Κυριακή, 2 Μαρτίου 2014. Ώρα 19:30! Έναρξη στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ενός κλασικού ντέρμπυ. Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Έτσι είναι, αν βεβαίως «έτσι νομίζετε». Ο υπογράφων είναι γέννημα – θρέμμα Ολυμπιακός. Γεννήθηκε το 1956 κάπου κοντά στην Ευαγγελίστρια και έκανε τα πρώτα του βήματα στις προκυμαίες του μεγάλου λιμανιού. Είναι όμως ίσως ο μοναδικός φίλαθλος του Θρύλου (και τονίζω τη λέξη φίλαθλος και όχι οπαδός) που μπορεί να καυχηθεί ότι την πλούσια αθλητική συλλογή του κοσμούν το απόκομμα του εισιτηρίου του αλησμόνητου τελικού του 1971 « Παναθηναϊκός – Άγιαξ» και το πρόγραμμα του ίδιου αγώνα. Ίσως, η κορυφαία στιγμή του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, πριν από το έκτο της Πορτογαλίας. Ή μετά, αυτό εξάλλου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Επειδή είμαι παίκτης του στοιχήματος, θα ήθελα να ομολογήσω, εκ των υστέρων βέβαια, ότι η απόδοση του συγκεκριμένου αγώνα (7,75) ήταν για μένα τεράστια πρόκληση. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν το έπαιξα είναι ότι, για λόγους αρχής, δεν στοιχηματίζω ποτέ εναντίον της αγαπημένης μου ομάδας.
Κάτι όμως μου έλεγε ότι το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο. Όταν λίγες μέρες πριν, έχεις αντιμετωπίσει τους «Κόκκινους Διαβόλους» του σερ Άλεξ Φέργκιουσον (και όχι του Μόγιες – που όλοι πιστεύουν) και τους έχεις κυριολεκτικά κονιορτοποιήσει, τότε… έχεις ΑΔΕΙΑΣΕΙ. Είναι ποτέ δυνατόν, χωρίς καμία παρεξήγηση από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, που ήταν μαεστρικά «στημένος» από τον Γιάννη Αναστασίου, που σημειωτέον εξελίσσεται σε μεγάλο προπονητή, έχοντας ισοπεδώσει κυριολεκτικά – κατά γενικήν ομολογία όλης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης τους Ντε Χεα, Σμόλινγκ, Φέρντιναντ, Βίντιτς, Εβρά, Κάρικ, Κλέβερλι, Βαλέντσια, Ρούνεϊ, Γιανγκ και Φαν Πέρσι, να αντιμετωπίσεις με την ίδια σοβαρότητα τον Καπίνο, τον Πέτριτς και τους υπόλοιπους;
(Προς Θεού, δεδομένου ότι είναι πολύ εύκολο να παρερμηνευθούν τα λεγόμενά μου, δεν υποτιμώ τους παίκτες του Τριφυλλιού, αντίθετα μάλιστα τους θαυμάζω και υποκλίνομαι μπροστά στη μαχητικότητα και το ταλέντο τους).
Μια σκηνή θα μου μείνει, ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου από το πρόσφατο ντέρμπυ. Η στιγμή της εκτέλεσης του πέναλτι του Ολυμπιακού.
Το ύφος του Τσόρι Ντομίνγκεζ, του κορυφαίου ίσως παίκτη του Ολυμπιακού στον αγώνα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προδίκαζε τη πορεία της «στρογγυλής θεάς». Ψηλά, παρέα με τα περιστέρια που πέταξαν στον όμορφο φαληρικό ουρανό.
Ήταν το ύφος ενός ανθρώπου, που στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει. Ήθελε, αλλά δεν μπορούσε. Η τελευταία ικμάδα των σωματικών και ψυχικών αποθεμάτων του είχε καταναλωθεί το «μαγικό» εκείνο βράδυ που, αλλάζοντας την πορεία της μπάλας στο σουτ του Μανιάτη με το τακουνάκι του, την έστειλε στο βάθος της εστίας του Ντε Χέα, και όλους τους φιλάθλους του Ολυμπιακού στα ουράνια. Όταν άνοιξε το δρόμο για το θρίαμβο του Θρύλου. Μετά από αυτή τη στιγμή… το απόλυτο σκοτάδι.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Το παιχνίδι αυτό θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Ενώ, η μεγάλη πρόκριση στους 8, είναι πολύ κοντά. Ας περιμένουμε λίγες μέρες ακόμα για να την πανηγυρίσουμε. Και μαζί μ΄ εμάς και οι Παναθηναϊκοί, σαν γνήσιοι Έλληνες, μια και θα είναι μια ακόμα μεγάλη νίκη του ελληνικού αθλητισμού.
Υ.Γ.
1) Σας χρωστάω μιαν εξήγηση. Αναφέρθηκα στη Γιουναίτεντ του σερ Άλεξ και όχι του Μόγιες και το εννοώ. Θα περάσει τουλάχιστον μια δεκαετία για να πάψει να επηρεάζει το «πρόσωπο» και το «στυλ» αυτής της ομάδας η καταλυτική μορφή του «τσιχλάκια». Γιατί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ίσον Άλεξ Φέργκιουσον και Άλεξ Φέργκιουσον ίσον Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!!! Γι΄ αυτό το λόγο ακριβώς η επιτυχία του Ολυμπιακού είναι τεράστια.
2) Επειδή μόλις τελείωσε ο αγώνας άλλαξα κανάλι, δεν γνωρίζω τι δηλώσεις έκανε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Με κίνδυνο να θεωρηθώ ως ένας αλαζών μετά Χριστόν προφήτης, πιστεύω ότι ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης θα αναγνώρισε την ανωτερότητα του χθεσινοβραδινού αντίπαλου και θα προσήλωσε την προσοχή των παικτών, του Μίτσελ και των φιλάθλων στους στόχους της ομάδας που είναι η πρόκριση στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ και το κύπελλο Ελλάδος, μια που το πρωτάθλημα έχει προ πολλού κατακτηθεί.
Θα απέδειξε, για μια ακόμα φορά, γιατί αποτελεί το πολυτιμότερο κεφάλαιο (περιουσιακό στοιχείο) για τον σημερινό Ολυμπιακό και δίκαια είναι ο ηγέτης του.
3) Η αντίδραση των παικτών του Παναθηναϊκού στον τραυματισμό του Ολαϊτάν και του Μίτσελ, μετά την απαράδεκτη ενέργεια κάποιων ανεγκέφαλων «φιλάθλων» του Ολυμπιακού, που κατέληξε στον τραυματισμό του Γιάννη Αναστασίου, αποτελούν τον ορισμό του fair play και ότι το πιο υγιές έχουν να επιδείξουν οι ελληνικοί αγωνιστικοί χώροι την τελευταία 10ετία.
Σπύρος Γρίβας
