Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 10/04/2024
Πριν από λίγες εβδομάδες, η στήλη είχε στρέψει το βλέμμα -για άλλη μια φορά- στα προβλήματα των γυναικών, με αφορμή τη σχετική Παγκόσμια Ημέρα. Τότε, είχαμε σταθεί στις πρωτοβουλίες κατά της έμφυλης βίας που πήραν οι Δημοτικές Επιτροπές Ισότητας Χαλανδρίου & Παπάγου – Χολαργού αλλά και το Συμβουλευτικό Κέντρο του πρώτου Δήμου. Ο κύκλος ενημερώσεων της τελευταίας δομής σε αξιωματικούς αστυνομικών τμημάτων της Αττικής έγινε τραγικά επίκαιρος με την πρόσφατη δολοφονία της 28χρονης Κυριακής Γρίβα από τον πρώην σύντροφό της, στους Αγίους Αναργύρους.
Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών του Δήμου είχε καταγράψει αύξηση των περιστατικών, στα οποία παρενέβη και μάλιστα τα περισσότερα εκτός Χαλανδρίου. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι η σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή όποια άλλη μορφή βίας, που υφίστανται οι γυναίκες, όλο και εντείνεται. Οι διαδοχικές κρίσεις (οικονομικές, υγειονομικές) φαίνεται ότι εκφράστηκαν και σε διαπροσωπικές ή οικογενειακές σχέσεις. Επανήλθαν, εν πολλοίς, αναχρονιστικές αντιλήψεις για τη σχέση μεταξύ των δύο φύλων.
Τα προβλήματα μοιάζουν καίρια: Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία στην πρόσβαση, όχι μόνο σε κρατικές δομές στήριξης αλλά και υπηρεσίες υγείας, είναι ακόμη μεγαλύτερης σημασίας όταν μιλάμε για μητέρες ή μάλιστα, μονογονεϊκές οικογένειες. Παραμένουν τέτοια τα κενά στη δημόσια και δωρεάν Περίθαλψη & Πρόνοια, που δυσκολεύουν τις γυναίκες να σταθούν οικονομικά, να προχωρήσουν τη ζωή τους ένα βήμα παραπέρα και να μην εγκλωβίζονται σε επιλογές παρά τη θέλησή τους, στις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις.
Οι Δήμοι, λοιπόν, έρχονται και σε αυτό το ευαίσθητο τομέα να καλύψουν τις μεγάλες «τρύπες» της Πολιτείας. Εκτός των παραπάνω, καλούνται να δίνουν ανάσες και σε μια σειρά από μέτρα όπως τη λειτουργία παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών με μειώσεις αλλά κι απαλλαγές τροφείων, τη δημιουργική απασχόληση γονιών και παιδιών, κοινωνικά φροντιστήρια κ.α.
Σε αυτό το πλαίσιο, ιδίως της διογκουμένης ακρίβειας, δεν θα μπορούσε επιπρόσθετα να υπάρχει, παραδείγματος χάρη, η δυνατότητα από τους Δήμους να έχουν τμήμα που οι γονείς θα παραδίδουν ρούχα για καθάρισμα και το απόγευμα θα τα παραλαμβάνουν σιδερωμένα; Μήπως δεν υφίστανται ακόμα άνεργοι που χρειάζονται δουλειά για να συγκροτηθούν τέτοιες υπηρεσίες; Είναι παράλογο οι οικογένειες να εργάζονται χωρίς να «τρελαίνονται» από έγνοιες και υποχρεώσεις;
Μάλλον σε κάποια πράγματα –τυχαία (;)- μείναμε πίσω, ενώ η τεχνική και οι επιστήμες έφτασαν στο απόγειό τους. Μέχρι και αυτοκίνητο έχει σταλεί να κάνει βόλτα στον πλανήτη Άρη, αλλά στην κοινωνική και οικονομική ζωή -ιδίως για τις γυναίκες- κινούμαστε ακόμη με… γαϊδουράκια.
