Τεταμένη παραμένει η ατμόσφαιρα, εντός κι εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου του Αμαρουσίου, αναφορικά με τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βασ. Σοφίας, την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου. Τα επόμενα 24ωρα, αντί να συμβάλουν στην εκτόνωση του έκρυθμου κλίματος, έριξαν μάλλον κι άλλο «λάδι στη φωτιά», καθώς εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν πλήθος ανακοινώσεων, απ’ όλες τις πλευρές, κατάφορτες με βαριές εκφράσεις.
Όλα δείχνουν ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι διατεθειμένη να βάλει σύντομα το σπαθί στο θηκάρι κι αυτό μόνο θετικές εξελίξεις δεν προοιωνίζει για την πόλη. Μάλιστα, στην εφημερίδα μας έχει φθάσει ακόμη κι επιστολή από «πολιτικό» σχηματισμό που δεν εκπροσωπείται στο Δημοτικό Συμβούλιο -εμφανίζεται δε στις συνεδριάσεις του σποραδικά και που- στην οποία ουσιαστικά διατυπώνεται η απειλή ότι, την επόμενη φορά που θα εκδηλωθούν τραμπουκισμοί στο Δ.Σ., τα μέλη της εν λόγω παράταξης θα απαντήσουν αναλόγως…
Αλήθεια, με αυτά τα δεδομένα, πόσο μακριά βρισκόμαστε από το να κλείνονται ραντεβού μεταξύ οργανωμένων ομάδων προκειμένου να «ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους»; Μήπως, αν συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά, τα ανήκουστα γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου, την οποία ανεγκέφαλοι οπαδοί μετέτρεψαν σε πεδίο μάχης, με αφορμή ένα κατά τ’ άλλα ανώδυνο παιχνίδι βόλεϊ, τα μεταφέρουμε στη Βασ. Σοφίας;
Υπερβολές; Μακάρι. Φοβούμαστε, όμως, ότι δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτό το εφιαλτικό σενάριο. Η βία ουδέποτε και σε οποιαδήποτε μορφή της δεν απετέλεσε καλό σύμβουλο. Από τη στιγμή που κινητοποιεί τα πλέον πρωτόγονα και για τούτο κατώτερα, ένστικτά μας, δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσει σε πράξεις που κάθε άλλο παρά κοσμούν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αντίφαση από τη δήθεν «ελεγχόμενη βία». Άπαξ και μπούμε σε αυτό το μονοπάτι, ουδείς και τίποτε δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί. Το ζήσαμε τον περασμένο Δεκέμβριο και μάλιστα με τον πλέον δραματικό τρόπο. Δεν χρειαζόμαστε καινούργια παραδείγματα για να πεισθούμε περαιτέρω.
«Οι ιδέες παλεύονται με ιδέες κι όχι με γροθιές» διακήρυξαν οι εκπρόσωποι της μειοψηφίας στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν πριν λίγες ημέρες, με αφορμή τα συμβάντα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Έχουν απόλυτο δίκιο, αλλά θα ήσαν περισσότερο αντικειμενικοί αν είχαν προσθέσει ότι οι ιδέες επίσης δεν παλεύονται με ειρωνείες, χλευασμούς και προσβλητικές εκφράσεις, από πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τις κολόνες…
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ήδη το Μαρούσι είναι πάρα πολλά και σοβαρά και, κάθε μέρα που περνά, δυστυχώς προστίθενται και καινούργια. Η επίλυσή τους δεν είναι υπόθεση μόνο λίγων προσώπων ή της εκάστοτε δημοτικής αρχής, αλλά προϋποθέτει τη συμμετοχή και τη βοήθεια όλων. Όσοι συμμετέχουν στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης (και σ’ αυτούς εντάσσουμε και τους εκπροσώπους παρατάξεων που έχουν σταθερή παρουσία στις συνεδριάσεις του θεσμικού αυτού οργάνου, έστω κι αν δεν έχουν εκλεγεί σ’ αυτό) οφείλουν ν’ αφήσουν πίσω το αχαρακτήριστο συμβάν της 24ης Φεβρουαρίου και να κοιτάξουν μπροστά. Οφείλουν να ξεπεράσουν την πολιτική ή προσωπική ευθιξία τους και να βάλουν πάνω απ’ όλα το συμφέρον της πόλης.
