Γράφει ο Χρήστος Ζαγκλής
Η είδηση ασφαλώς ξάφνιασε· έπεσε σαν κεραυνός. Την περασμένη Παρασκευή 7.12.2018, το Κεντρικό Συμβούλιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μπάσκετ (FIBA) ανακοίνωσε τον Ανδρέα Ζαγκλή ως τον 4ο Γενικό Γραμματέα της από το 1932 μέχρι σήμερα! Η έκπληξη στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, υπήρξε διάχυτη. Για μένα όμως ήταν η κορύφωση μιας προδιαγεγραμμένης πορείας. Ο Ανδρέας από μικρός λάτρευε το μπάσκετ. Από τα 7 χρόνια του ήταν στα γήπεδα. Υπήρξε παίκτης, προπονητής, διοικητικός παράγοντας. Στα 21 χρόνια του, μετά από σοβαρό τραυματισμό και απανωτά χειρουργεία, άκουσε τη θλιβερή είδηση ότι δεν θα ξαναπαίξει μπάσκετ… Θυμάμαι τα χρόνια που ήμασταν μαζί στα γήπεδα, που συζητούσαμε για το αγαπημένο του άθλημα σε αγωνιστικό, οργανωτικό, διοικητικό, οικονομικό επίπεδο. Η βούλησή του να μείνει στον χώρο, τον οδήγησε στην απόφαση να κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Τέλειωσε τη Νομική, έκανε μεταπτυχιακό στην Πολιτική Δικονομία και στη συνέχεια, με προτροπή της οικογένειας που αφουγκράστηκε την επιθυμία του, στράφηκε στο Αθλητικό Δίκαιο, όπου διέπρεψε, διανύοντας κυρίως στο εξωτερικό (Καναδά, Γερμανία, Ελβετία κ.λπ.) μια τεράστια διαδρομή σε ελάχιστα χρόνια. Το 2016 επιλέχθηκε από τον γ.γ. της FIBA Πάτρικ Μπάουμαν ν’ αναλάβει τη διεύθυνση της Νομικής Υπηρεσίας της FIBA, σε ηλικία 36 ετών. Η αναρρίχησή του στην κορυφή ήλθε νωρίτερα και εντελώς ξαφνικά. Ο πολύ καλός του φίλος και στενός συνεργάτης του, ο γ.γ. της FIBA Πάτρικ Μπάουμαν, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μετά από καρδιακό επεισόδιο, στην Αργεντινή, σε ηλικία 51 ετών. Η FIBA αποφάσισε αμέσως για τη διαδοχή. Η οκταμελής Εκτελεστική Επιτροπή εισηγήθηκε ομόφωνα στο Διοικητικό Συμβούλιο τον Ανδρέα Ζαγκλή, το οποίο, επίσης ομόφωνα, αποφάσισε να τον επιλέξει ως τον 4ο Γενικό Γραμματέα της και να του αναθέσει τη διοίκηση του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο Ανδρέας μου λοιπόν στην ηγεσία της FIBA! Η επιστημονική του διαδρομή, η επαγγελματική του πορεία, ο ισχυρά δομημένος χαρακτήρας του, η προσήλωσή του στον στόχο, η ευρύτητα πνεύματος που τον διακατέχει, η σύνθεση απόψεων και η δυνατότητα διαχείρισης έμψυχου δυναμικού, σε συνδυασμό με τη λατρεία του στο άθλημα, τον οδήγησαν στην κορυφή. Μέγα ευτύχημα η δραστηριοποίησή του στο εξωτερικό. Δυστυχώς η χώρα μας στο πλαίσιο αγωνιστικού και διοικητικού αθλητισμού είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Μου είναι δύσκολο να γράψω για τον Ανδρέα. Η αγάπη μου γι’ αυτόν φορτίζει το συναίσθημα και το κάνει να ξεχειλίζει. Ένα μεγάλο μπράβο για όλα όσα μέχρι σήμερα κατάφερε και χίλιες ευχές για τη συνέχεια της καριέρας του στο κορυφαίο επίπεδο που βρίσκεται τώρα. Μα και πίστη στις ικανότητές του ότι θ’ ανταποκριθεί πλήρως στις τεράστιες ευθύνες που αναλαμβάνει, στο δεύτερο σε δημοτικότητα άθλημα του κόσμου. Ο Ανδρέας μου στην κορυφή της πυραμίδας της FIBA! Για μένα, όμως, πάντοτε θα είναι ο μεγάλος μου γιος…
Υ.Γ.1. Απολογούμαι στους αναγνώστες της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ για το συγκινησιακά φορτισμένο κείμενο. Πιστεύω να με δικαιολογήσουν. Όμως μεγαλώνοντας, γινόμαστε περισσότερο σκληροί στα δυσάρεστα, αλλά ευσυγκίνητοι στα ευχάριστα νέα και τις μεγάλες χαρές.
Υ.Γ.2. Το γεγονός, ενώ έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, αποσιωπήθηκε από τον σύλλογό του και την πόλη του. Και ως προς τον Γ.Σ. Αμαρουσίου υπάρχει δικαιολογία· ο σύλλογος και η επικοινωνιακή του πολιτική βρίσκονται… στην εποχή των δεινοσαύρων. Ο Δήμος Αμαρουσίου όμως; Η κορυφαία αυτή διάκριση για τον Ανδρέα, την οικογένειά του, την πόλη του, τη χώρα του, δεν αξιολογήθηκε. Υπάρχει μονοδιάστατη ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Επιλογές…
