Γιατί κατεβαίνω υποψήφια
Στην εποχή μας που οτιδήποτε έχει να κάνει με την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά είναι πλήρως απαξιωμένο στα μάτια τού κόσμου, νιώθω την ανάγκη να δώσω μια απάντηση σε όλους τους φίλους μου και τους γνωστούς μου. Σε αυτούς που όταν μαθαίνουν ότι είμαι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με κοιτούν τουλάχιστον σοκαρισμένοι και με ρωτούν: «Μα καλά, τι δουλειά έχεις εσύ με όλους αυτούς; Εσύ ένα φυσιολογικό κορίτσι, πού πας να μπλέξεις;»
Και η απάντησή μου είναι η εξής: Με το να κατηγορούμε απλώς τους πολιτικούς ή να απέχουμε από τις εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουμε κάτι. Δεν πρόκειται μια μέρα να ξυπνήσουν κάποιοι από αυτούς και να πουν «αλλάζω πολιτική», ούτε πρόκειται με ένα μαγικό τρόπο να αντικατασταθούν από άλλους αξιότερους. Πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι γι’ αυτό. Πρέπει άνθρωποι νέοι, με όραμα, να βγουν μπροστά για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Έτσι λοιπόν κι εγώ δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να απέχει από αυτή τη μάχη των εκλογών σε αυτή τη συγκυρία.
Γιατί είμαι 23 ετών και βλέπω τους φίλους μου στην ηλικία μου, αλλά και μεγαλύτερους, να ζουν ακριβώς όπως ζούσαν ως έφηβοι. Με το χαρτζιλίκι των γονιών τους, στο δωμάτιο που μεγάλωσαν… Και η μόνη διαφορά τους από τους από τους εφήβους που ήξερα είναι ότι πλέον δεν έχουν όνειρα για το μέλλον τους.
Γιατί αφιερώσαμε τη ζωή μας στα θρανία του σχολείου, του φροντιστηρίου και του πανεπιστημίου για να είμαστε τώρα άνεργοι. Για να «κρύβουμε» τα πτυχία μας προκειμένου να δουλέψουμε οπουδήποτε. Και να μας κατηγορούν κι από πάνω οι κυβερνώντες ότι εμείς φταίμε για την ανεργία, γιατί δεν καταρτιστήκαμε αρκετά.
Γιατί δουλεύουμε ανασφάλιστοι δωδεκάωρα για 300 ευρώ και μας λένε ότι εμείς φταίμε για την εκμετάλλευση που βιώνουμε.
Γιατί προσπαθούμε να πάμε στο εξωτερικό για ένα μεταπτυχιακό, ελπίζοντας ότι έτσι θα μας ανοίξουν πιο εύκολα οι πόρτες για να ζήσουμε και να εργαστούμε εκεί.
Γιατί νιώθουμε ότι αυτή η χώρα δε μας χωράει. Γιατί δεν μπορούμε πια να ονειρευτούμε ένα καλύτερο μέλλον εδώ.
Γιατί είμαι γυναίκα και βλέπω τις γυναίκες να αγωνίζονται καθημερινά για την αξιοπρέπειά τους και η φωνή τους δεν ακούγεται πουθενά. Παλεύουν να βρουν ισότιμη αναγνώριση με τους άντρες συναδέλφους τους στη δουλειά, παλεύουν συγχρόνως να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να φροντίσουν τους γονείς τους, να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις το σπίτι τους και την οικογένειά τους.
Και η απάντηση της κυβέρνησης είναι να τους επιτεθεί και να δυσκολέψει κι άλλο τη ζωή τους. Αντί να τις στηρίξει καταργεί τις προβλέψεις για τα ανήλικα τέκνα, αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησής τους ακόμα παραπάνω, αποκλείει τα παιδιά τους από τους παιδικούς σταθμούς, φέρνοντάς τις μπροστά σε όλο και περισσότερα αδιέξοδα.
Και παρόλη την επίθεση που βιώνουμε και ως νέοι και ως γυναίκες τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις, αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε ανιδιοτελώς για τον κόσμο που είχαμε ονειρευτεί. Όπως παλέψαμε ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα κολέγια, όπως παλέψαμε για ελεύθερους χώρους στο κέντρο της Αθήνας, για τη διάσωση του δάσους Συγγρού στο Μαρούσι, όπως παλέψαμε ενάντια στη δημιουργία του Mall, όπως παλεύουμε κάθε μέρα στις γειτονιές μας, στους εργασιακούς μας χώρους για λίγη περισσότερη αξιοπρέπεια, για να ζήσουμε επιτέλους σε έναν κόσμο καλύτερο.
Ποια είναι η Εσθήρ Τζιβελοπούλου
H Εσθήρ Τζιβελοπούλου είναι 23 ετών και κατοικεί στο Μαρούσι. Αποφοίτησε από τα Ανάβρυτα και το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθήνας με άριστα. Εργάζεται ως δασκάλα σε ιδιωτικό σχολείο στα Βριλήσσια, ενώ διδάσκει και πιάνο.
Είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Συνασπισμού. Διετέλεσε μέλος του δ.σ. των φοιτητών, της συγκλήτου του ΕΚΠΑ και συμμετείχε στους νικηφόρους φοιτητικούς αγώνες για το άρθρο 16.
Η Τζιβελοπούλου Εσθήρ είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στον Bόρειο Tομέα με τον συνδυασμό AΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ- ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», με επικεφαλής τον Αλ. Μητρόπουλο.