Η ιστορία της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ford αρχίζει πάνω στα συντρίμμια του μεγάλου πολέμου και μοιάζει να είναι εντελώς ανεξάρτητη από αυτήν της μητρικής αμερικανικής εταιρείας! Το μόνο κοινό τους –πέραν της ιδιοκτησίας- είναι η ποιότητα των αυτοκινήτων με το σήμα Ford, αλλά και η πληθώρα μοντέλων που έμειναν στην ιστορία ως σταθμοί της εξέλιξης της αυτοκίνησης! Θέλετε… ονόματα; Anglia, Cortina, Escort, Taunus, Capri και τα πιο σύγχρονα Focus και Fiesta στην Ευρώπη, ενώ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουμε εξίσου τρανταχτά ονόματα: Pinto, Torino, Mustang, Fairlane, Thunderbird, Falcon, Maverick, Galaxy και φυσικά -σε όλο τον πλανήτη- ο βασιλιάς των επαγγελματικών Transit, αλλά και το Ranger. Κοντά σ’ αυτά μια πλούσια σειρά ελαφρών φορτηγών, που ξεκινά το 1900 με το περίφημο ΤΤ και εξελίσσεται σε μια σειρά από άγνωστα στην Ευρώπη μοντέλα επαγγελματικών οχημάτων κάθε είδους. Όλα αυτά είναι, επαναλαμβάνω, τα πιο γνωστά μοντέλα της Ford!
Η ιστορία της Ford είναι η ιστορία της εξέλιξης του αυτοκινήτου στον αιώνα που πέρασε. Το αμφιλεγόμενο όνομα (λόγω της συνεργασίας με την χιτλερική Γερμανία…) του Χένρι Φορντ είναι κι αυτό συνδεδεμένο με τα πρώτα βήματα του αυτοκινήτου, όπως αυτά των Όττο, Μπενζ, Ντέμλερ και πολλών ακόμη πρωτοπόρων της αυτοκίνησης. Αλλά και η παγκοσμιότητα της παραγωγής και των μοντέλων της έχει μια μοναδικότητα, όπως και οι διαρκείς μεταβολές των εργοστασίων παραγωγής. Η Ford δεν είναι μόνον η ιστορία του αυτοκινήτου, αλλά η ίδια η ιστορία του καπιταλισμού, και μάλιστα στην επιτυχημένη μορφή της! Με το κλείσιμο των ιστορικών εργοστασίων στο Southampton και στο Cork της Ιρλανδίας, η παραγωγή αυτοκινήτων Ford σε βρετανικό έδαφος δεν υπάρχει πια, και μόνο δυο εργοστάσια κινητήρων και κιβωτίων ταχυτήτων επιβίωσαν επί βρετανικού εδάφους! Μόνον η Γερμανία συνεχίζει την προπολεμική παράδοση της Ford…
Τη θέση τους πήραν νέα εργοστάσια με πιο φτηνό εργατικό δυναμικό και ευνοϊκότερη φορολογία, όπως αυτά στη Γαλλία, την Ισπανία, την Τουρκία τη Ρουμανία και την Ρωσία, ατ οποία όμως τηρούν απαρέγκλιτα τις ποιοτικές προδιαγραφές της μάρκας. Τέλος, η Ford ξεπέρασε και την οικονομική λαίλαπα της κρίσης του 2008 και ιδιαίτερα της καταστροφής του Ντιτρόιτ, κάνοντας συνεχείς αναδιαρθρώσεις σε όλη της τη δομή.
