Και εις ανώτερα!… Τα μάθατε αγαπητοί Μαρουσιώτες; Μάλλον δεν τα μάθατε. Δεν ζει κι ο Καμαρούλιας να ντελαλήσει το γεγονός. Τούτου δοθέντος, ούτε και αυτή η πρόκληση έγινε αντιληπτή, ούτως ώστε, να δοθεί και η ανάλογη απάντηση από όπου θα… έπρεπε! Έτσι, με τούτα και με κείνα, από το 2008 μ.Χ., δια των μαρμαρίνων γραπτών ντοκουμέντων, εμφανίζεται πλέον το Μαρούσι, ως ένα χωριό νεοενταχθέν στον «Καποδίστρια», που δεν είχε ματαδεί δήμαρχο. Οι μαρμάρινες δε επιμύθιες επιγραφές -σαν από τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους προερχόμενες- συνοδεύουν υπερηφάνως τα εκ παρθενογενέσεως «έργα», για να… ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι την ιστορία του τόπου τους.
Ένα έργο, που λαχταρούσαν οι ιθαγενείς από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως πληροφορούμαι από σχετική βιβλιογραφία. Ένα έργο για το οποίο είχαν πλακωθεί πολλές φορές με τις πέτρες μέσα στα γύρω δάση -σύμφωνα με την παράδοση- οι τότε φυλές που κατοικούσαν στην Κηφισιά και στο Μαρούσι, οι γνωστές με τα ονόματα Κατσουλέρια και Μπαρμπάτσα αντίστοιχα. Ένα έργο που το περίμεναν εκείνοι οι ιθαγενείς όπως περιμένουν οι Έλληνες, να ζωντανέψει ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, επί αιώνες έμενε άπιαστο όνειρο.
Μιλάμε για ένα έργο, το οποίο στα χωριά όλου του κόσμου, γίνεται πρώτο απ’ όλα, στη μέση του χώρου, στον οποίον αποφασίζει ένα σόι, μια οικογένεια, μια φυλή, να στήσει τις καλύβες της. Αυτό το πράμα, στην Ελλάδα το λένε ΠΛΑΤΕΙΑ. Του δίνουν δε κι ένα όνομα εις… ανάμνησιν. Στο δικό μας όμως, το «γαλατικό» χωριό, δεν το κάναμε έτσι, γιατί η μόνη μας έννοια ήταν να μη μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Από τούδε όμως, στην καρδιά αυτού εδώ του πανάρχαιου δήμου της Αττικής, έγινε το μέγα θαύμα, το οποίο δικαίως προβάλλεται με καμάρι-λεβεντιά-περηφάνια και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;!…
Ένα «έργο» θεόπνευστο, ω Αμαρουσιώτες -ή όπως αλλιώς κατά καιρούς λεγόσασταν- εκτελέστηκε στο κοσμο-ιστορικό πλέον κέντρο του τόπου και έζησα να το δω κι αυτό. Να το δω, να το καταγράψω και να το καταθέσω ως μαρτυρία, στην Ιστορία του Αμαρουσίου. Μια Ιστορία, που μπορεί να γράφεται με γλώσσα μονίμως και σταθερώς λανθάνουσα και προοδευτικώς υπερφίαλη. Μπορεί με στοιχεία νεωτερίζοντα σαν αυτά που συνιστά το σύγχρονο μάρκετινγκ προς εντυπωσιασμόν των «ιθαγενών». Μπορεί να θυμίζει ήθη και έθιμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όμως η Ιστορία του Δήμου, τώρα γράφεται! Και γράφεται με «έργα»…
Αγαπητοί γηγενείς Μαρουσιώτες. Ως Μαρουσιώτισσα 5η γενιά τουλάχιστον, δεν μπορεί να μην είμαι συγκινημένη. Να μην είμαι ευτυχισμένη, συγκλονισμένη, που αξιώθηκα να ζήσω το όνειρο. Τουτέστιν, την «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΣΤΑΛΙΑΣ»!!! Η στέρηση του Μαρουσιού, από συστάσεώς του, από ΑΥΤΟ το έργο και η τόση απαντοχή που «τώρα δικαιώνεται», οδηγεί σε δυνατά συναισθήματα. Μέχρι και να «λαλήσει» μπορεί κανείς εάν υπάρχει μια κάπως τσιμπημένη ευαισθησία. Και τούτη η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ της Πλατείας Κασταλίας είναι έργο ΤΕΡΑΣΤΙΟ!!! Τα καινούρια γράμματα επάνω στην αιωνόβια προϋπάρχουσα εκεί ακριβώς, μαρμάρινη στήλη της φωτογραφίας, την οποίαν είχαν στήσει τόοοοτε τα Μπαρμπάτσα στη μέση του πουθενά, αναδεικνύει το μέγεθος του «έργου».
Η «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ» λοιπόν ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΣΤΑΛΙΑΣ, είναι ΤΟ έργο που περίμεναμε αιώνες. Και επειδή η αγνωμοσύνη είναι θανάσιμο αμάρτημα, εγώ ως ανήκουσα στην έως τούδε στερημένη γενικώς, φυλή των Μπαρμπατσίων, θα ευχηθώ και εις ανώτερα! Το επόμενο δε, παρόμοιο «έργο», στο μαρμάρινο βάθρο με την προτομή του Τοπικού Άρχοντος, οραματίζομαι να αναγράφεται με μαύρα -ομοίως-
γράμματα και στις 8 πλευρές, «ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ (κ.λ.π κ.λ.π κ.λ.π) ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΓΑΡΔΕΛΗ (π.χ.) ΕΓΙΝΕ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΕΙΑΣ (σταθερά!!!) ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΟΥΛΗ… 2009».
Toubala haerisson! (Στη σύγχρονη γλώσσα των γηγενών, σημαίνει)… Ευλόγησον!
ΤοποΓράφει η Θέμις
