Με την ισότητα και την είσοδο της γυναίκας στην εργασία πολλά πράγματα άλλαξαν στη δομή και τη συγκρότηση της ελληνικής παραδοσιακής οικογένειας. Η ισότητα φύλων μια πανανθρώπινη καινοτομία που απελευθέρωσε και αξίωσε τη γυναίκα – μητέρα στο ύψος που της αξίζει καθυστέρησε πολύ, και εμφανίστηκε με πολλές στρεβλώσεις και για τα δύο φύλα. Η γνωστή προχειρότητα σε ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με την ανθρώπινη συμπεριφορά και ειδικότερα ανάμεσα στα δύο φύλα, πολύ συχνά, έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενδυνάμωσε εγωιστική συμπεριφορά και ανταγωνισμό ανάμεσα στα νέα ζευγάρια.
Γράφει ο κοινωνιολόγος Γιώργος Σταυράκης
Δημιούργησε συνθήκες αντιπαλότητας, συχνά χωρίς ουσιαστικό λόγο, και καλλιέργησε έριδες που έχουν να κάνουν με τον επιμερισμό καθηκόντων μέσα και έξω από το σπίτι. Προς αυτή την κατεύθυνση συμβάλλουν αρνητικά και οι λεγόμενες «τοξικές» πεθερές που παρεμβαίνουν στην προσωπική ζωή και τις προτεραιότητες των ζευγαριών που ξεκινούν μια νέα ζωή. Χάριν της κοινωνικής και οικονομικής καταξίωσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες τα νέα ζευγάρια δίνουν μεγαλύτερη προτεραιότητα στην επαγγελματική καριέρα και το κοινωνικό προφίλ από ό,τι στο βαθύτερο νόημα της οικογένειας και των παιδιών.
– Από πολλά χρόνια τώρα ξένοι κοινωνικοί ερευνητές και συγγραφείς διαπιστώνουν ομόφωνα ότι ο θεσμός του γάμου περνά μια ποικιλόμορφη κρίση. Μπορεί σήμερα η ισότητα να αποκατέστησε μια διαχρονική κοινωνική αδικία προς το γυναικείο πληθυσμό, μπορεί να άνοιξαν οι πόρτες για την επαγγελματική αποκατάσταση, ωστόσο, η επιτυχία αυτή τουλάχιστον για τη δική μας ελληνική περίπτωση δεν είναι χωρίς κόστος και αρνητικές συνέπειες. Η σημερινή Ελληνίδα καλείται να αναλάβει πολλαπλούς ρόλους τους οποίους δεν είχε στο παρελθόν ξεπερνώντας τα όρια της παραδοσιακής οικογένειας και δημιουργώντας νέα σοβαρά διλήμματα. Οι αρνητικές συνέπειες είναι πολλές, μερικές από τις οποίες, επιβαρύνουν το θεσμό του γάμου και τη σωστή ανατροφή των παιδιών. Η πρωτοφανής αύξηση των διαζυγίων ενάντια στις ελληνικές παραδόσεις έχει μία σειρά αίτια ειδικότερα τα τελευταία χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης με κυριότερη αιτία, την έξοδο της γυναίκας στην εργασία, τα αυξανόμενα προβλήματα ψυχικής υγείας στο οικείο περιβάλλον, είναι μερικές από τις αιτίες που επισημαίνουν οι ειδικοί. Το άλλοτε «ισχυρό» φύλο ο σημερινός άνδρας είναι και αυτός «θύμα» αυτής της κρίσης αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ και τη Βόρεια Ευρώπη. Το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό. Στη Γαλλία, από στατιστικά στοιχεία που υπάρχουν από το 2007, το 51% των γεννήσεων είναι έξω από το θεσμό του γάμου.
– Η ραγδαία και απρογραμμάτιστη μετάβαση της παραδοσιακής οικογένειας που συντελέστηκε μέσα σε ελάχιστες δεκαετίες μετάλλαξε εμάς τους Έλληνες σε ένα είδος αστικοποιημένου χωριάτη στο βαθμό που προκάλεσε ένα πολιτιστικό σοκ και για τα δύο φύλα. Οι νεοαστοί και των δύο φύλων με την πρόσκαιρη ευμάρεια άρχισαν να ικανοποιούν σύνδρομα στέρησης από τα χρόνια στο χωριό με ένα ναρκισσιστικό τρόπο νεοπλουτισμού. Η μητρότητα, που είναι το υπέρτατο αγαθό από τη φύση, και θεοποιεί σχεδόν τη γυναίκα – μητέρα από τις νέες γυναίκες θεωρείται ως αναχρονιστική αντίληψη με προτεραιότητα την πολυτελή ζωή στο ρετιρέ. Έτσι, λοιπόν, η λεγόμενη γυναίκα γίνεται ο «θύτης και το θύμα», αφού η ίδια πολύ συχνά απορρίπτει το φυσικό και αναντικατάστατο προορισμό της γυναίκας – μητέρας και παιδαγωγού στερώντας έτσι από τον εαυτό της χαρά, και από την κοινωνία σωστούς και ολοκληρωμένους ανθρώπους. Η απελευθέρωση της γυναίκας ωστόσο, παραμένει μια μοναδική τομή που φέρνει στον άνθρωπο την ελπίδα, αποκαθιστά μια βαριά και διαχρονική αδικία και διανοίγει προοπτική αναβάθμισης στις κοινωνίες. Χρειάζεται όμως πολλής χρόνος για την ισόρροπη εμπέδωση τέτοιων κοινωνικών και ανθρωπιστικών μεταρρυθμίσεων. Οι γενικεύσεις, η βιασύνη και η επιπολαιότητα στρεβλώνει αυτή την ωραία προσπάθεια και την οδηγεί έξω από τους αληθινούς στόχους της. Η μισή ανθρώπινη δυστυχία έχει αιτία την άγνοια, και η άλλη μισή προέρχεται από τον εγωισμό και την απληστία.
