Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 13/09/2024
Ο Σεπτέμβρης ποτέ δεν ήταν ο αγαπημένος μήνας των παιδιών. Και γιατί να είναι άλλωστε, εκτός αν έχεις γενέθλια και περιμένεις πάρτι και δώρα;
Η επιστροφή στο σχολείο είναι μια… πικρή ιστορία για αυτά αλλά και για τους γονείς που πρέπει να τα πείσουν ότι τέλος οι σαγιονάρες, τα μπρατσάκια, τα μαγιό, η θάλασσα, τα ξενύχτια, η ανεμελιά γιατί τώρα βάζουμε όλοι «τα κεφάλια μέσα».
Η πρώτη ημέρα του σχολείου όμως είναι μια διαφορετική υπόθεση. Σε αυτή, τα παιδιά κάθε ηλικίας χαίρονται που ξαναβρίσκονται στον χώρο του σχολείου τους, συναντιούνται με τους συμμαθητές τους -κι ανάλογα με την ηλικία τους- τρέχουν, φωνάζουν, γελούν, ανταλλάσσουν καλοκαιρινές φωτογραφίες από τα κινητά τους, μοιράζονται κους κους.
Μια τέτοια εικόνα, με παιδιά να τρέχουν, να φωνάζουν, να γελούν αντικρύσαμε όσοι βρεθήκαμε το πρωί της Τετάρτης, στα εγκαίνια και τον αγιασμό του 1ου Δημοτικού Νέας Ερυθραίας.
Χρόνια είχε να γεμίσει η αυλή του από παιδιά. Χρόνια είχε να ακουστεί κουδούνι, να γίνει αγιασμός. Από το 2015 όταν και κρίθηκε ακατάλληλο για χρήση το ιστορικό, διατηρητέο κτίσμα του, άρχισε μια περιπέτεια, η οποία είχε, τουλάχιστον, αίσιο τέλος.
Η αρχή έγινε με τη φιλοξενία μαθητών σε προκάτ κατασκευές, ακολούθησε η μεταστέγαση σε χώρους του 3ου Γυμνασίου Κηφισιάς και επιτέλους η επιστροφή στον δικό του χώρο.
Το σχολείο συνεχίζει την ιστορική του πορεία, με το διατηρητέο κτήριο να έχει ανακαινιστεί, να έχει δεχθεί εργασίες στερέωσης και αποκατάστασης ενώ δίπλα του ένα ολοκαίνουργιο κτίσμα ολοκληρώνει τη νέα του εικόνα.
Μπορεί τα μικρά παιδιά να μην αντιλαμβάνονταν τη σπουδαιότητα αυτής της επιστροφής, καθώς δεν είχαν προλάβει να γνωρίσουν το παλαιό σχολείο, οι εκπαιδευτικοί όμως, οι γονείς που πήγαιναν τα μεγαλύτερα παιδιά τους εκεί, οι αιρετοί που δούλεψαν σκληρά για να γίνει αυτή η επιστροφή και γενικότερα οι Νεοερυθραιώτες, ήταν φανερά επηρεασμένοι από τη σημαντικότητα της στιγμής.
Όπως τόνισε στην Αμαρυσία ο Γιώργος Θωμάκος, επί δημαρχίας του οποίου αποφασίστηκε ότι δεν πήγαινε άλλο κι έπρεπε να κλείσει το σχολείο και άρχισαν τα έργα αποκατάστασής του, «η καρδιά του σχολείου δεν έπαψε ποτέ να χτυπά σε αυτό τον χώρο».
Ήταν οι γονείς και οι δάσκαλοι, εκείνοι που αγκάλιασαν την προσπάθεια και απαίτησαν, πίεσαν, προκειμένου να παραδοθεί αυτό το έργο. Και δεν λέμε «ολοκληρωθεί» το έργο, γιατί έχει ακόμα δουλειά να γίνει. Το τονίζουν προς πάσα κατεύθυνση -και πάλι- οι γονείς, που σαν «κέρβεροι» φρουρούν την ασφάλεια των παιδιών τους, των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων.
Μέχρι να γίνει αυτό, κρατάμε τα χαμόγελα, τις παιδικές φωνές, τα γέλια, τη συγκίνηση που έφερε αυτή η ιστορική… επαναφορά για το 1ο Δημοτικό Νέας Ερυθραίας.
