Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 08/03/2025
Aκούγοντας τη συζήτηση στη Βουλή για την τραγωδία των Τεμπών κι ενώ την ώρα που γράφεται το κείμενο ξεκινούσε και η συζήτηση για την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης που κατέθεσαν τα κόμματα της (κεντρο)αριστεράς, δεν θα μπορούσε κανείς παρά να αναρωτηθεί αν το εκκωφαντικό μήνυμα για δικαιοσύνη, διαφάνεια και σαρωτικές αλλαγές στην Πολιτεία μας που εξέπεμψαν τα εκατομμύρια των πολιτών που βγήκαν στους δρόμους και τις πλατείες την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, παραλήφθηκε αυτούσιο και απόλυτα κατανοητό από τους πολιτικούς μας ταγούς και ειδικά τους κυβερνώντες.
Η πρωτοφανής για τα χρονικά του τόπου διαδήλωση στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις εντός κι εκτός συνόρων για τα δύο χρόνια από τη σιδηροδρομική τραγωδία συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και έστρεψε το βλέμμα της διεθνούς κοινής γνώμης πάνω στα κακώς κείμενα που όλοι ζούμε αυτό το διάστημα. Και είναι παραπάνω από σαφές ότι η απονομή δικαιοσύνης για τις 57 ψυχές που ζητούν δικαίωση μαζί με τις οικογένειές τους, δεν ήταν το μόνο ζητούμενο από την παλλαϊκή και πάνδημη συγκέντρωση. Οι πολίτες ζήτησαν περισσότερη δημοκρατία. Ζήτησαν διαφάνεια σε όλες τις κρατικές εκφάνσεις και εξάλειψη της διαφθοράς και της διαπλοκής που φέρνουν διαρκώς άσχημες επιπτώσεις στις ζωές μας, ενίοτε και θανάτους. Για περισσότερη ασφάλεια αλλά και λιγότερη αναίτια καταστολή και απαγορεύσεις. Για πολιτικούς που έχουν σύνδεση, επαφή και επίγνωση των αναγκών του λαού κι όχι «ερωτική σχέση» με την καρέκλα και τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Για να σταματήσει η αλαζονεία, η έπαρση, η ασυδοσία και ο διχαστικός τους λόγος. Για να στέκεται η Δικαιοσύνη στο ύψος της, τυφλή, αδέκαστη, ανεπηρέαστη. Για καλύτερη Παιδεία, Υγεία, Οικονομία, Μεταφορές, Υποδομές, Περιβάλλον, ενός λαού που οι αντοχές του σε όλα τα επίπεδα δοκιμάζονται διαρκώς εδώ και 15 χρόνια.
Δυστυχώς, για όλα αυτά (και ακόμη περισσότερα) για τα οποία διαμαρτύρεται ο κόσμος και μάλιστα με ευπρέπεια και μακριά από κομματικά «καπελώματα», πριν φροντίσουν οι συνήθεις κουκουλοφόροι και τα ΜΑΤ να διαλύσουν τη συγκέντρωση (όπως κι αυτή της Τετάρτης 5 Μαρτίου), αλλά όχι και τον τεράστιο αντίκτυπό της εντός κι εκτός Ελλάδας, ούτε η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή, ούτε οι αναρτήσεις του πριν και μετά την τεράστια συγκέντρωση δεν φάνηκαν ικανές ώστε να διαφοροποιήσουν ιδιαίτερα τη ρητορική του, προκαλώντας ερωτήματα τόσο για το αν το μήνυμα ελήφθη στην ολότητά του, όσο και για τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. για τα λεγόμενά του.
Και βέβαια αυτή η συσπείρωση του κυβερνώντος κόμματος οφείλεται και εν πολλοίς και στην αναιμική αντιπολιτευτική παρουσία των αποκαλούμενων «μεγάλων» κομμάτων όλο αυτό το διάστημα και θα λέγαμε ότι εξαίρεση δεν αποτέλεσε ούτε η συζήτηση για τα Τέμπη.
Όμως, κάποια στιγμή, θα πρέπει κι εμείς οι πολίτες να σταθούμε επιτέλους και απέναντι στον καθρέφτη μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι κι εμείς έχουμε έχει ρίξει νερό σε αυτόν τον φθαρμένο μύλο. Με την αποχή μας από τις κάλπες, άρα την απαξίωση των εκλογών, της αποκορύφωσης δηλαδή της δημοκρατίας που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε και υποτίθεται ότι υπερασπιζόμαστε κατεβαίνοντας στους δρόμους και τις πλατείες. Και με τις ρουσφετολογικές μικροκομματικές μας συναλλαγές με το κράτος που αποφέρουν «σταθμάρχες» που δεν ξέρουν τη δουλειά τους. Διότι το ιστορικό μήνυμα της 28ης Φεβρουαρίου 2025 πρέπει πάνω απ’ όλους να φτάσει στα δικά μας αυτιά, πλήρες και διαυγές.
