Διαβάζοντας πρόσφατα δημοσιεύματα του Δήμου Αμαρουσίου σχετικά με το χαρακτηρισμό της πόλης μας ως τουριστικής περιοχής, μού δημιουργήθηκαν μερικές απλές απορίες:
1) Δεν υπήρχε πουθενά στα δημοσιεύματα η λέξη «κάτοικοι», αλλά ούτε η παραμικρή αναφορά σ’ αυτούς, όπως και στα οφέλη που ενδέχεται ν’ αποκομίσουν από την ανάδειξη του Αμαρουσίου ως τουριστικού προορισμού. Αντιθέτως, υπήρχαν συγκεκριμένες αναφορές για τα οφέλη που θ’ αποκομίσουν έμποροι και επαγγελματίες της πόλης. Πόσο σημαντικοί είναι, λοιπόν, οι κάτοικοι αυτής της πόλης σε σχέση με εμπόρους και τουρίστες; Ρωτήθηκαν ποτέ οι κάτοικοι του Αμαρουσίου αν θα το ήθελαν ως τουριστικό προορισμό; Γιατί δεν υπήρχε ούτε ένας εκπρόσωπος συλλόγου κατοίκων στη συνέντευξη της 14/7/2009;
2) Εφόσον το Μαρούσι έχει τόσο εντυπωσιακό δίκτυο δημοσίων συγκοινωνιών, γιατί οι νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις –τουλάχιστον στο κέντρο της πόλης, που ζω και γνωρίζω– ευνοούν την έλευση επισκεπτών με δικό τους αυτοκίνητο και όχι με δημόσια συγκοινωνία; Μήπως γιατί και η μετακίνηση με αυτοκίνητο θεωρείται ότι θα ωθήσει την οικονομική ανάπτυξη της πόλης; Σκέφτηκε κανείς την προφανή επιβάρυνση από το αυτοκίνητο του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε οι κάτοικοι, εργάζονται έμποροι και άλλοι επαγγελματίες και κινούνται οι επισκέπτες και μελλοντικοί τουρίστες;
3) Οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις και το Μουσείο Τσαρούχη –σημεία επίσκεψης που ενδιαφέρουν τουρίστες, κατά τα δημοσιεύματα– είναι στην αρμοδιότητα άλλων αρχών και όχι του Δήμου Αμαρουσίου, αν δεν κάνω λάθος. Εκείνες τα αναδεικνύουν ήδη, π.χ. μέσω της διαδικτυακής σύνδεσης http://www.cityofathens.gr/el/episkeptes/aksiotheata/moyseia/idryma-gianni-tsaroyxi. Τι νόημα έχει συνεπώς να υπερθεματίσει σ’ αυτό η δημοτική μας αρχή;
4) Τα υπόλοιπα μουσεία που έχει το Μαρούσι και άλλοι χώροι επίσκεψης, με εξαίρεση ενδεχομένως το Σπαθάρειο, δεν υπερκαλύπτονται από αντίστοιχα μουσεία στο κέντρο της Αθήνας και άλλους χώρους αρχαιολογικού ή ιστορικού ή καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος; Φαντάζεται κανείς ότι οι τουρίστες δεν θα αρκεσθούν στην Ακρόπολη και το μουσείο της ή το Αρχαιολογικό Μουσείο ή το Βυζαντινό Μουσείο στην Αθήνα (για ν’ αναφερθούν μόνο ελάχιστα) και θ’ αναζητήσουν αντίστοιχα ερεθίσματα στο Μαρούσι;
5) Ήταν προτεραιότητα της δημοτικής αρχής ν’ αναδείξει το Μαρούσι ως τουριστικό προορισμό και όχι ως ανθρώπινη πόλη, όπως είναι η ονομασία του συνδυασμού της; Μήπως θα ξαναθυμηθεί την ανθρώπινη πόλη το φθινόπωρο, όταν θα ξαναψάχνει τους κατοίκους στη λαϊκή αγορά του Αμαρουσίου κατά την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών; Τότε, ενδεχομένως να βρει και τουρίστες στη λαϊκή αγορά – προφανή πόλο έλξης τους σε μια περιοχή που θα την προτιμούσα χωριό, όπως παραδοσιακά ήταν
το Μαρούσι. Εξάλλου, οι πιο σύγχρονες υπηρεσίες μπορούν να υπάρχουν σε χωριά και όχι μόνο σε (τουριστικές) πόλεις, όπως μας διδάσκει το τελευταία γνωστό παράδειγμα της Ανάβρας στο Νομό Μαγνησίας (δείτε παρακαλώ τη σύνδεση http://www.magnesia-online.gr/portal/modules/news/article.php?storyid=1333).
Επειδή από τα παραπάνω καταλαβαίνω ότι, τελικώς, η δημοτική μας αρχή φροντίζει η πόλη μας να είναι πιο κατάλληλη για τουρίστες και όχι για τους κατοίκους της, ίσως πρέπει να σκεφτούμε να δοθεί το δικαίωμα ψήφου στους τουρίστες – αρκεί να πληρώνουν και δημοτικά τέλη…
Ανδρέας Βοσίνης
