Μήπως η κυβέρνησή μας λειτούργησε βιαστικά και μοιραία και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, κεκτημένα δικαιώματα του λαού που χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες και άλλες τόσες θυσίες για να αποκτηθούν, πετάχτηκαν άχρηστα στον Καιάδα;
Μήπως η ειρωνεία και η έλλειψη σοβαρότητας και εκτίμησης προς τους εταίρους μας από κάποιους υπουργούς μας, ήταν τόσο προκλητική, υποτιμητική και αδιάφορη, (όπως π.χ. σηκώνεται ένας υπουργός μας από μια σοβαρή διαπραγμάτευση και φεύγει, χωρίς να εξηγήσει τους λόγους και αφήνοντας τους εταίρους μας έκπληκτους), με συνέπεια με τέτοιες συμπεριφορές κάποιοι πολύτιμοι σύμμαχοί μας να μας γυρίσουν την πλάτη;
Τέλος, το θλιβερό γεγονός είναι ένα: Η Ελλάδα βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού. Ο λαός ζει μια εθνική τραγωδία. Οι Τράπεζες και τα ΑΤΜς έχουν κατεβάσει ρολά, μεγάλες ουρές απελπισμένων ανθρώπων περιμένουν όρθιοι απέξω, μήπως και κάτι αλλάξει και πάρουν έστω αυτά τα λίγα ευρώ που ακούστηκε ότι δίνουν ή θα δώσουν, ενώ οι συνταξιούχοι λιποθυμούν από τον ήλιο και την κούραση, αδύναμοι, κι αμίλητοι να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Αρκούνται να μετρούν με τα δάχτυλα και να επαναλαμβάνουν ότι δούλεψαν σκληρά 40 και 50 χρόνια ή και περισσότερα, αρκετοί διέπρεψαν και έφτασαν σε ανώτερες θέσεις στην εργασία τους και σήμερα ανήμποροι έξω από μια σιδερόφρακτη Τράπεζα, απλώνουν με ντροπή το χέρι για να πάρουν όποια ελεημοσύνη τους δώσει το κράτος. Αυτό το κράτος που κάποτε τους τίμησε, αλλά σήμερα τους σκοτώνει, έτσι ακριβώς όπως… «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν».
Δυστυχώς, γι αυτούς τους ηλικιωμένους συνταξιούχους, έτυχε κοντά στο τέρμα της ζωής τους, να τους κυβερνούν ά-λογοι άνθρωποι.
Το τελικό συμπέρασμα όλων των θέσεων και απόψεων, που αλλάζουν από λεπτό σε λεπτό, συνοψίζεται σε λίγες θλιβερές φράσεις:
– Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη της χρεοκοπίας.
– Ο λαός πνίγεται στη θάλασσα της αγωνίας και της ανασφάλειας που δημιούργησαν οι κρίσιμες ώρες της φτώχειας και της κατάρρευσης των πάντων.
– Και τέλος εμείς, οφείλουμε μια μεγάλη συγγνώμη στα π α ι δ ι ά μας, γιατί στο μέλλον τους –χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα– θα πληρώσουν για πολλά χρόνια τα δικά μας λάθη.
Ελένη Κονιαρέλλη-Σιακή
