Άφησα να περάσουν λίγες μέρες, ώστε να καταλαγιάσει μέσα μου η βαθιά θλίψη από την απώλεια ενός πολύ καλού μου φίλου: του Herman Blauth.
Πολλοί τεχνοκριτικοί, Έλληνες και ξένοι, έχουν αναφερθεί διεξοδικά σ’ αυτόν, εκθειάζοντας το έργο του και τη διαδρομή του στην τέχνη. Όμως εγώ, βιώνοντας τον Herman μέσα από τη σχέση φιλίας, εκτίμησης και αποδοχής που είχαμε διαχρονικά δομήσει, θ’ αναφερθώ σ’ ένα περιστατικό που αφορά στους δυό μας αποκλειστικά και μας συνδέει απόλυτα.
Ήταν Δεκέμβρης του 2000. Λίγο πριν, με διαφορά λίγων ημερών, είχαν γεννηθεί η εγγονή του Μυρτώ και ο γιος μου Μάριος – Ανδρέας.
Πίνοντας καφέ στο σαλόνι του σπιτιού του στα Μελίσσια, συζητούσαμε για τα βλαστάρια μας που μόλις είχαν έλθει στον κόσμο. Αναλύαμε τις δυσκολίες που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν, το προβληματικό περιβάλλον που πρόκειται να ζήσουν, τις απαντήσεις που οφείλουν να δίνουν οι μεγάλοι, όταν τα λαμπερά παιδικά ματάκια προσπαθούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, με τ’ αναρίθμητα γιατί, γιατί, γιατί…
Λίγες μέρες αργότερα, μου τηλεφωνεί: «Έχω κάτι για σένα. Έλα στο σπίτι για καφέ».
Ο Herman είχε ζωγραφίσει 10 σκίτσα. Είναι αυτά που δημοσιεύονται παραπλεύρως… Μου τα χάρισε, λέγοντας:
«Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το μέλλον που προετοιμάσαμε στα παιδιά μας. Στο χέρι τους είναι ν’ αλλάξουν τον κόσμο, να τον κάνουν καλύτερο…»
❍ ❍ ❍
Ο Herman Blauth έχει φιλοτεχνήσει κατά καιρούς διάφορα πρωτοσέλιδα για την ΑΜΑΡΥΣΙΑ, τα οποία έχουν δημοσιευτεί κυρίως στα πρωτοχρονιάτικα φύλλα. Καταγγελτικά μα κι’ αισιόδοξα ταυτόχρονα. Πάντα ευαισθητοποιημένος με το περιβάλλον που χάνεται, και εμφορούμενος με μια αισιοδοξία για τις καλύτερες μέρες που πίστευε πως θα ‘ρθουν, ζωγράφισε αριστουργήματα.
Ενδεικτική της ευαισθησίας του και της αγάπης του στα παιδιά η ζωγραφική διακόσμηση του Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης. «Για τα παιδιά που πονάνε», έλεγε.
Ο Herman ήταν Γερμανός. Όμως ήταν πολύ πιο Έλληνας από πολλούς Έλληνες. Λάτρεψε τον τόπο και τον επέλεξε για να ζήσει με την οικογένειά του. Η Ελλάδα, το φως και ο ήλιος της ήταν διαρκής πηγή έμπνευσης για τα έργα του.
Την ύμνησε όσο λίγοι.
❍ ❍ ❍
Καλέ μου φίλε Herman, έφυγες για πάντα.
Ζεις όμως στο σπίτι μου, στο γραφείο μου, στη σκέψη μου, στην ψυχή μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για την Ελλάδα!
Είναι η ελάχιστη ανταμοιβή για την τεράστια προσφορά σου στη χώρα που λάτρεψες και την έκανες δεύτερη πατρίδα σου.