Προς τι η αναδρομή;
Πρώτον, επειδή αφορά ένα σύμβολο της εξέλιξης του αυτοκινήτου, που μάλιστα παραμένει ολοζώντανο! Υπάρχει, όμως, και μια προσωπική χροιά στην ιστορική μας αναδρομή. Πώς ήταν, άραγε, δυνατό να μείνει ένα έντυπο με ιστορία μισού αιώνα (όπως η ΑΜΑΡΥΣΙΑ), αλλά και ο ταπεινός υποφαινόμενος με τη δική του προσωπική ιστορία στον χώρο του αυτοκινήτου (ως διευθυντικό στέλεχος από το 1976 και ως συντάκτης από το 1998) εκτός της «λίστας συνεργαζόμενων» με την ελληνική αντιπροσωπεία της Ford επί σχεδόν δυο δεκαετίες; Δύσκολη ερώτηση; Κάθε άλλο!
Βλέπετε, αρκετά από τα στελέχη επικοινωνίας που γνωρίσαμε όλα αυτά τα χρόνια είχαν παρεξηγήσει εντελώς την έννοια του στελέχους που ευθύνεται για την ενημέρωση των μέσων ενημέρωσης, σχετικά με τα νέα μοντέλα και γενικά τις δραστηριότητες της εταιρείας που εκπροσωπούν. Ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο του αυτοκινήτου, τα λάθη στοιχίζουν. Μπορεί μέχρι την κρίση του 2009 να μην στοίχιζαν πολύ ακριβά, όμως σε μια αγορά που αγωνίζεται να πουλήσει μερικές δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα τα λάθη είναι ασυγχώρητα και μετρήσιμα! Τα στελέχη αυτά, ορισμένα από τα οποία (ευτυχώς ελάχιστα…) επιβιώνουν σε πείσμα των καιρών, είχαν παρεξηγήσει εντελώς τις υποχρεώσεις τους και τις μπέρδευαν με τις προσωπικές τους (κατά κανόνα λανθασμένες…) κρίσεις, αλλά και τα «γούστα» τους, σε ό,τι αφορά την συγκρότηση, την κρίση και την επιρροή του κάθε συντάκτη στην αγορά! Θεωρούσαν μια παγκόσμια εταιρεία με μεγάλη ιστορία (όπως π.χ. η Ford, η Mercedes, η General Motors (Opel) κλπ) ως προσωπικό τους τσιφλίκι, όπου μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν και να «αποκλείουν» από την ενημέρωση όποιον -απλά- δεν γούσταραν!!!
Αν ήσαν δημόσιοι υπάλληλοι, θα μπορούσαν εύκολα να κατηγορηθούν για… παράβαση καθήκοντος! Όμως στον μαγικό κόσμο της ελληνικής «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» όλα λειτουργούν διαφορετικά και όλα επιτρέπονται. Για παράδειγμα, μια μικρή καλή παρέα «δημοσιογράφων» ιδρύει ένα κλειστό κλαμπ και αποφασίζει ποιος θα γίνει μέλος και ποιος όχι, θυμίζοντας έντονα τα θρυλικά βρετανικά «στέκια», αλλά στην βλαχομπαρόκ ελληνική εκδοχή τους! Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την ολιγομελή ομάδα των «εκλεκτών» με τα ολίγα πια «παραβατικά» στελέχη κάποιων εταιρειών παραμένει ζωντανός, σε πείσμα της κρίσης και της συρρίκνωσης του κλάδου!
Η εξαίρεση γίνεται κανόνας…
Επί πολλά χρόνια αποτελούσε… εξωτική περίπτωση, όταν κάποιο στέλεχος επικοινωνίας ήταν φιλικό, ευγενικό, σεβόταν την προσωπική ιστορία του συνομιλητή του και κυρίως φρόντιζε να τον εντάξει στην κατάσταση των συντακτών που θα λάμβαναν ενημέρωση και θα είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα νέα μοντέλα, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν την εμπειρία τους στους αναγνώστες που επιθυμούσαν να την ακούσουν! Οι «παραβάτες» συνιστούσαν τον κανόνα και οι ολίγοι την εξαίρεση!
