Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Η Ελλάδα, δια μέσου της κυβέρνησής της, έχει επιλέξει να στηρίξει σκληρά την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία και αυτό έχει καταστεί πολλαπλώς σαφές. Μόνο που τώρα, όπως και σε όλη την Ευρώπη, τα ερωτηματικά γι’ αυτή την επιλογή πληθαίνουν. Φυσικά μόνο σε όσους ασχολήθηκαν επιδερμικά ή απλά παρακολουθούσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης «μηχανικά». Για όσους ακολουθούν το ενδεδειγμένο μονοπάτι, αυτό της πολύπλευρης πληροφόρησης, της ευθυκρισίας δίχως φόβους, δεσμεύσεις και συμπλέγματα του παρελθόντος και του παρόντος, ήταν αντιληπτό από την αρχή ότι υπήρχε αρκετή δόση «αυτοκτονικού ιδεασμού» πίσω από τις περίφημες κυρώσεις της Δύσης προς τη Ρωσία.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε αυτές περισσότερο· όλοι μας γνωρίζουμε, πλέον, και ποιες ήταν και ποιες ήταν οι επιπτώσεις τους στις δύο πλευρές. Και, ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτή τη στιγμή ότι η Δύση βγήκε κερδισμένη. Ακόμη και τα ΜΜΕ που αποτέλεσαν την «πρώτη γραμμή» του μετώπου της ενημέρωσης για τον πόλεμο και τις συνέπειές του, παρουσιάζοντας ως σωστές τις αντιδράσεις ΗΠΑ και ΕΕ κατά της Ρωσίας, σήμερα παραδέχονται ότι η χώρα του Πούτιν όχι μόνο αντεπεξήλθε, αλλά ίσως να βγαίνει και ενισχυμένη, τη στιγμή που στη Δύση εξαπλώνεται ο πανικός της ενεργειακής φτώχειας. Ειδικά οι κεντρικές και βόρειες χώρες της ευμάρειας και της άνεσης βλέπουν αυτή τη στιγμή, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το φάσμα του… κρύου να μεγαλώνει.
Ήδη καταγράφονται αντιδράσεις και διαδηλώσεις σε χώρες όπως το Βέλγιο, την Τσεχία, περιορισμένα στη Γερμανία και αλλού, οι οποίες προβλέπουμε, αν δεν υπάρξει κάποια δραματική αλλαγή πλεύσης στις (κατεστραμένες) σχέσεις ΕΕ – Ρωσίας, να δυναμώνουν όσο… σφίγγουν τα κρύα.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Για ποιο λόγο η ΕΕ φέρεται σαν να συμμετέχει σε μια… ρωσική ρουλέτα; Γιατί εξακολουθεί να επιμένει στις αδιέξοδες κυρώσεις, οι οποίες και αποτέλεσμα δεν έχουν και βάζουν τους ίδιους τους πολίτες της σε καταστάσεις πρωτόγνωρες και ανησυχητικές;
Γιατί πρέπει η ελληνική κυβέρνηση, φερ’ ειπείν, να απειλεί με κυρώσεις τους δημόσιους φορείς αν δεν πιάσουν τις προδιαγραφές που θέτει για εξοικονόμηση ενέργειας ή να τους βάζει στον αυτοματισμό του κινήτρου; «Αν δεν πιάσεις 10%, αλλά 15% εξοικονόμηση, θα δεις αυτό το 5% στον προϋπολογισμό σου». Δηλαδή, όποιος σβήνει περισσότερους λαμπτήρες ή περιορίζει τη λειτουργία δημόσιων ή δημοτικών δομών, όποιος αντί για τους 19 βαθμούς θα ρίχνει τη θέρμανση στους… 18, θα επιβραβεύεται!
Δηλαδή, για να καταλάβουμε· για τη στήριξη του εκάστοτε Ζελένσκι ή της αντιρωσικής πολιτικής θεώρησης των «μεγάλων δυνάμεων» του Δυτικού κόσμου ή/και στον βωμό του νεοφιλελευθερισμού και των «αγορών ενέργειας», όλη η πρόοδος και αγώνας δεκαετιών του Δυτικού κόσμου για μια καθημερινότητα με ποιότητα ζωής, σεβασμό στον πολίτη και τους εργαζόμενους, καταρρέει μέσα σε… έξι μήνες; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πληρώνουμε τους παχυλότατους μισθούς των μεγαλόσχημων «ηγετών» της ΕΕ που έχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο της ίδιας της γηραιάς ηπείρου και νομίζουν ότι έτσι θα κάνουν κακό στον… τάδε Πούτιν; Ελπίζουμε η… σφαίρα αυτής της ρωσικής ρουλέτας να μην τύχει στην Ενωμένη (;) Ευρώπη, με (παντελώς αδικαιολόγητα) θύματα τους Ευρωπαίους πολίτες.
