Αυτή τη φορά ποιος θα κερδίσει;

Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 29/12/23

Η απώλεια του νεαρού αστυνομικού από την «φονική» φωτοβολίδα βάζει σε νέα βάση τη μάχη για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας, κάτι που φάνηκε και από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Μια μάχη που κάθε φορά που έχουμε κάποιο θύμα αρχίζει μεν ή για να ακριβολογούμε ξαναρχίζει, αλλά δυστυχώς τελειώνει σχετικά σύντομα. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτή τη φορά επειδή το θύμα είναι ένστολος κρατήσει λίγο παραπάνω, ενώ έχω και τις αμφιβολίες μου μήπως οι συνάδελφοι αναγάγουν αυτό τον πόλεμο σε δικό τους θέμα τιμής κάτι που μπορεί να μας οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν.
Άλλωστε είναι δεδομένο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα την πληρώσουν και αθώοι.
Στα πρόσφατα μέτρα που εξήγγειλε ο Υπουργός Αθλητισμού δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσουν, τουλάχιστον άμεσα.
Και αυτό γιατί δεν έχει ληφθεί υπόψιν ότι ο σεβασμός στον ιδρώτα των αθλητών, των προπονητών και όσων μοχθούν για τις ομάδες τους, καθώς και στο δικαίωμα του φιλάθλου να απολαύσει το αγαπημένο του άθλημα είναι απαραίτητος και αδιαπραγμάτευτος.
Η απόφαση για κεκλεισμένων των θυρών δεν λειτουργεί κατά του χουλιγκανισμού αλλά κατά του αθλητισμού. Άνθρωποι στερήθηκαν τα πάντα το καλοκαίρι για ένα διαρκείας και δούλεψαν για να βλέπουν μία Κυριακή την ομάδα τους, ενώ παράλληλα οι «γνωστοί- άγνωστοι» θα κανονίζουν τα ραντεβού τους εκτός γηπέδου και πάλι παιδιά θα χάνονται, ενώ οι αθλητές θα αγωνίζονται μπροστά σε άδειες κερκίδες.
Ένα άμεσο μέτρο για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα θα ήταν να κλείσουν οι Θύρες των οργανωμένων που κατά κύριο λόγο δημιουργούν το πρόβλημα σε μια ουσιαστική προσπάθεια να διαχωριστεί ή «ήρα από το στάρι».
Ένα άλλο στοιχείο που ξεχνάνε ή παραβλέπουν όσοι παίρνουν αποφάσεις είναι ότι όλα τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά θανάτου, του Άλκη, του Μιχάλη και του Γιώργου – ναι και ο αστυνομικός έχει όνομα – έχουν μια μία κοινή συνισταμένη πλην της όποιας τοξικότητας εκφράζουν και αρρώστιας. Όλα έγιναν εκτός αγωνιστικού χώρου, άρα το μέτρο για κλειστά γήπεδα τι εξυπηρετεί;
Για τα εντός γηπέδου προβλήματα η λύση είναι απλή, βαριές τιμωρίες και ισόβιος αποκλεισμός για όσους συλληφθούν να παρανομούν.
Η ατιμωρησία όλα αυτά τα χρόνια έφερε τα πράγματα εδώ που ήρθαν και έχει δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση. Αλήθεια γιατί όταν οι ομάδες παίζουν ευρωπαϊκά παιχνίδια δεν έχουμε τέτοια προβλήματα; Απλά γιατί εκεί δεν περνούν τέτοιου είδους μαγκιές…
Η μάχη λοιπόν άρχισε ξανά, αυτή τη φορά ποιος θα κερδίσει;