Φαντασία και εξουσία
Με ρωτούν καμιά φορά γιατί έχω τόση αδυναμία στις ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας. Είναι απλό: Τις ιστορίες τους τις θεωρώ παραδείγματα προς αποφυγή. Κάτι σαν οδηγίες στις παρούσες γενιές για τα πράγματα που πρέπει να προσέξουν και να αποφύγουν. Το δε κακό, είναι ότι ο πολύς κόσμος τις απαξιώνει, τις σνομπάρει επιδεικτικά και παρακολουθεί άλλες «σινεφίλ» ταινίες, που προσφέρουν «κουλτούρα». Όχι ότι είναι κακές, αλλά δεν βλέπω τους Έλληνες να παραδειγματίζονται ούτε από αυτές… Ακόμα και οι αριστεροί που θεωρούνται πιο σοφιστικέ τύποι, διαπιστώνω ότι δεν διαθέτουν καθόλου φαντασία. Ούτε καν στην εξουσία…
Οι καναπέδες φταίνε
Φέτος λοιπόν, στην αρχή του έτους, βγήκε μια ταινία που μάλλον πήγε άπατη στα ταμεία. Ήταν η «Χώρα του Αύριο» ή «Tomorrowland: A World Beyond». Σ’ αυτήν, ο «κακός» της ταινίας λέει τα εξής, προς μια ομάδα νέων που είδαν το μέλλον τους σε ολόγραμμα και φρίκαραν: «Η Γη βαδίζει στην καταστροφή και όλες οι ταινίες και τα σήριαλ, αλλά και τα video games, δείχνουν τις εικόνες της καταστροφής που επέρχεται, για να προβληματιστείτε για το μέλλον σας. Αλλά εσείς τι κάνετε; Εσείς, αντί να καθίσετε να σκεφτείτε με ποιο τρόπο θα τα αντιμετωπίσετε και πως θα βελτιώσετε τη στάση σας απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, κάθεστε αδρανείς στους καναπέδες μπροστά στις οθόνες σας και απολαμβάνετε τις καταστροφές. Τις απολαμβάνετε μοιρολατρικά».
Το Αύριο του Σήμερα
Μας το λένε κατάμουτρα, ακόμα και οι παραγωγοί των ταινιών. Αλλά ποιος έδωσε σημασία; Γι’ αυτό, όταν επαναλαμβάνω κουραστικά και αντιπαθητικά, ότι είμαστε λαός αυτοκαταστροφικός και ως κράτος δεν πάμε καλά, να ξέρετε ότι οφείλεται στο γεγονός ότι βλέπω πολλή Επιστημονική Φαντασία. Και έρχομαι σε μια ταινία του 2006 που είχε τίτλο «Τα παιδιά των ανθρώπων» ή «Children Of Men». Η υπόθεσή της διαδραματίζεται το 2027, αλλά αφορά αυτά που ζούμε σήμερα. Ακραίος ρατσισμός, θρησκευτικές συγκρούσεις, αστυνομοκρατία, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας (στην ταινία) είναι ότι έχει καταστραφεί το αναπαραγωγικό σύστημα του πληθυσμού. Η ταινία διαθέτει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Εγώ θα σταθώ σε ένα: Προσφυγικό, μεταναστευτικό. Έπρεπε να βλέπατε τις εικόνες των κλειστών συνόρων στη Μεγάλη Βρετανία (που είναι και νησί) και τις εφιαλτικότερες σκηνές: διαδηλωτών με όπλα, ή μεταναστών που στοιβάζονται σε κλουβιά μέχρι να ταυτοποιηθούν. Και είναι ταινία του 2006.
Τι άλλο θα δούμε
Συγκρίνετε τώρα, τις εικόνες της Επιστημονικής Φαντασίας με αυτά που συμβαίνουν αυτή την εποχή εδώ και αλλού. Σκεφτείτε τα ηλεκτροφόρα σύρματα που σηκώνουν τα γειτονικά κράτη. Ακούστε τι λένε για τη Συνθήκη Σέγκεν. Διαβάστε τα τελευταία νέα για τις νέες μας ταυτότητες με δαχτυλικό αποτύπωμα και αποτύπωμα της ίριδας του ματιού (Πρώτο Θέμα και Καθημερινή) που «αποτελούν συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας απέναντι σε ΕΕ και ΗΠΑ» και ύστερα καθίστε να σκεφτείτε που βαδίζει αυτός ο τόπος.
Φέξε μου και γλίστρησα
Διότι εδώ, εμείς ασχολούμεθα με τον νέο γκουρού Λεβέντη. Με τους υποψήφιους για την προεδρία της ΝΔ και με την επιλογή νέων διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που συμπεριελήφθη στο νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια, ενώ ο πρωθυπουργός σε μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξη δηλώνει «δεν είμαι χρυσός οδηγός», εξηγεί ως μέγα λεξικό ότι «άλλο η συναίνεση, άλλο η συνεννόηση και άλλο η συγκυβέρνηση» και προσθέτει ότι εκείνος ζήτησε από τους πολιτικούς αρχηγούς (σ.σ.: να μαζευτούν στο σαλόνι του Προέδρου Δημοκρατίας) να συζητήσουν και να ανταλλάξουν προτάσεις και θέσεις. Αφού τα ανακατέψετε όλα αυτά, γράψτε μου μετά «ποια κράτη θα βρίσκονται σε λίγο καιρό μέσα στα συρματοπλέγματα και ποια απ’ έξω».
Αγγελος Πολύδωρος
