Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Eίναι πάντα πολύ σημαντικό να ξεμπλοκάρουν και να δρομολογούνται προς υλοποίηση σημαντικά έργα σε αυτή τη χώρα. Η στήλη από πολύ παλιά έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ των μέσων σταθερής τροχιάς, ως τη μόνη βιώσιμη λύση για κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση και περιβαλλοντική ανακούφιση του λεκανοπεδίου, με όσα θετικά αυτό συνεπάγεται στην καθημερινή ποιότητα ζωής των κατοίκων του.
Ως εκ τούτου, η υπογραφή της σύμβασης για την έναρξη των εργασιών κατασκευής της πολυαναμενόμενης Γραμμής 4 του μετρό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Και με τις υπάρχουσες γραμμές του μετρό και του ΗΣΑΠ ήδη είχε σημειωθεί μια ελάττωση του κυκλοφοριακού κομφούζιου, ήρθε η πανδημία για να μας θυμίσει τα προβλήματα που όλοι βιώναμε παλαιότερα στις μετακινήσεις μας. Μόλις η κοινωνική ζωή επανήλθε σε (σχετικά) κανονικούς ρυθμούς, ήρθαμε και σε επαφή με πολύ μεγάλα προβλήματα στην κυκλοφορία. Αιτία; Προφανώς η φοβία πολλών να μετακινηθούν με το μετρό, τον ΗΣΑΠ, το τραμ, το λεωφορείο ή τον προαστιακό, λόγω συνωστισμού σε κλειστό χώρο. Άνθρωποι που πριν τον Μάρτιο του 2020 άφηναν τα αυτοκίνητά τους στο σπίτι, προτιμώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σήμερα προτιμούν να χρησιμοποιούν τα Ι.Χ. τους για να πηγαίνουν στις δουλειές ή τις δραστηριότητές τους.
Προφανώς, όσο η κατάσταση θα βελτιώνεται και ο χρόνος θα κυλάει, αρκετοί εξ αυτών θα επιστρέψουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ωστόσο αυτή τη στιγμή η μεγάλη κίνηση που παρατηρείται στους δρόμους αποδεικνύει πόσο χρήσιμα είναι τα μέσα σταθερής τροχιάς και η επέκτασή τους προς όλο και περισσότερες περιοχές της Αττικής.
Φυσικά θα πρέπει να ξεκινήσουν τα έργα με το καλό και να περάσουν 8 χρόνια (αν δεν υπάρξουν οι συνήθεις καθυστερήσεις ή δεν βρεθούν αρχαία), για να παραδοθεί στο επιβατικό κοινό μόλις το 1ο τμήμα της Γραμμής 4. Και μάλιστα ίσως ξαναζήσουμε στιγμές ταλαιπωρίας δεκαετίας ’90 και αρχών 2000, καθώς οι περισσότεροι σταθμοί θα κατασκευαστούν εντός του «σκληρού» αστικού ιστού της Αθήνας. Αναγκαίο κακό προκειμένου τα παιδιά μας να ζήσουν υπό διαφορετικές συνθήκες σε μια πρωτεύουσα που δεν είναι και πολύ φιλική για τους ανθρώπους της.
Όσο για τα βόρεια προάστια; Θα χρειαστεί προφανώς να περιμένουν πολύ περισσότερα από 8 χρόνια για να συνδεθούν με τον υπόγειο σιδηρόδρομο. Όμως, έστω κι έτσι, το πρώτο βήμα έγινε. Ο μετροπόντικας πάντα προσφέρει ελπίδα για καλύτερη ποιότητα ζωής και ελπίζω και στην περίπτωση της νέας γραμμής να επιβεβαιωθεί, δίχως εμπόδια, καθυστερήσεις και άλλες γνωστές παθογένειες…
Υ.Γ. Στο παρόν φύλλο φιλοξενούμε ένα εξαιρετικό άρθρο του μητροπολίτη Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κυρίλλου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Δυστυχώς, συνέπεσε με την απίστευτη περιπέτεια που έζησε από την επίθεση με καυστικό υγρό στην Ιερά Σύνοδο την περασμένη Τετάρτη (βλ. σελ. 15). Ευτυχώς, η κατάσταση της υγείας του είναι καλή. Του ευχόμαστε «περαστικά» και σύντομα να είναι σε θέση να επιτελεί ξανά το σημαντικό του έργο.