Τις μέρες αυτές οι Έλληνες συνειδητοποιούν αναγκαστικά την οικονομική μας κατάσταση. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η κατάσταση, η οποία έμοιαζε να μην απασχολεί κανέναν έως πέρυσι, αποτελεί πλέον λόγο «μείωσης» της εθνικής μας κυριαρχίας, δια στόματος Πρωθυπουργού.
Όσο και αν επικριθεί ο πρωθυπουργός, όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι είπε την αλήθεια.
Ας δούμε όμως, με χαρτί και μολύβι ποιο είναι το αληθινό ελληνικής εμπνεύσεως οικονομικό πρόβλημα:
102 δισ. το σύνολο του φετινού προϋπολογισμού, 58 δισ. τα προϋπολογισμένα έσοδα, έλλειμμα 44 δισ. τα οποία πρέπει να δανειστούμε. Και τα οποία θα προστεθούν στα 298 που ήδη χρωστάμε από το 1974 και μετά.
Για να δούμε όμως τι συμβαίνει και γιατί φτάσαμε εκεί:
122 δισ. (εκ των 298 του ελλείμματος) κόστισαν οι αμυντικές δαπάνες από το 1974 έως σήμερα. Που σημαίνει, ότι αν η Ευρώπη είχε αληθινά εγγυηθεί τα σύνορά μας, δεν θα φτάναμε σε τέτοια δαπάνη.
60 περίπου δισ. το χρόνο είναι οι μισθοί και τα έξοδα γραφείων και οργάνωσης των δημοσίων υπαλλήλων σε σημερινές τιμές. Που χονδρικά σημαίνει ότι αν είχαμε τους μισούς, από το 1974 και μετά θα είχαμε γλυτώσει: 30 δισ. επί 35 έτη=1.050 δισ.
Η μαύρη οικονομική δραστηριότητα έχει υπολογισθεί σε 70 δισ. το χρόνο. Που σημαίνει ότι αν αυτή φορολογείτο με ένα συντελεστή 30% επί 35 χρόνια τότε θα είχαμε φορολογικά έσοδα 735 δισ. ευρώ.
Αν αθροίσουμε τα πιο πάνω:
1.050 δισ. από μισθούς δημοσίων υπαλλήλων,
735 δισ. από φορολόγηση της μαύρης οικονομίας και 122 δισ. από χαμένες αμυντικές δαπάνες αλλά αφαιρώντας από αυτά το έλλειμμα των 298, η Ελλάδα θα είχε σήμερα 1.609.000.000.000 (1,6 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ) διαθέσιμα.
Με άλλα λόγια, θα δανείζαμε την ίδια την Κίνα ή τις ΗΠΑ αν θέλαμε. Και δεν θα έκαναν κουμάντο στη χώρα η Μέρκελ και ο Μπαρόζο.
Τώρα καταλαβαίνετε όλοι γιατί ο πρωθυπουργός είχε πει προεκλογικά αυτό το οποίο χλεύασαν πολλοί: «Λεφτά υπάρχουν».
Υπολογίστε μάλιστα ότι οι πιο πάνω υπολογισμοί όσο χονδρικοί και αν είναι, εγώ θα έλεγα ότι είναι μάλλον συντηρητικοί.
Διότι αν είχαμε ένα κράτος που δεν χαρακτηρίζεται από το τριτοκοσμικό τεμπελαριό των 1.100.000 δημοσίων υπαλλήλων και αντί να τους συντηρούσε μέσω ρουσφετολογικών μηχανισμών και περιττών εργασιών και εξόδων, υποστήριζε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως όφειλε, τότε οι φόροι, λόγω οικονομικής άνθησης, θα ήταν ακόμα περισσότεροι.
Κυρίες και Κύριοι αναγνώστες της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ,
Οι Έλληνες θα δούμε σύντομα τη χώρα να πεθαίνει στα χέρια μας αν δεν κάνουμε κάτι. Και τότε θα παρακαλάμε γονατιστοί όχι μόνο το 14ο και τον 13ο μισθό να θυσιάσουμε, αλλά και πολλά περισσότερα.
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Ας αποφασίσουμε ΤΩΡΑ ποιοι θέλουμε να είμαστε. Η «Ελβετία» της Μεσογείου, σύμφωνα με τους πιο πάνω υπολογισμούς ή η «Ψωροκώσταινα» της Ανατολής;
Μιχάλης Σερασκέρης
micser1@otenet.gr
