«Στη Μασσαλία, στο ολοκαίνουργιο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο Ζορζ Φιλιππάρ που ετοιµάζεται να αποπλεύσει µε τελικό προορισµό την Ιαπωνία, επιβιβάζεται και ο Ζακ-Μαρί Μποέρ. Βιβλιοπώλης µε εξειδίκευση στα σπάνια βιβλία που κυνηγούν οι συλλέκτες, αγαπά µε πάθος τη λογοτεχνία, ταξιδεύει µόνος, µισεί τα κλισέ και τις κοινοτοπίες, περνά τον καιρό του παρατηρώντας τους άλλους, µε κριτική διάθεση, µε θαυµασµό, µε ειρωνεία, καλοπροαίρετα ή και εχθρικά, αν χρειαστεί…
Ωστόσο, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τον λόγο του ταξιδιού του….»
Αυτή είναι η υπόθεση του βιβλίου του Pierre Assouline «Το υπερωκεάνιο», η γραφή και η πλοκή του οποίου θα αναλυθούν τη ∆ευτέρα 4 Νοεµβρίου στο Πνευµατικό Κέντρο Βριλησσίων, στο πλαίσιο της δεύτερης για φέτος συνάντησης της Λέσχης Ανάγνωσης του ∆ήµου.
Και αν κάποιος ακόµα αναρωτιέται για τη χρησιµότητα των Λεσχών Ανάγνωσης που λειτουργούν σε αρκετούς ∆ήµους της Αττικής ή της Περιφέρειας, ας αναλογιστεί ότι µπορεί η ανάγνωση να είναι ένα κατά βάση µοναχικό «άθληµα», όµως η αδήριτη ανάγκη να µιλάµε για τα βιβλία που διαβάσαµε ή γι’ αυτά που επιθυµούµε να εντάξουµε στη λίστα µε τα «must read» είναι 100% οµαδική «δουλειά» – ή ακόµα και… «θεραπεία». Όπως το δει κανείς!
Πρόσφατα, µια σπουδαία Ελληνίδα συγγραφέας, η Έρση Σωτηροπούλου, έφτασε πολύ κοντά στο να της απονεµηθεί το φετινό Νόµπελ Λογοτεχνίας – τελικά το βραβείο κατέληξε στα χέρια της Νοτιοκορεάτισσας Χαν Κανγκ.
Εάν η Σουηδική Ακαδηµία απένειµε το φετινό Νόµπελ Λογοτεχνίας στην Πατρινή συγγραφέα, θα µιλούσαµε για την πρώτη Ελληνίδα που θα κατάφερνε κάτι τέτοιο 45 χρόνια µετά τον Οδυσσέα Ελύτη (1979) και 61 χρόνια µετά από την απονοµή του βραβείου στον Γιώργο Σεφέρη (1963).
∆εν πρέπει να ξεχνάµε ότι για το Νόµπελ Λογοτεχνίας είχαν υπάρξει στο παρελθόν κι άλλες ελληνικές υποψηφιότητες, οι οποίες ωστόσο δεν κατάφεραν να λάβουν το βραβείο. Ανάµεσά τους ήταν ο «άγιος» των νεοελληνικών γραµµάτων Νίκος Καζαντζάκης όπως επίσης και τιτάνες της Πεζογραφίας και της Ποίησης όπως οι Ρίτσος, Σουρής, Παλαµάς, Θεοτοκάς, Ξενόπουλος, Σικελιανός, Μυριβήλης, Σιµόπουλος…
Καθώς υπενθυµίζεται ότι το Νόµπελ Λογοτεχνίας απονέµεται για το σύνολο της εργογραφίας του/της συγγραφέα, η υποψηφιότητα της Σωτηροπούλου ήταν απόλυτα δικαιολογηµένη.
Σύµφωνα µε το Φόρουµ Παγκόσµιας Λογοτεχνίας World Literature Forum, η εν λόγω συγγραφέας διακρίνεται για «τη διαυγή εξερεύνηση της ανθρώπινης πολυπλοκότητας µέσα από µια πρωτοποριακή πεζογραφία που εξετάζει τα όρια µεταξύ του προσωπικού και του πολιτικού».
Σύµφωνα, πάλι, µε τον γράφοντα που ανακαλύπτει -έστω και µε χαρακτηριστική καθυστέρηση- το έργο της, η Έρση Σωτηροπούλου είναι η επιτοµή του σηµερινού συγγραφέα, αυτού που δεν διστάζει να πειραµατιστεί εντάσσοντας πρωτότυπες φόρµες στο έργο της.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα το πολυσέλιδο βιβλίο της «Μπορείς» (εκδ. Πατάκη, 2017) στο οποίο δεν υπάρχει αφήγηση, καθώς ο αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία µέσα από τα e-mail και τα µηνύµατα viber δυο εραστών!
Όποιος και να άξιζε να λάβει το φετινό Νόµπελ Λογοτεχνίας, το σίγουρο είναι ότι είναι ωραίο να ανοίγουν παρόµοιες συζητήσεις που δεν αναδεικνύουν όχι µόνο την αξία των συγγραφέων αλλά και την επιδραστικότητά τους σε όσους αποτελούν µέλη του µαγικού κόσµου των βιβλίων – είτε ανήκουν στην κάστα των αναγνωστών είτε σε αυτήν την εκδοτών.
Μια καλή αφορµή για να εξασκήσουµε το πνεύµα µας είναι και η κοντινότερη Λέσχη Ανάγνωσης. Γιατί όπως έλεγε ο Άγγλος δοκιµιογράφος Joseph Addison «το διάβασµα είναι για το µυαλό ό,τι η γυµναστική είναι για το σώµα»!
