠ για την τύχη του Πεντελικού Όρους.
Ταυτόχρονα, όμως, στείλαμε και μία ισχυρή προειδοποίηση προς όσους επιμένουν να βάζουν το οικονομικό συμφέρον τους πάνω από τις ίδιες τις ζωές μας. ΕΩΣ Ε∆Ω!!! Σας μάθαμε, σας ξέρουμε και σας περιμένουμε. Εκεί που εσείς θα βάζετε το στουπί με το πετρέλαιο, εμείς θα φυτεύουμε ένα δένδρο. ∆εν θ’ αφήσουμε ούτε μια σπιθαμή δασικής έκτασης ελεύθερη για τα ντουβάρια σας. ∆εν θα σας επιτρέψουμε να κτίσετε με μπετόν, σίδερο και γυαλί τις τελευταίες ελπίδες μας ν’ ανασαίνουμε ελεύθερα αύριο…
Ωστόσο, ανάλογο μήνυμα έλαβαν και όσοι αιρετοί ή μη, της κεντρικής ή της τοπικής διοίκησης, συμμετέχουν στην παραπάνω «φάμπρικα» των καταπατητών και, βέβαια, όχι με το αζημίωτο. Και σε αυτούς, η πρωτοφανής παρουσία του κόσμου στον Κοκκιναρά θα πρέπει ν’ αποτελέσει ισχυρό «καμπανάκι» για αλλαγή πορείας, πριν είναι αργά.
Κύριοι, συμμορφωθείτε. Ο πολίτης που ξέρατε -ή σωστότερα προσπαθήσατε να δημιουργήσετε- δεν υπάρχει. Μπορεί να καταφέρατε να μας στριμώξετε με προβλήματα και χρέη, μπορεί να επιχειρήσατε να μας αποδυναμώσετε, διαλύοντας το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μπορεί να καταφέρατε εν μέρει να μας αποπροσανατολίσετε, δημιουργώντας μας ψεύτικες ανάγκες, αλλά τελικώς δεν καταφέρατε να μας απονεκρώσετε. Την κρίσιμη στιγμή, σηκώσαμε και πάλι το ανάστημά μας και σας ξαφνιάσαμε.
Την περασμένη Κυριακή στην Πεντέλη συντελέστηκε κάτι που θα μπορούσε να συγκριθεί σε, έκταση κι ένταση αποτελέσματος, με αυτό που συνέβη τον περασμένο ∆εκέμβριο στην Αθήνα. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, η αντίδραση του κόσμου είχε θετικό και μόνο αντίκτυπο.
Μην αφήσουμε αυτή τη χρυσή ευκαιρία να χαθεί. Ας κάνουμε την πράσινη γιορτή του Κοκκιναρά κανόνα και όχι εξαίρεση στη ζωή μας. Ας γίνουμε όλοι σύντροφοι στον αγώνα για το πρασίνισμα της χώρας μας. Ας στείλουμε τις σκέψεις μας κι ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τους πολίτες της Πατησίων & Κύπρου, του Βοτανικού και όσους άλλους είναι αποφασισμένοι να υπερασπισθούν το δικαίωμά τους σε μία ποιοτικότερη ζωή.
Θάνος Σταθόπουλος
