Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Κάθε χρονιά τα ίδια. Μια χώρα με αντικειμενικό και διαχρονικό πρόβλημα με τις δασικές πυρκαγιές λόγω ανάγλυφου και καιρικών συνθηκών, δεν μπορεί να βρει λύσεις προκειμένου να μην καίγεται κάθε, μα
κάθε, καλοκαίρι.
Ειδικά στην Αττική, πέρυσι ήταν ο Διόνυσος εδώ στα βόρεια προάστια, φέτος ήταν η Βούλα στα νότια, ευτυχώς με λιγότερα σπίτια και αυτοκίνητα καμένα και, πάνω απ’ όλα, δίχως ανθρώπινες απώλειες. Ευχή όλων, διότι μόνο να… προσευχόμαστε μπορούμε πλέον, να μην επαναληφθεί το περσινό μοτίβο. Να μην αποδειχθεί, δηλαδή, ότι η φωτιά στα νότια το περασμένο Σάββατο (ή στην Αρτέμιδα αργότερα) δεν ήταν παρά οι οιωνοί για πολύ μεγαλύτερες καταστροφές, όπως στη Βαρυμπόμπη και τα Βίλλια.
Η ειρωνεία, φυσικά, ήταν ότι η φωτιά του περασμένου Σαββάτου ξέσπασε παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος. Μια ημέρα που, σαν να μη συνέβη τίποτα, τα συνήθη ευχολόγια για την προστασία των δασών και των οικοσυστημάτων, αλλά και η κινδυνολογία για την κλιματική αλλαγή ήταν στην ημερήσια διάταξη, αλλά τι να το κάνεις, όταν στην πράξη… απλά καίγεσαι!
Το μόνο θετικό από αυτή την επετειακή ημέρα είναι ότι οι περισσότερες εκδηλώσεις και δράσεις των Δήμων είχαν ως επίκεντρο τα παιδιά. Η μόνη πραγματική ελπίδα για το μέλλον είναι η διαμόρφωση από πολύ νωρίς της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και συνείδησης, μήπως και αλλάξει εκ βάθρων η άρρωστη κατάσταση που βιώνουμε κάθε χρόνο σε όλον τον πλανήτη. Κατά τ’ άλλα, τα γνωστά αφηγήματα έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους. Η τραγωδία του Ματιού έχει αποτελέσει «σημείο σύγκρισης» και κανονικό άλλοθι για όλους τους εμπλεκόμενους. «Καταφέραμε να μη γίνουμε Μάτι, να μη θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές», η γνώριμη, πλέον, επωδός. Η οποία, για τους πολιτικούς αρμόδιους έχει μετατραπεί σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για να καλύπτει ή να δικαιολογεί την ανοργανωσιά, τις αβλεψίες, τα προβλήματα και την έλλειψη σωστής προετοιμασίας που επιφέρει δραματικές οικολογικές καταστροφές στον τόπο μας.
Το προ δύο εβδομάδων πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ για τον Υμηττό που βλέπετε στη φωτογραφία μας, είναι ενδεικτικό: Εκταμιεύονται προς τον ΣΠΑΥ για την προστασία του Υμηττού 17 εκατ. ευρώ, οι περισσότεροι δήμαρχοι της περιοχής που είναι μέλη του Συνδέσμου δηλώνουν ενθουσιασμένοι και έτοιμοι για αποτελεσματική πυροπροστασία. Και μόλις 15 ημέρες μετά… πιάνει φωτιά η Βούλα και άπαντες τρέχουν και δεν φτάνουν.
Είπαμε «ενθουσιασμένοι»; Κι όμως. Όχι όλοι. Οι αναγνώστες μας που διάβασαν τις δηλώσεις των δημάρχων, μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι δύο εξ αυτών δήλωναν ανήσυχοι και προβληματισμένοι ότι τα 17 εκατ. πρέπει να εκταμιευτούν όσο το δυνατόν νωρίτερα, ελέω της γνωστής γραφειοκρατίας. Και ότι οι Δήμοι χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα για υποδομές και προσωπικό.
Ο ένας ήταν ο δήμαρχος Βύρωνα. Ο άλλος; Μαντέψτε (όσοι δεν διαβάσατε το ρεπορτάζ). Ναι, ο δήμαρχος Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης…
Υ.Γ. Επί του πιεστηρίου: Ο ΣΠΑΥ συνεδρίασε εκτάκτως για την αποτίμηση της κατάστασης. Σύσσωμοι οι δήμαρχοι ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους στον πρόεδρο και δήμαρχο Ελληνικού – Αργυρούπολης Γιάννη Κωνσταντάτο, συνεχάρησαν τον δήμαρχο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης Γρηγόρη Κωνσταντέλλο για την «ψύχραιμη αντίδρασή του», ενώ αναγγέλθηκε συνέντευξη Τύπου του ΣΠΑΥ την Πέμπτη 16 Ιουνίου, «με δυναμική παρουσία όλων των δημάρχων στην πρώτη γραμμή, για να αναδείξουν τα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία πρέπει να επιλυθούν με τη συνεργασία κράτους, αυτοδιοίκησης και πολιτών». Το λες και απότομη προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα…