Και στο σημείο αυτό, ο ρόλος του προεδρείου του Σώματος είναι καθοριστικός. Έχει την ύψιστη ευθύνη να καλέσει τις δημοτικές παρατάξεις να σεβασθούν το κορυφαίο δημοκρατικό όργανο των τοπικών κοινωνιών και ταυτόχρονα να επιβάλει προς όλες τις πλευρές κανόνες που θα εξασφαλίσουν ομαλές κι απρόσκοπτες συνεδριάσεις. Με άλλα λόγια, να εφαρμόσει τον κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε ομιλητή -ακόμη και στον ίδιο τον δήμαρχο- να χρησιμοποιεί στο λόγο του προσωπικούς χαρακτηρισμούς, ειρωνείες, συγκαλυμμένες απειλές, αιχμές και γενικότερα σχόλια που δεν αφορούν στην ουσία των συζητούμενων θεμάτων. Και να είναι, βέβαιο το προεδρείο, ότι από τη στιγμή που οι διάλογοι μεταξύ των δημοτικών συμβούλων θα γίνονται επί ουσιαστικών θεμάτων και σε πολιτισμένο επίπεδο, οι όποιοι «φασαριόζοι» της «εξέδρας» δεν θα έχουν πρόσφορο έδαφος για να δράσουν. Αλλά ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι και σε αυτήν την περίπτωση ορισμένοι επιχειρήσουν να δυναμιτίσουν το κλίμα, τότε θα απομονωθούν, όχι από «μπράβους» και «νταήδες», αλλά από τους πραγματικούς δημότες Αμαρουσίου, που θα έχουν επιστρέψει και πάλι στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Εδώ πηγαίνει αυτό που ακούμε συχνά να λέγεται, ότι, δηλαδή, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα τα δημιουργούν και φροντίζουν να τα συντηρούν όσοι δεν μπορούν να σταθούν σ’ ένα διάλογο, είτε γιατί δεν έχουν τίποτε να πουν, είτε γιατί έχουν πολλά να κρύψουν… Αν υπάρχουν τέτοιοι στο Δημοτικό Συμβούλιο του Αμαρουσίου, ας τους αποκαλύψουμε με τη δημοκρατική στάση μας κι ας μη τους δίνουμε τα επιχειρήματα που θέλουν για να εξακολουθήσουν να κρύβονται.
Ο πρόεδρος του Σώματος βρίσκεται μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση για την πόλη, αλλά και για τον ίδιο. Αν καταφέρει να εξομαλύνει το κλίμα, αφενός θα προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στην πόλη, αφετέρου θα εγγράψει πολύτιμη υποθήκη για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον. Επειδή, όμως, σε αυτό θα χρειασθεί και την ουσιαστική συμβολή και των υπολοίπων μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, ίσως θα πρέπει, πριν την αμέσως επόμενη συνεδρίαση του Σώματος, να τους καλέσει και να κάνει μαζί τους μία «συμφωνία κυρίων» για το πώς πρέπει να γίνεται από εδώ και στο εξής ο διάλογος στη Βασ. Σοφίας.
Τέλος, δεν θα ήταν και κακή ιδέα, σε κάποια γωνιά της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου, να αναρτηθεί η γνωστή ρήση του Βολταίρου:
«Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όλα όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ -ακόμα και με το τίμημα της ζωής μου- το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες αυτά που πρεσβεύεις».
Αυτά και καλή -και κυρίως ήρεμη- συνέχεια στις εργασίες του Σώματος.
Θάνος Σταθόπουλος
