«Άκου φίλε μου, όλο αυτό το αφήγημα είναι σενάριο φαντασίας και αλίμονο σ’ αυτούς που τσίμπησαν», μου είπε ο γάτος μου, εκεί που καθόμασταν στον καναπέ και έβλεπα σε dvd το «Απόδραση απ’ το Λος Άντζελες».
«Μιλάς;» ρώτησα έντρομος, πατώντας το pause στο τηλεκοντρόλ.
«Μην ταράζεσαι, κανένας γάτος δεν μιλάει, αν δεν προκύψει θέμα» με καθησύχασε ο γάτος. «Ούτε εγώ θα σου μιλούσα, αν δεν έγραφαν στο αφήγημα, ότι μια φίλη μου ήταν παρούσα σ’ ένα… σπάνιο ιστορικό στιγμιότυπο».
«Τι λες τώρα;», έδειξα έκπληξη.
«Αναφέρομαι στη γνωστή Γάτα των Ιμαλαΐων, που δήθεν παρευρισκόταν σε συνάντηση ενός πολιτικού με κάποιο εκδότη σε… κάποια χώρα της ευρωζώνης στις 4 Ιουλίου 2014».
«Κατάλαβα».
«Δεν κατάλαβες τίποτα», μου απάντησε υπεροπτικά ο γάτος. «Εγώ μίλησα με τη γάτα των Ιμαλαΐων και μου είπε ότι δεν ήταν στο διαμέρισμα, αλλά στη γιορτή της Ημέρας Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Δεν τις ξέρεις καλά τις γάτες των Ιμαλαΐων».
«Καλά και τότε, γιατί αναφέρεται στο διήγημα;»
«Για να αρχίσουν οι συζητήσεις γύρω από αυτή τη ράτσα και να αρχίσουν όλοι να τις αγοράζουν για να φαίνονται trendy. Ξέχασες τι έγινε μετά τη νίκη της Κανελλοπούλου στο τένις και μετά την εμφάνιση του Γκάλη στο μπάσκετ;», απάντησε ο γάτος μου και κουλουριάστηκε δίπλα μου. Όχι δεν είχα ξεχάσει την υστερία των εποχών.
Στράφηκα προς την τηλεόραση και πάτησα το start για τη συνέχεια της ταινίας. Δεν ξέρω αν τη θυμάσαι. Είναι εκείνη, που ο ήρωας έχει αναλάβει μια αποστολή στο Λος Άντζελες, το οποίο είναι αποκλεισμένο από τις υπόλοιπες Ηνωμένες Πολιτείες με τείχη και συρματοπλέγματα υψηλής ασφάλειας, επειδή εκεί έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι ανεπιθύμητοι.
Αυτό ήταν σενάριο. Όχι γάτες Ιμαλαΐων με γαλανά μάτια, παρούσες σε συζητήσεις πολιτικών με εκδότες.
Άγγελος Πολύδωρος
