Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 8/07/2023
«Το μεγάλο “στοίχημα” για τις ομάδες που έχουν εξασφαλισμένη τυπικά την παρουσία τους στις κορυφαίες κατηγορίες, είναι να την εξασφαλίσουν και ουσιαστικά. (…) Και φυσικά δεν είναι μόνο το θέμα των εγκαταστάσεων, αλλά και οι οικονομικές δυνατότητες».
Αυτό γράφαμε, μεταξύ άλλων, στο editorial του Σαββάτου 10 Ιουνίου, μετά τον θρίαμβο του Αμαρουσίου με την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Elite League που άνοιγε τον δρόμο της ανόδου στη Basket league. Φυσικά «κομίζαμε γλαύκα εις Αθήνας». Ήταν δεδομένο ότι το Μαρούσι (όπως και ο δεύτερος Τρίτωνας), θα έκαναν αγώνα δρόμου για τα απαιτούμενα χρήματα που προβλέπει η λίγκα για τη συμμετοχή τους στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού μπάσκετ.
Η διοίκηση των «κιτρινόμαυρων» αποφάσισε να πάρει ένα ιστορικό ρίσκο. Η νομοθεσία προβλέπει ότι, εφόσον δεν δηλώσεις ότι παραμένεις στην Elite League, οι δρόμοι σου είναι δύο: Είτε βρίσκεις τα χρήματα και ανεβαίνεις στη Basket League ή «καταποντίζεσαι» στις χαμηλές κατηγορίες του αθλήματος. Έκτοτε έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, ώστε μέχρι το τέλους του Ιουλίου, όταν λήγει η σχετική προθεσμία για την απαιτούμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της νέας ΚΑΕ, να βρεθεί το ποσό, το οποίο αυτόματα θα εγγυάται την άνοδο της ομάδας.
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρόν φύλλο και στο amarysia.gr, εκτός από τις παρεμβάσεις που μπορεί να κάνει για την αναβάθμιση του κλειστού του Αγίου Θωμά, ο Δήμος Αμαρουσίου, με τον επικοινωνιακό του μηχανισμό, καλεί όσους Μαρουσιώτες το επιθυμούν, να συμβάλουν με 20 € ως ελάχιστο ποσό συμμετοχής, υπό τη μορφή αγοράς μετοχής, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για την ομάδα μπάσκετ. Άλλωστε είναι και το μόνο που μπορεί να κάνει σε οικονομικό επίπεδο και, αν μη τι άλλο, είναι μια πρωτοβουλία που δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί με θετικό πρόσημο.
Ωστόσο, αυτό είναι το μισογεμάτο ποτήρι. Διότι αν το δούμε μισοάδειο, πολύ δύσκολα θεωρούμε ότι μπορεί να μαζευτεί ένα ποσό ικανό, ώστε να συμβάλει καθοριστικά στην προσπάθεια. Και ίσως να αποτελεί και δυσοίωνο δείγμα για την τελική έκβασή της· ευχόμαστε να διαψευστούμε πανηγυρικά.
Το θέμα είναι ότι η διοίκηση της ομάδας, αλλά και ο Δήμος, μάλλον εμφανίστηκαν απροετοίμαστοι για μια τέτοια εξέλιξη. Παρά την «ευτυχή συγκυρία» για τον ΓΣΑ ότι το υπερτοπικό κέντρο της πόλης φιλοξενεί εκατοντάδες πολυεθνικές εταιρίες και μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις και παρά το γεγονός ότι το Μαρούσι έδειχνε προοπτικές ανόδου από το δεύτερο μισό της φετινής αγωνιστικής περιόδου, φαίνεται ότι δεν καταστρώθηκε εγκαίρως κάποιο πλάνο επαφών και προτάσεων για εξεύρεση σημαντικών χορηγιών που θα εξασφάλιζαν τη συμμετοχή της ομάδας στη Basket League, αλλά και τη μετέπειτα βιωσιμότητά της. Πόσω μάλλον όταν η σημαντική παράμετρος της γηπεδικής στέγης είναι απολύτως λυμένη…
Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, επαφές υπάρχουν, αλλά είναι αποσπασματικές και βασίζονται σε «προσωπικές γνωριμίες». Αναμένουμε την έκβασή τους που όλοι ευχόμαστε να είναι θετική για την ομάδα, η οποία κέρδισε την άνοδο με το σπαθί της και αγωνιστικά αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στους μεγάλους του αθλήματος στη χώρα μας.
Ωστόσο, η περίπτωση του μπασκετικού Αμαρουσίου έρχεται να μας θυμίσει ότι η διορατικότητα, η οργάνωση και το όραμα, σε όλα τα επίπεδα ενός συλλόγου, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την άνοδο, τη συνέχεια και συνέπειά του. Θα είναι πραγματικά πολύ κρίμα και το απεύχεται κάθε φίλαθλος της πόλης, η φετινή εξαιρετική «κιτρινόμαυρη» ομάδα, η οποία αποτελεί το επιστέγασμα του νοικοκυρέματος, της επιμονής και της αγάπης της διοίκησης του Χρήστου Γεωργουσόπουλου για τη φανέλα και την ιστορία που εκπροσωπεί, όχι μόνο να μην επιβραβευτεί, αλλά να κάνει ένα δραματικό πισωγύρισμα, που θα επιφέρει τεράστιο πλήγμα για το παρόν και το μέλλον της.