Γράφει ο Δημήτριος Κοτσώνης, Πολιτικός Μηχανικός
Πολλά χρόνια πριν, είχα προτείνει να υπάρχουν το καλοκαίρι στρατοπεδευμένα ελικόπτερα στους ορεινούς όγκους της Πάρνηθας και της Πεντέλης, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση των ειδικών κάδων που χρησιμοποιούν αυτά γεμάτους νερό, σε σημεία τα οποία θα επέτρεπαν στα ελικόπτερα την προσβολή πυρκαγιάς σε ελάχιστο χρόνο απ’ την εκδήλωσή της.
Ας σκεφτεί ο αντιρρησίας εάν υπήρχε σταθμευμένο ένα ελικόπτερο στην εγκατάσταση του Ολυμπιακού Χωριού, ή στην κορυφή της Πάρνηθας, με δέκα κάδους γεμάτους νερό, ποια θα ήταν η εξέλιξη της πυρκαγιάς στη Βαρυμπόμπη.
Ο τρόπος αυτός αντιμετώπισης για τα δάση της Αττικής, επιβάλλεται λόγω του φανερού κινδύνου για την πρόκληση μεγάλων οικονομικών και περιβαλλοντικών ζημιών.
Αυτά χρειάζονται όσο το κράτος δεν αποφασίζει να κάνει αυτό που είναι το σωστό. Δηλαδή να δημιουργήσει περιμετρικές ζώνες από χορτολιβαδικές εκτάσεις πλάτους 200-300 μέτρων, γύρω από τους οικισμούς που συνορεύουν με τα δάση.
Ζώνες που άλλωστε είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν για την προστασία των ιδίων των δασών και εντός της εκτάσεώς τους.
Η δημιουργία αυτών των ζωνών από χορτολιβαδικές εκτάσεις όχι μόνο δεν βλάπτουν τη χλωρίδα και την πανίδα, αλλά αντιθέτως τις βελτιώνουν, τις αναβαθμίζουν, τις απορρυθμίζουν και αποτρέπουν την αχαλίνωτη ανάπτυξή τους, όπως συμβαίνει σήμερα με τα αγριογούρουνα, που έφτασαν μέχρι το κέντρο της Κηφισιάς, για να βλέπουμε ανακοινώσεις της δημοτικής Αρχής, ότι είναι επικίνδυνα εάν φοβηθούν ότι απειλούνται ή εάν τα πλησιάσει σκύλος, αντί για την επιδότηση της εξαφάνισής τους από τον οικιστικό ιστό.
Η δημιουργία των ανωτέρω ζωνών και ο τρόπος για την αδάπανη διατήρησή τους, είναι η παραχώρησή τους στη νομαδική κτηνοτροφία. Για να θυμηθούμε εδώ και τον κ. Μαργαρίτη, που είχε αναδείξει σε καταστροφέα του δάσους τη γίδα, άποψη που βέβαια στη συνέχεια την αναθεώρησε, πλην όμως αυτή η άποψη έχει πλέον επικρατήσει και παρέχει όπλα, σε όλους εκείνους που -δήθεν- ενδιαφέρονται για το περιβάλλον!
Η πυρκαγιά των δασών δεν σβήνει, οποιαδήποτε μέσα και εάν χρησιμοποιηθούν· σβήνει μόνο όταν αλλάξει η φορά του ανέμου ή όταν δεν έχει τίποτε άλλο να κάψει ή όταν φθάσει στα λιβάδια.
Προφανώς και θα αντιδράσουν οι δασολόγοι, που είναι υπάλληλοι, και θα επικαλεστούν ότι το μόνο που χρειάζεται, είναι να επανέλθουν οι αρμοδιότητες της πυρόσβεσης των δασών στις Δασικές Υπηρεσίες (αν δεν κάνω λάθος επί της πρόσφατης υπουργίας του κ. Χατζηδάκη επανέφεραν αυτή την απαίτηση), με δικαιολογία τις κατάλληλες γνώσεις, που μόνο αυτοί κατέχουν!
Για να θυμηθούμε εδώ τον κ. Τζουμάκα, και την τόλμη που είχε, ως υπουργός Γεωργίας, να αφαιρέσει αυτή την αρμοδιότητα από τις Δασικές Υπηρεσίες και να δεχτεί ορυμαγδό επικρίσεων και κατηγοριών από τους δασολόγους. Δεν θυμάμαι πιο χρόνο πήρε αυτή την απόφαση ο κ. Τζουμάκας, θυμάμαι όμως ότι ήταν ο χρόνος κατά τον οποίο κάηκε η Πεντέλη για δεύτερη φορά, τέσσερα χρόνια μετά την πυρκαγιά που είχε προηγηθεί και τότε μάθαμε ότι: Εάν της πυρκαγιάς ενός δάσους επακολουθήσει άλλη 3-4 χρόνια μετά, καταστρέφεται οριστικά ένα δάσος από πεύκα, διότι καίγοντας τη χαμηλή βλάστηση, καίει και τα κουκούτσια απ’ τα κουκουνάρια που έχουν πέσει στο έδαφος με την πρώτη πυρκαγιά, αποτρέποντας έτσι τη βέβαιη φυσική αναδάσωσή του.
Η πρακτική αυτή, που όπως μάθαμε τότε, χρησιμοποιείται για τη δημιουργία αγροτικής γης στα δάση, και την οποία στην Ελλάδα γνωρίζουν μόνο οι καταπατητές των κρατικών δασών, για τη δημιουργία οικοπέδων. Με μια όμως εξαίρεση, για την Πεντέλη, αφού έκτοτε δεν δημιουργήθηκε ούτε ένα στρέμμα οικοπέδου σε αυτήν, ούτε ένα αυθαίρετο. Και μην μπερδευτείτε με τα χιλιάδες στρέμματα του Οικισμού ΠΑΝ των υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας, στον οποίο νομίζω ότι μετέχουν και οι δασολόγοι, οι οποίοι δεν αντέδρασαν την εποχή της δημιουργίας αυτού του Οικισμού, ούτε προσέβαλαν το σχετικό Π.Δ. που νομοθέτησε τη δημιουργία του σήμερα, όπως έκανε προβεβλημένο στέλεχος του συλλόγου τους, πριν από 4-5 χρόνια, για την ακύρωση του Π.Δ. με το οποίο δημιουργήθηκε ο Οικισμός της Ιπποκράτειου Πολιτείας.
Είναι ο λόγος, για τον οποίο το δάσος της Πεντέλης είναι το μοναδικό δάσος της Ελλάδας, που σήμερα βρίσκεται σε σπαργανώδη κατάσταση, επειδή απετράπη η φυσική του ανάπτυξη και αναγέννηση, από αυτήν τη δεύτερη πυρκαγιά.
Προς άρση κάθε αντίρρησης, παράδειγμα είναι το δάσος του κτήματος του Τατοΐου, το οποίο αναδασώθηκε χωρίς ίχνος επέμβασης.
Αιτία και αφορμή για το παρόν σημείωμα και με δεδομένες τις καταστροφές των δασών από τη φωτιά, είναι για να τολμήσουν οι αρμόδιοι υπουργοί να υλοποιήσουν την πρότασή μας, ώστε να μην επαναληφθεί η καταστροφή της Πεντέλης και της Βαρυμπόμπης αλλά και για προστατευθούν οι πνεύμονες της Αττικής, Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττός.
Πιστεύω άλλωστε, ότι αρκεί η σύσκεψη τριών υπουργών και τριών στελεχών, για να συνταχθεί το σχετικό νομοθέτημα εντός μιας ημέρας και για τις δύο προτάσεις.
