Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Από το προηγούμενο φύλλο είχαμε αναφερθεί στις θετικές συγκυρίες για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, οι οποίες προκύπτουν από την έντονη κινητικότητα στα θεσμικά όργανα με την εκλογή νέων πρόεδρων στις Περιφερειακές Ενώσεις, ενώ έπονται οι εκλογές της ΚΕΔΕ. Είχαμε, μάλιστα, διατυπώσει και τον προβληματισμό μας για τις κυβερνητικές προθέσεις, καθώς, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα συλλογικά θε-σμικά αυτοδιοικητικά όργανα έχουν βαφτεί «γαλάζια».
Τα όσα είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη 2η τακτική του συνάντηση (διμηνιαίας συχνότητας, όπως είχε δεσμευτεί) με τους 13 περιφερειάρχες της χώρας, ασφαλώς αποτελούν «τροχιοδεικτικές» ενδείξεις προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης του θεσμού, με το μεγάλο στοίχημα να αποτελεί η ισορροπία στη ζυγαριά «μεταβίβαση περισσότερων αρμοδιοτήτων – επαρκής χρηματοδότηση». Η «κάνουλα» που λέγεται ΕΣΠΑ είναι αλήθεια ότι δεν τρέχει όπως θα έπρεπε, καθώς ο μηχανισμός απορρόφησης κονδυλίων είναι από μέτριος ως κακός. Ο πρωθυπουργός ζήτησε επιτάχυνση, όμως για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αντιμετωπι-στούν τα γνωστά γραφειοκρατικά προβλήματα, αλλά και η ανεπαρκής στελέχωση των υπηρεσιών. Από δω και στο εξής τον λόγο έχει το υπουργείο Εσωτερικών.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός, και πολύ σωστά, έχει αντι-ληφθεί ότι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος δεν υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, δίχως τη συνδρομή των τοπικών κοινωνιών και την αρμονική συνεργασία κεντρικού κράτους – αυτοδιοίκησης. Ο σχεδιασμός για την προώθηση στην ενδοχώρα χιλιάδων προσφύγων αποδείχθηκε εξ αρχής πρόχειρος και μάλλον αμήχανος, με συνέπεια «αγαρμποσύνη» όπως στην περίπτωση του νοσοκομείου Αμαλία φλέμινγκ (πτέρυγα Μπόμπολα) στα Μελίσσια και σε άλλες περιοχές.
Μόνο η συνεργασία, η έγκαιρη ενημέρωση, ο ορθολογικός σχεδιασμός και η ψυχραιμία μπορούν να δώσουν λύσεις σε αυτό το καυτό ζήτημα. Κι εκεί ελπίζουμε σε καλύτερες προ-οπτικές, βάσει του εν εξελίξει σχεδιασμού. σε κάθε περίπτωση, η αναβάθμιση του θεσμού της αυτο-διοίκησης δείχνει να αποτελεί μονόδρομο. Όχι επειδή απο-τελεί προϊόν πολιτικού σχεδιασμού και βούλησης, αλλά επειδή οι ίδιες οι απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών τις κατέστησαν αναγκαίες. Και είναι καιρός το μήνυμα να ληφθεί και να εμπεδωθεί, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δείχνει ότι το έχει αφουγκραστεί πλήρως..