Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στα Δημοτικά Συμβούλια των περιοχών που καλύπτει ειδησεογραφικά η ΑΜΑΡΥΣΙΑ, αλλά και καταγράφοντας τις πολιτικές εξελίξεις στους επί μέρους Δήμους, διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι η προεκλογική προθέρμανση για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχει ήδη ξεκινήσει. Οι τόνοι αντιπαράθεσης διαρκώς ανεβαίνουν, οι παρασκηνιακές ζυμώσεις και επαφές εντείνονται, παλιά «στρατόπεδα» διαλύονται, ενώ άλλα, νεότερα, δημιουργούνται.
Του Θάνου Σταθόπουλου
Σε άλλες εποχές, η παραπάνω κινητικότητα δεν θα απασχολούσε τη στήλη, καθότι θα ήταν φυσιολογική και στο πλαίσιο του καθιερωμένου προεκλογικού παιχνιδιού. Ωστόσο, στην παρούσα εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα και τους πολίτες της όλο αυτό το σκηνικό απογοητεύει, καθώς αποδεικνύει ότι οι διεκδικητές αυτοδιοικητικών αξιωμάτων ελάχιστα έχουν διδαχθεί από τις τελευταίες εξελίξεις. Σε αντίθετη περίπτωση, θα είχαν ήδη αρχίσει να σχεδιάζουν συγκεκριμένα προγράμματα και εναλλακτικές λύσεις, προκειμένου να θωρακίσουν τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αντί να σπαταλούν δυνάμεις και πολύτιμο χρόνο είτε σε ανούσιες συγκρούσεις, είτε σε κοντόφθαλμες διαβουλεύσεις-διαπραγματεύσεις.
Και εξηγούμαστε. Έχοντας εισέλθει ήδη, έστω και ατύπως, σε προεκλογική περίοδο, ο δημότης θα περίμενε να ξεκινήσει η κατάθεση συγκεκριμένων προγραμμάτων κι εναλλακτικών προτάσεων, που τουλάχιστον θα υπόσχονταν ένα διαφορετικό αυτοδιοικητικό αύριο, δίνοντας ένα όραμα στον χειμαζόμενο τοπικό πληθυσμό. Θα ήθελε να ακούσει, κυρίως από τις δημοτικές παρατάξεις που διεκδικούν να ανατρέψουν τις υφιστάμενες δημοτικές αρχές και να αναλάβουν οι ίδιες ρόλο «τιμονιέρη», να καταθέσουν το διαφορετικό το οποίο πρεσβεύουν.
Με άλλα λόγια, καλές και άγιες οι καταγγελίες, τα ψηφίσματα καταδίκης και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αλλά δεν παράγουν μετρήσιμο πολιτικό έργο και άρα, δεν αποτελούν εχέγγυα αποτελεσματικής διοίκησης για όσους περιορίζουν τη δράση τους αποκλειστικά σε αυτά. Με βάση τον -έστω και πολλαπλώς κατακρινόμενο- «Καλλικράτη», η Αυτοδιοίκηση έλαβε νέες, ουσιαστικές αρμοδιότητες που, υπό προϋποθέσεις, της δίνουν αρκετή αυτονομία έναντι της κεντρικής διοίκησης. Και μπορεί μεν οι πόροι που συνοδεύουν την ανάθεση αυτών των νέων αρμοδιοτήτων να μη θεωρούνται ικανοποιητικοί, αλλά τουλάχιστον μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά για να ξεκινήσει η απαγκίστρωση της Αυτοδιοίκησης από την ασφυκτική αγκάλη του κεντρικού κράτους.
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει ότι αρκετοί τοπικοί άρχοντες πρέπει να ξεχάσουν τον τρόπο που μέχρι σήμερα διαχειρίζονταν το δημόσιο χρήμα. Θα πρέπει να βγουν και να πουν στις «στρατιές των ημετέρων» τους ότι παρήλθαν πια οι εποχές των αθρόων ρουσφετολογικών προσλήψεων. Θα πρέπει να εξηγήσουν στους τοπικούς και μη «νταβατζήδες» ότι αποτελούν παρελθόν οι απευθείας αναθέσεις και οι χαριστικές συμβάσεις. Και όλα τούτα, βέβαια, είναι δύσκολο να ειπωθούν και σχεδόν τρομοκρατούν ορισμένους επαγγελματίες αιρετούς, αφού τους στερούν τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορούσαν να επιβιώνουν πολιτικά.
Από την άλλη πλευρά και οι σημερινές μειοψηφίες των Δημοτικών Συμβουλίων, οι οποίες φιλοδοξούν να αναδειχθούν σε πλειοψηφίες μετά τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, οφείλουν να εγκαταλείψουν την εύκολη και βολική αντιπολιτευτική θέση τους και να περάσουν στην ουσιαστική δράση, με σχέδιο και όραμα για το αύριο.
Με τα λόγια δεν πληρώνονται οι υπάλληλοι, δεν λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί, δεν συντηρούνται τα σχολεία, δεν επιβιώνουν τα ΚΑΠΗ, δεν καθαρίζονται οι δρόμοι… Αν θέλουν να πείσουν ότι αποτελούν πράγματι την εναλλακτική λύση στις κακές σημερινές δημοτικές αρχές, ας το αποδείξουν εμπράκτως. Ας καταθέσουν ένα πλήρες, κοστολογημένο πλάνο για το πώς οραματίζονται τον Δήμο του οποίου τα ηνία διεκδικούν, ώστε να αξιολογηθούν και αναλόγως να κριθούν στις κάλπες.
Εκτός πια κι αν όλοι οι παραπάνω εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, ότι αρκούν τα «καθρεφτάκια» και οι χρωματιστές «χάντρες» για να ξεγελαστούν, για άλλη μια φορά, οι «ιθαγενείς» και να τους δώσουν την ψήφο τους. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ίσως τους βοηθήσουμε στις προσεχείς εκλογές να βγουν από την πλάνη τους. Ίσως τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος αλλάζει (κατ’ αντιστοιχία με το ότι η γη γυρίζει), μόνο που πολλές φορές αυτή η αλλαγή παίρνει κατεύθυνση που δεν την περιμένουμε και για τούτο δεν την προβλέπουμε.
Οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης έχουν μοναδική ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν την παρούσα κρίση ώστε να αποκατασταθούν στα μάτια των εκλογέων τους και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους έναντι της κεντρικής εξουσίας. Οι τοπικές κοινωνίες θα είναι κοντά και θα στηρίξουν αμέριστα όσους παρουσιαστούν μπροστά τους με ένα ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο πλάνο, έστω κι αν αυτό υπόσχεται νίκη μέσα «από δάκρυα και αίμα», για να θυμηθούμε και μία χαρακτηριστική φράση του Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Το θέμα είναι κάποιοι να τολμήσουν και να το κάνουν… χθες.
