Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 27/01/2024
Δεν ξέρουμε αν απλά πρόκειται για μια συγκυρία, αλλά δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με ενδιαφέρον στην τάση που παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες και μετά την ανάληψη καθηκόντων από τις νέες διοικήσεις των Δήμων του Βόρειου Τομέα για διαδημοτικές δράσεις και κινητοποιήσεις πάνω σε φλέγοντα ζητήματα.
Την προηγούμενη εβδομάδα σχολιάσαμε το κοινό μέτωπο των δημάρχων Ηρακλείου, Αμαρουσίου, Λυκόβρυσης – Πεύκης και Κηφισιάς με στόχο να «ξεπαγώσει» και να υλοποιηθεί η πολυαναμενόμενη διάνοιξη της Λεωφόρου Κύμης, μετά και τα νέα προβλήματα που εμποδίζουν τη διαδικασία έναρξης και εν τέλει υλοποίησης του έργου.
Σε αυτό το φύλλο μπορείτε να διαβάσετε όσα γίνονται με επίκεντρο την απόφαση του Υπουργείου Υγείας να μετακινηθεί το Φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ και κατ’ επέκταση το Κέντρο Υγείας της Νέας Ιωνίας σε άλλη εγκατάσταση, στον Δήμο Αγίας Παρασκευής. Το γεγονός ότι εκατοντάδες πολίτες με σοβαρά προβλήματα υγείας χάνουν την άμεση πρόσβασή τους στη συγκεκριμένη δομή και θα αναγκαστούν να υποστούν ταλαιπωρία και επιβάρυνση, οδήγησε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αποτροπή της πρώτης απόπειρας μετακόμισης, επιστολή του δημάρχου Νέας Ιωνίας προς τον υπουργό Υγείας, απόφαση αντίθεσης στην μετακόμιση από το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου και ανάλογες τοποθετήσεις από παρατάξεις και συλλογικότητες από τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας κ.ο.κ.
Αλλά και στην περίπτωση των διοδίων Βαρυμπόμπης και Αγίου Στεφάνου στην Εθνική Οδό, αρραγές και διαδημοτικό εξακολουθεί να παραμένει και μετεκλογικά το «μέτωπο» κατά της τοποθέτησής τους, με πρωταγωνιστές τους Δήμους Διονύσου και Κηφισιάς.
Όλα αυτά ενδεχομένως να αποτελούν «αποχρώσες ενδείξεις» για μια αλλαγή νοοτροπίας που περνάει από το επίπεδο «ο Δήμος μου μόνο» στο επίπεδο «η ισχύς εν τη ενώσει», η οποία μόνο σε όφελος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορεί να αποβεί.
Ακόμη και στο τέλος ταφής απορριμμάτων βλέπουμε μια σύμπνοια ακόμη και «γαλάζιων» δημάρχων, η οποία «εξουσιοδοτεί» και την ΚΕΔΕ να προχωρήσει σε προσφυγή για την κατάργησή του.
Και ασφαλώς, εφόσον αυτές οι «αποχρώσες ενδείξεις» μετατραπούν συν τω χρόνο σε «αποδείξεις», τότε το μήνυμα προς την κεντρική εξουσία για την εμπέδωση της μεγαλύτερης διοικητικής αυτοτέλειας και ισχυρότερης «φωνής» των Δήμων, θα είναι σαφέστερο και ακόμη πιο δυνατό: Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της άμεσης δημοκρατίας εν τέλει, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται, αλλά να αναγνωρίζεται και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, πόσω μάλλον σε τόσο μεγάλα ζητήματα που αφορούν μεγάλα κοινωνικά σύνολα, μεγαλύτερα από την εκάστοτε τοπική κοινωνία.