Αντίο φίλε…
Χρήστος Ζαγκλής
Xέρμαν Μπλάουτ Η πορεία στο χρόνο…
Ο Χέρμαν Μπλάουτ γεννιέται στο Ιλλερτίσσεν της Βαυαρίας στις 24 Ιουλίου του 1939. Λίγες ημέρες μετά ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που στερεί τις τρυφερές εικόνες από την παιδική ηλικία του. Το 1945 τα αμερικανικά τανκ εισβάλλουν στην πόλη του, το σπίτι που γεννήθηκε επιτάσσεται και η οικογένειά του αναγκάζεται να μετακινείται από κατάλυμα σε κατάλυμα. Όπως τα άλλα παιδιά των καταλαμβανόμενων γερμανικών πόλεων, σιτίζεται από τα αποφάγια των αμερικανικών στρατιωτών κατοχής ή κλέβοντας αποθήκες του αμερικανικού στρατού.
Παρ’ όλα αυτά, πηγαίνει κανονικά σχολείο, ενώ το 1947 βγάζει τα πρώτα του χρήματα πουλώντας εφημερίδες. Οι δεσμοί του με τον Τύπο είναι ισχυρές, αφού ο πατέρας του, τραπεζικός πριν από τον πόλεμο, όταν επιστρέφει από την εξορία βρίσκει δουλειά ως διευθυντής σε μία τοπική εφημερίδα.
Το 1953 η οικογένεια Μπλάουτ μετακομίζει στο Μόναχο, όπου στον νεαρό Χέρμαν αρχίζει να ριζώνει η πεποίθηση ότι θέλει να γίνει ζωγράφος. Μυείται στην τέχνη της χαρακτικής, εμπνέεται από το πάθος της κλασικής μουσικής, σκιτσάρει και σχεδιάζει μανιωδώς. Η απόφασή του να ασχοληθεί με τη ζωγραφική βρίσκει ισχυρή αντίσταση από τους γονείς του, χωρίς ωστόσο αυτή να μπορέσει να κάμψει την… προδιαγεγραμμένη πορεία του.
Το 1964 παρουσιάζει για πρώτη φορά τα έργα του, μέσα στον χώρο ενός φορτηγού ψυγείου που περιοδεύει στις πέριξ του Μονάχου πόλεις και μάλιστα πουλά τον πρώτο πίνακά του. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με τον έρωτα της ζωής του, την Αθηναία Σοφία Τζαμαλούκα, που σπουδάζει στο Μόναχο. Το 1965 την ακολουθεί στην Αθήνα, στο πρώτο ταξίδι του στην Ελλάδα, στην οποία θα επιστρέψει το 1966, για να μείνει για πάντα.
Το 1968 πραγματοποιείται η πρώτη ατομική έκθεσή του στο Μόναχο κι ένα χρόνο αργότερα σειρά έχει η πρώτη ατομική έκθεση στη γκαλερί Lucifer, στην Αθήνα, με λάδια και ξυλογραφίες.
Το μεγάλο ταξίδι του Χέρμαν Μπλάουτ στον κόσμο της τέχνης είχε ήδη ξεκινήσει…
Η οικολογική καταστροφή των πόλεων, οι πολυκατοικίες που ξεφυτρώνουν καθημερινά καταβροχθίζοντας το πράσινο, η αδιαφορία και η επιθετικότητα που κερδίζουν συνεχώς έδαφος, τον αφυπνίζουν σ’ ένα στρατευμένο αγώνα για τη διάσωση του περιβάλλοντος.
Με 59 ατομικές εκθέσεις και με συμμετοχή σε πλήθος ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με εικονογραφήσεις βιβλίων, αφισών, ημερολογίων κ.ά. περνάει ισχυρά μηνύματα και βάζει τη δική του σφραγίδα στο πάνθεον των μεγάλων καλλιτεχνών.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στη Βραζιλία, στην Αυστρία, στην Πολωνία και στη Σερβία.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2012 ο καλλιτέχνης της καρδιάς μας, Χέρμαν Μπλάουτ, φεύγει μακριά μας, συνεχίζοντας το ταξίδι του προς την αιωνιότητα…
