Τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στην χώρα μας με τον εγκέλαδο να έχει κάνει μια διαφορετική εμφάνιση, χορεύοντας τις Κυκλάδες σε ρυθμούς που κανείς μας δεν θέλει να μάθει.
Αυτό που βιώνουν οι νησιώτες στην Σαντορίνη, την Αμοργό και τις Μικρές Κυκλάδες είναι κάτι εφιαλτικό αφού κανείς μας δεν έχει ζήσει τόσες συχνές σεισμικές δονήσεις, με το νούμερο να μοιάζει εξωπραγματικό.
Λόγω καταγωγής και έχοντας μάλιστα μέλη της οικογένειας μου σε ένα από αυτά τα νησιά, αλλά και λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης τυγχάνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι τι συμβαίνει, αν και πιστέψτε με ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που ζουν οι νησιώτες μας.
Κυρίως η Σαντορίνη δοκιμάζεται άγρια και δικαίως πολύς ήταν ο κόσμος που αποφάσισε να φύγει από το νησί και καλά έκαναν, δεν είναι άλλωστε τόσο συνηθισμένοι σε τόσες συχνές σεισμικές δονήσεις. Μιλάμε για ανά 10 λεπτά και ένα σεισμό.
Αν το συνδυάσεις και με την αφύπνιση του κρατικού μηχανισμού, με σκηνές να στήνονται, άνδρες της ΕΜΑΚ, κλιμάκια της Πυροσβεστικής και πολλές άλλες ειδικότητες, να φθάνουν άρον άρον στη Σαντορίνη, οι σεισμοί να μην σταματούν, μοιραία έφερε το κύμα της φυγής που είδαμε τις τελευταίες μέρες.
Ακόμα και οι πιο ψύχραιμοι μάλιστα με το φαινόμενο να συνεχίζει να είναι σε έξαρση έχουν αρχίσει να το σκέφτονται.
Ας ελπίσουμε βέβαια αυτή η περιπέτεια να μας κάνει να καταλάβουμε σαν κράτος ότι χρειάζεται άμεση βελτίωση των υποδομών, όπως την τραγική κατάσταση στο λιμάνι της Σαντορίνης.
Νέο λιμάνι χρειάζεται και όχι μια πύλη έκτακτης ανάγκης και όχι σήμερα αλλά χθες.
Σε κάθε περίπτωση, ας ελπίσουμε ότι σε λίγο καιρό, αυτό θα ξεχαστεί και έτσι τόσο η πολύπαθη Σαντορίνη, όσο και τα υπόλοιπα νησιά, θα επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους.
Σε μια καθημερινότητα που τους χειμωνιάτικους μήνες πολλές φορές θα είναι αποκλεισμένοι λόγω ισχυρών ανέμων.
Με κάποιον συντοπίτη τους που θα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας να περιμένει, καιρού επιτρέποντος, να μεταβεί με το πλοίο της γραμμής στην Αθήνα για εξετάσεις, με δικά του έξοδα φυσικά.
Με τους κάτοικους να ζουν συνεχώς σε κατάσταση επισφάλειας, χωρίς γιατρούς, χωρίς νοσηλευτές και χωρίς δασκάλους.
Και εκείνοι πιστοί να μην θέλουν να αφήσουν το νησί τους, ξεχασμένοι γιατί ο κίνδυνος θα έχει περάσει και πλέον δεν θα είναι στραμμένα πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.
Γι΄ αυτό και τώρα φωνάζουν ότι και η δική τους ζωή έχει αξία, και ότι τα νησιά μας δεν έχουν μόνο καλοκαίρια αλλά και ατελείωτους χειμώνες…
