Οι συνειδητοί πολίτες δεν μένουν ποτέ αδιάφοροι ούτε αδρανείς. Δεν αρκούνται στο να παρακολουθούν παθητικά τα συμβαίνοντα και ακίνητοι να αναμένουν το μοιραίο.
Δεν επιθυμούν απλώς αλλά επιπλέον επιδιώκουν να ανακόψουν την πορεία προς την καταστροφή και να κτίσουν παράλληλα μια νέα ελπίδα.
Γράφει ο Γιώργος Ζαραφωνίτης*
Η παρουσία όλων μας τούτο καταμαρτυρεί, τούτο επιβεβαιώνει. Κάθε Λαός εν κινδύνω επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του, ενώνεται και δεν διχάζεται. Ατσαλώνει τη θέλησή του, δοκιμάζει τις αντοχές του, καθαρίζει τη σκέψη του, με τη νηφαλιότητα, και εξαντλεί τις δυνάμεις που διαθέτει, για να καταφέρει.
Δεν επιτρέπει σε κανέναν εκμεταλλευτεί -τον δίκαιο ή όχι- θυμό του, την όποια απογοήτευσή του και ότι άλλο αρνητικό μπορεί να νοιώθει, δεν αφήνεται σε όποιους σπέρνουν συνθήματα οργής, εκδίκησης, ανορθολογισμού και αέναης καταστροφολογίας. Αρνείται να παρασυρθεί, να τον παρασύρουν, αρνείται να μετατραπεί, να τον μετατρέψουν, σε όχλο.
Ένας Λαός που πιστεύει -και δικαίως- στην αξία του και στις αξίες του, στις ικανότητες αλλά και στις δυνατότητες που διαθέτει, προστατεύει την αξιοπρέπειά του μαχόμενοςμε αυταπάρνηση και την αυτοπεποίθησή του ενισχύει. Γνωρίζει καλά πως από αυτούς που τον απειλούν, κανείς δεν θα τον προστατεύσει περισσότερο και καλύτερα, από τη βοήθεια που θα προσφέρει αυτός στον εαυτόν του.
Κοιτάζει στον καθρέφτη, αναγνωρίζει με παρρησία τα δικά του λάθη και τις αδυναμίες και αποφασίζει την οριστική «διαγραφή» του χρέους που έχει αυτός προς τον εαυτόν του.
Αποτελεί προφανώς εξαιρετικά καλό οιωνό η αποψινή αθρόα προσέλευση και δηλοί την επιρροή που άσκησε εξαρχής και ασκεί η Πρωτοβουλία των 58, αφενός στην κοινή γνώμηκαι σε παράγοντες που επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις (πολιτικά πρόσωπα, πολιτικά κόμματα, Μέσα Ενημέρωσης) αφετέρου. Όσες και όσους απόψε αντικρίζω γνωρίζω ότι προσήλθατε με ελπίδες αλλά και με επιφυλάξεις συνάμα.
Ελπίδες που πηγάζουν από την αίσθηση έως και τη βεβαιότητα πως κάτι σοβαρό ξεκίνησε, κάτι που διαθέτει πολλές πιθανότητες να επιτύχει, κάτι που στοχεύει να καλύψει πραγματική ανάγκη, και παράλληλα προσήλθατε, και με επιφυλάξεις προερχόμενες από τις όποιες πικρές εμπειρίες και απογοητεύσεις του παρελθόντος.
Το κείμενο των 58, κείμενο – πρόσκληση προς όλους εκείνους που ανήκουν στον ευρύτατο πολιτικό χώρο που ορίζεται ανάμεσα στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο και τη Δημοκρατική Αριστερά, να προσέλθουν χωρίς αποκλεισμούς, ηγεμονισμούς και προαπαιτούμενα, όχι απλώς για να προσθέσουν τις δυνάμεις τους αλλά να συνθέσουν, παράγοντας – δημιουργώντας μια νέα δυναμική που θα αποφέρει τη γέννηση ή καλύτερα την αναγέννηση μιας μεγάλης και γιατί καταλυτικής με τη παρουσία της Παράταξης.
Η Πρωτοβουλία των 58 είναι ήδη φανερό πως στρέφει τη προσοχή και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης προς αυτήν και λειτουργεί καταλυτικά επιταχύνοντας τις πολιτικές διεργασίες. Τα πρόσωπα που συνυπέγραψαν το κείμενο, έπεισαν με τη διαδρομή τους στο επάγγελμα, στην επιστήμη, στη τέχνη, στη πολιτική, τη εν στάση τους από καιρό πριν. Τόλμησαν, όπως όφειλαν, έφτιαξαν και έριξαν το σπόρο, το έδαφος είναι κατάλληλο και διψάει, εμείς θα το ποτίσουμε.
* Από την εισήγηση του μέλους της «Πρωτοβουλίας των 58», Γιώργου Ζαραφωνίτη, στην πολιτική εκδήλωση της 27ης Ιανουαρίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δημαρχείου Κηφισιάς.
