Μέσα σ’ έναν κήπο όμορφο κι ανθοστόλιστο, ανάμεσα σε πολλά ωραία λουλούδια, χρυσάνθεμα, μενεξέδες, τριαντάφυλλα, γλαδιόλες και ορτανσίες, γεννήθηκε ένα μικρό γαρίφαλο.
Πόσο ωραία χρώματα είχε! Στη μέση ήταν ροζ με κάτι μικρές άσπρες κουκίδες και πιο έξω κοκκίνιζε, ώσπου τα πέταλά του γίνονταν τόσο ζωηρά και έντονα που θαρρείς πετούσαν φλόγες. Τα φύλλα του ήταν καταπράσινα και οι δροσοσταλίδες της αυγής που είχαν καθίσει πάνω τους άστραφταν κάτω απ’ τις πρώτες αχτίνες του ήλιου σα διαμάντια.
Καθόταν ήσυχα αγναντεύοντας ένα γύρο και χαιρόταν το χάδι του ήλιου. Ήταν ένα γλυκό ανοιξιάτικο πρωινό. Ήταν το πρώτο λουλούδι που ξύπνησε τόσο πρωί.
Τι όμορφος που ήταν ο κήπος. Γύρω του τα όμορφα λουλούδια είχαν ακόμα γερμένα τα κεφαλάκια τους μέσα στα φύλλα. Σε λίγο άρχισαν σιγά σιγά να ξυπνούν και να τεντώνουν τα βελούδινα πέταλά τους που γέμισαν με άρωμα την ατμόσφαιρα.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο μικρό μας γαρίφαλο, που δε χόρταινε να θαυμάζει όλα αυτά τα γοητευτικά πράγματα. Σε μια στιγμή ένιωσε μιαν ανεξήγητη ανησυχία. Και δεν είχε άδικο. Ένας άνθρωπος το είχε πλησιάσει κρατώντας στο χέρι του ένα ψαλίδι. Τι τρόμο πήρε το καημένο το λουλουδάκι και πόσο πόνεσε σαν το έκοψαν και το πήραν μακριά απ’ τη μάνα του σ’ ένα περιβάλλον άγνωστο και εχθρικό, μέσα σε ένα γυάλινο βάζο. Έψαχνε μήπως δει κανένα σύντροφό του απ’ τον κήπο, αλλά φαίνεται πως δεν είχαν πάρει άλλο λουλούδι.
Πέρασαν μερικές μέρες. Το γαριφαλάκι έχανε σιγά σιγά τη δροσιά και την ομορφιά του. Το υπέροχο άρωμά του εξαφανίστηκε και αυτό. Ώσπου ένα πρωί μια υπηρέτρια το πήρε απότομα μέσα απ’ το βάζο και το πέταξε αδιάφορα στα σκουπίδια.
Αυτό δεν μπορούσε να πιστέψει στην κακή του μοίρα. Πώς γινόταν μια τέτοια ομορφιά να έχει ένα ωραίο φρικτό τέλος. Ώστε απ’ εδώ και μπρος γρήγορα, για να τελειώσουν τα βάσανά του. Και δεν άργησε κι αυτό να γίνει. Αργά το βράδυ ξεψύχησε μέσα στη βρώμα και στην ασχήμια και στο σκοτάδι.
Φυσιολατρικά ανθολογήματα
Τα γραφικά ελληνικά τοπία, τα δαντελένια ακρογιάλια, με τ’ αφρισμένα κύματα, ο μενεξεδένιος ουρανός, ο ακτινοβόλος και ζωογόνος ήλιος και τα χρυσοπράσινα ηλιοβασιλέματα, μαγεύουν την όραση και πλημμυρίζουν την ψυχή του ανθρώπου από αισθητική συγκίνηση.
Όλο το φυσιολατρικό μεγαλείο της πανέμορφης πατρίδας μας έχει γλαφυρά περιγραφεί από την πένα των πεζογράφων και έχει μελωδικά τραγουδηθεί από τη λύρα των ποιητών.
Με τα λίγα ανθολογήματα που διαλέξαμε, πιστεύουμε ότι, διαβάζοντάς τα, θα αισθανθείτε ψυχική απόλαυση και θα χαρείτε τις απαράμιλλες φυσικές καλλονές του ελληνικού χώρου.
Ο πιο τρανός καημός μου θα είναι πώς δεν μπόρεσα με σε να ζήσω πλάση
πράσινη, επάνω στα βουνά, στα πέλαγα, τα δάση.
Θα είναι πως δεν χάρηκα σκυφτός μεσ’ τα βιβλία
την φύση, ολάκερη κι ολάκερη σοφία.
Κ. Παλαμάς
Η Αττική, της οποίας τις χρυσωμένες
μεταλλαγές, την χώρα που φεύγει ο ήλιος,
ούτε η σκέψη έχει της φυσικής
και της ιστορικής αλήθειας μαζί την αίγλη
Δ. Καμπούρογλου
Τρανά βουνά σας τραγουδώ
με ξέχωρη μια σκέψη το καθένα
Στ. Σπεράντζας
Από τα πανώρια μας βουνά λίγη δροσιά σας φέρνω
σας φέρνω λίγο αγέρι από λεβάντα μυρωδιά
μοσχοβολιά από φτέρη
Σ. Σκίτης
Το νησί που μυρμήγκιαζε από κόσμο,
το εκκλησάκι το κατάχλωρο και κατάφυτο,
το κανάλι που λαμποκοπούσε πέρα,
πλάσματα και πλάση και όλα ήτανε
σαν ίσκοι και σαν ψέματα.
Κ. Παλαμάς
Ο Υμηττός είναι τεράστιο παραβάν,
που χωρίζει την κουλάδα του πνεύματος
από την κοιλάδα του οινοπενύματος
Δ. Καμπούρογλου
Το ελληνικό τοπίο είναι το θαυμασιότερο του κόσμου.
Είναι μαγεία.
Σικελιανός
Είμαι το ασάλευτο στοιχειό,
κάθε χρονιά με ευφραίνει ο Απρίλης μεσ’ τον κήπο μου,
μεσ’ το χωριό ο Μάης
Κ. Παλαμάς
Βράχοι τα κάστρα λευτεριάς ραχούλες
που τα κοπάδια σαλαγούν και βόσκουν βλαχοπούλες
στα πράσινα των χορταριών βελούδα
Στ. Σπεράντζας
Ακρογιάλι τερπνό, ήσυχό μου ακρογιάλι,
στους αφρούς σου σιμά ξημερώθηκα πάλι
Γ. Βερίτης
Ανδρέας Φ. Βασιλείου
Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας
