Φίλε κύριε διευθυντά,
Δεν προτίθεμαι να συνεχίσω τους διαξιφισμούς με τον εκλεκτό συνεργάτη σας, αλλά να κάνω μερικές διευκρινίσεις, προσθήκες και διορθώσεις στην τελευταία ανταλλαγή (υποτίθεται) απόψεων.
1. Οι χαρακτηρισμοί μου δεν απευθύνονται σε πρόσωπα, αλλά σε αντιλήψεις, τακτικές και μεθόδους. Αν κάποιος αναγνωρίζει σ’ αυτούς την εικόνα του, πρόβλημά του – πολύ περισσότερο αν αποδέχεται υπερηφάνως ένα χαρακτηρισμό τον οποίον, εν τούτοις, θεωρεί κακόβουλο.
2. Το εικαζόμενο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων μου είναι αυθαίρετο. Προς αποκατάσταση του αληθούς, δηλώνω υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου ότι αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον ιμπεριαλισμό και τας παραφυάδας αυτού και καταδικάζω κατηγορηματικώς όλα τα εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που διεπράχθησαν προς εξυπηρέτησιν ιερών σκοπών. (Ελπίζω ότι δεν χρειάζεται βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής).
3. Ελλιπές είναι και το βιογραφικό μου. Συμπληρώνω ότι, εκτός των άλλων, εργάστηκα στο «Ποντίκι» (μέλος της ιδρυτικής συντακτικής επιτροπής) και στην «Ελευθεροτυπία».
4. Θα δώσω το «παρών» στο επόμενο ραντεβού στο Σύνταγμα. Δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία μιας συνάντησης με το γιο του σημερινού πρωθυπουργού και τον γόνο της οικογενείας Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου. Αμφότεροι δηλώνουν… αγανακτισμένοι.
5. Το μαρξισμό τον κόλλησαν δίκην αφροδισίου νοσήματος κάποιοι μεσήλικες αστοί, που άλλαξαν απόψεις, όταν υπέκυψαν στα θέλγητρα απελευθερωμένων νεανίδων με επαναστατικές ιδέες. Είναι περισσότερο κάτι σαν Επιφοίτηση παρά σαν Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση.
6. Στις μεθόδους «διαλόγου» με τοξικομανείς των μύθων που είχα απαριθμήσει ξέχασα τη σημαντικότερη: την ασφαλίτικη ρίψη λάσπης στον ετερόδοξο με τη μορφή υπονοουμένων – γενικώς και αορίστως. Μου τη θύμισε μια φράση για «ιστορίες» που κάποιος έχει «ακούσει».
Επαναλαμβάνω ότι τα προηγηθέντα και τα παρόντα δεν απευθύνονται σε πρόσωπα. Φυσικά, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία.
Ο υπευθύνως δηλών
Κώστας Γιαννόπουλος
