Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 11/09/2024
«Ο τελικός σκοπός της εκπαίδευσης είναι να αντικαθιστά τους καθρέφτες με παράθυρα», έλεγε ο Αμερικανός δημοσιογράφος Σύντνεϋ Χάρις. Στον δικό μας τόπο, λίγο πριν από το «πρώτο κουδούνι» της νέας σχολικής χρονιάς, η δημόσια συζήτηση επικεντρώθηκε στα -σωστά- μέτρα της κυβέρνησης για τον περιορισμό χρήσης των κινητών τηλεφώνων, τα οποία επαινέθηκαν επί μέρες, με σειρά ρεπορτάζ.
Ελάχιστο, ωστόσο, φως έπεσε στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας -στο παρά πέντε κυριολεκτικά των αγιασμών- που έφεραν συγχωνεύσεις τμημάτων και καταργήσεις ειδικοτήτων, μεταξύ άλλων, σε Χαλάνδρι & Αγία Παρασκευή, όπως διαβάσετε αναλυτικότερα στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ (Εδώ και εδώ).
Όπως ανέφεραν γονείς, το πρόβλημα είναι πολλαπλό: Οι μαθητές στερούνται τη φοίτηση σε ειδικότητες που ήδη ακολουθούν, μάλιστα λίγο μήνες πριν από τις πανελλαδικές τους εξετάσεις. Επίσης για όσα παιδιά Επαγγελματικών Λυκείων επιμένουν να ακολουθήσουν τα… θέλω τους, θα αναγκαστούν να μετακινούνται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, αφού οι ειδικότητες που «κόβονται» δεν υπάρχουν σε κανένα ΕΠΑΛ σε όλη τη Βορειοανατολική Αττική! Την ίδια ώρα, αγόρια και κορίτσια στις τρυφερές (ακόμη) τάξεις δημοτικού σχολείου υποχρεώνονται να συνυπάρξουν σε αίθουσες άνω των 25 ατόμων.
Ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης χαρακτήρισε «απολύτως αναγκαίες» τις συγχωνεύσεις τμημάτων, σημειώνοντας πως οι σχετικές αποφάσεις αφορούν το 2% του συνόλου της επικράτειας. «Είναι εξορθολογισμός των τάξεων, για να πετύχουμε καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα», τόνισε o ίδιος, παρότι σύλλογοι γονέων και εκπαιδευτικοί μιλούν για κατάργηση τουλάχιστον 1.000 τμημάτων πανελλαδικά, που ισοδυναμούν με πάνω από 100 σχολεία.
Ωστόσο, επειδή, σε κάθε περίπτωση, πίσω από τους αριθμούς τυγχάνει να βρίσκονται άνθρωποι, το «παράπλευρο» αποτέλεσμα αυτών των μέτρων είναι η συγχώνευση τμημάτων ένταξης, όπου φοιτούσαν μαθητές με επίσημες γνωματεύσεις από το ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης). Μάλιστα, τάξεις που επί σειρά ετών λειτουργούσαν με ξεχωριστούς εκπαιδευτικούς για παιδιά μαθησιακών δυσκολιών, συμπιέζονται, δημιουργώντας μια εκπαιδευτική καθημερινότητα πολλών ταχυτήτων.
Όχι μόνο, λοιπόν, δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η παιδαγωγική διαδικασία, ιδίως στις περιπτώσεις ειδικών αναγκών & αναπηριών, αλλά πλέον καταργείται το δικαίωμα των παιδιών να φοιτούν (κοντά) στα σχολεία της γειτονιάς τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μαθησιακή πορεία και την κοινωνικοποίηση αγοριών & κοριτσιών.
Θετικά είναι, λοιπόν, τα πρόσφατα μέτρα της Πολιτείας στο ψηφιακό πεδίο, αλλά πραγματικός εκσυγχρονισμός είναι αυτό που επί χρόνια διεκδικούν γονείς και εκπαιδευτικοί, δηλαδή 15 παιδιά σ’ ένα τμήμα στο νηπιαγωγείο & στην 1η τάξη Δημοτικού που είναι η αρχή της σχολικής βαθμίδας και μέχρι 20 μαθητές στα υπόλοιπα τμήματα. Αυτό προϋποθέτει, βέβαια, επαρκή σχολική στέγη, πρόσθετες προσλήψεις εκπαιδευτικών και σίγουρα όχι παραμορφωτικούς καθρέφτες…
