Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Δύο εξαιρετικές περιπτώσεις που μπορούν να εισάγουν ακόμη και… αρχάριους στην εποχή της χαοτικής ροής (εφήμερης) πληροφορίας,της δυναμικής, αλλά και της «υποκρισίας» των social media και της παντοδυναμίας της «εικονικής πραγματικότητας», είχαμε τις τελευταίες ημέρες.
Η πρώτη περίπτωση αφορά σε όσα έχουν συμβεί με την… πασίγνωστη πλέον Ελένη Αντωνιάδου. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς να αξιολογήσω την υπόθεση αυτή: Από τη μια, ως δημοσιογράφος, απορώ πώς οι κυβερνώντες υπέπεσαν σε τέτοιο ατόπημα: Να βραβεύσουν δηλαδή «μετά Βαΐων και κλάδων» έναν άνθρωπο για τα επιστημονικά του επιτεύγματα και την επαγγελματική του πορεία, δίχως να έχουν φροντίσει να πληροφορηθούν αν όλα αυτά όντως ισχύουν. Από την άλλη, ως άνθρωπος, δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώσω, να γελάσω ή να λυπηθώ για μια νέα κοπέλα που άφησε να γιγαντωθεί όλος αυτός ο ντόρος γύρω από το πρόσωπό της, προφανώς γνωρίζοντας συνειδητά ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και που τώρα, «κανονικά», θα θέλει «να την καταπιεί η γη».
Και το «κανονικά» το βάζω σε εισαγωγικά, διότι με έκπληξη διαπίστωσα ότι η ίδια συνέχισε να παίζει το «παιχνίδι» των social media, σαν να μη συνειδητοποιεί πόση ζημιά έχει υποστεί ως προσωπικότητα. Κι εδώ είναι το μεγάλο διακύβευμα της εποχής μας: Έχει χαθεί το γνώθι σαυτόν, δεν υπάρχει ευθιξία, δεν υπάρχει διάθεση για συγγνώμη. Ίσως επειδή στον καταιγιστικό ρυθμό με τον οποίο εναλλάσσονται οι πληροφορίες, οι εικόνες και τα βίντεο στο διαδίκτυο, δεν υπάρχει πραγματικός χρόνος για εκδήλωση τέτοιων συναισθήματων.
Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με την περίφημη 16χρονη Σουηδέζα… «ακτιβίστρια» Γκρέτα Τούνμπεργκ, η οποία έκλεψε την παράσταση στη σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Η ομολογουμένως «θυμωμένη»
παρουσία του κοριτσιού έγινε δεκτή από τη μια πλευρά με εγκωμιαστικά σχόλια και από την άλλη ως καλοστημένη παράσταση». Κανείς δεν στάθηκε, όμως, σε κάποιες άλλες παραμέτρους: Πώς, από ποιους και γιατί ένα παιδί (διότι για παιδί πρόκειται, δίχως καν δικαίωμα ψήφου), χρησιμοποιείται ως «μπροστάρης» και αναπαράγεται ως εικόνα και βίντεο παγκοσμίως; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις σκληρές και ενίοτε χυδαίες επιθέσεις που δέχεται αυτό το παιδί κάτω από τις αναρτήσεις της (σ.σ. για να φτάσει να χαρακτηρίζεται ως «ακτιβίστρια», είναι προφανές ότι η Γκρέτα βρίσκεται στο προσκήνιο πριν καν γίνει 16 ετών, ενώ είναι άκρως ενεργή στα social media).
Πού ακριβώς πήγε η «ευαισθησία» εκείνων που φωνάζουν (απόλυτα ορθά και δίκαια) εναντίον της (υπερ)έκθεσης ανηλίκων στις κάθε είδους οθόνες; Πολλοί εξ αυτών είναι οι ίδιοι που σήμερα αποθεώνουν την «μαχητική» έφηβη, στέλνοντας, όμως, ένα σαφές μήνυμα: Η υποκρισία και η «αλα καρτ» κοινωνική ευαισθησία δεν διαφέρουν στην «εικονική πραγματικότητα» από την πραγματική ζωή. Όταν, μάλιστα, οι επιθέσεις εναντίον της Γκρέτα «θέριεψαν», μπήκαν ως «ασπίδα» προσωπικά της δεδομένα, όπως η κατάσταση της υγείας της! Τι λέει για όλα αυτά η ίδια; Πώς αισθάνεται η οικογένειά της; Έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ζουν άραγε;