Ευτυχώς όλα άλλαξαν μέσα στα τελευταία χρόνια, προφανώς και υπό το βάρος της κρίσης. Τη θέση των «μικρών αυτοκρατόρων» της εταιρικής επικοινωνίας πήραν στελέχη με γνώση του αντικειμένου, με ευθυκρισία, αλλά και με τον δέοντα επαγγελματισμό και σεβασμό προς την προσωπική ιστορία του κάθε συντάκτη που καλούνται να διαχειριστούν, προς όφελος της πολυεθνικής εταιρείας τους. Την εικόνα μιας εταιρείας όπως αυτή της Ford που περιγράψαμε, έχει εδώ και καιρό αναλάβει ένα στέλεχος αυτής της ποιότητας, όπως ο Γιάννης Κάττωριτς, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί δραματικά η εικόνα της εταιρείας στην αγορά! Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει -ευτυχώς!- σε πολλές ακόμη εταιρείες του κλάδου, γεγονός που ομαλοποιεί μια ανωμαλία δεκαετιών…
Είναι «καλό» το Fiesta;
Καλά λέτε, δεν είπαμε τίποτε για το υπό εξέταση μοντέλο! Ας γενικεύσουμε και πάλι: εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχουν «κακά» αυτοκίνητα, λόγω της μεγάλης προόδου που σημειώθηκε στον τομέα της εφαρμογής νέων τεχνολογιών. Αλλού βρίσκεται η ουσία. Ακόμα και το καλύτερο νέο μοντέλο, πρέπει να υποστηρίζεται στην αγορά από μια καλή αντιπροσωπεία και ένα αντίστοιχο ικανό δίκτυο! Αν αρχίσουμε απ’ αυτό, ναι, το Fiesta είναι ένα σπουδαίο νέο μοντέλο, που θα έχει ένα σπουδαίο after sales service για όλη του τη ζωή. Συμβούλευσα πρόσφατα έναν αναγνώστη να εμπιστευτεί την Ford για τις συγκεκριμένες ανάγκες του, αγόρασε τρία (3) αυτοκίνητα του κουτιού για… όλη την οικογένεια (Fiesta, Focus και Kuga) και εγώ απέκτησα έναν καλό φίλο!
Ήδη η πρώτη δοκιμή του Fiesta έβδομης γενιάς (από το 1976) μας απέδειξε ότι πρόκειται για έναν άξιο διάδοχο του ισχυρού ονόματος. Όλοι οι νέοι κινητήρες που το εξοπλίζουν είναι ανατρεπτικοί και γράφουν σελίδες δόξας. Περιμέναμε πώς και πώς να «γνωριστούμε» με τον 1.500άρη ντίζελ κινητήρα των 120 ίππων και δεν απογοητευτήκαμε καθόλου. Είναι ο πρώτος ντίζελ υψηλής ισχύος που έχει τοποθετηθεί ποτέ σε Fiesta και ταιριάζει ιδανικά στο αυτοκίνητο, αφού είναι γρήγορος, με χαμηλή κατανάλωση, ενώ οι εκπομπές CO2 περιορίζονται σε μόλις 89 γρ./χλμ.
Παράλληλα, παρουσιάζει ελάχιστους κραδασμούς, επιταχύνει εύκολα και στις υψηλές στροφές, ενώ έχει χαμηλό θόρυβο και άριστη ηχομόνωση. Οι επιδόσεις του είναι εξαιρετικές (0-100 χλμ./ώρα σε 9,0΄΄), ενώ και ο συνδυασμός με το κιβώτιο ταχυτήτων είναι ιδανικός και υπογραμμίζει την άφθονη ροπή σε όλες τις σχέσεις. Τελικό συμπέρασμα, ναι το Fiesta είναι ένα πολύ καλό αυτοκίνητο στην κατηγορία των σουπερμίνι και φυσικά πρωταγωνιστεί σε αυτήν! Ο «θρύλος» του Fiesta συνεχίζεται και δεν δείχνει να έχει τέλος.. .
