Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 10/03/2023
Πριν καλά καλά περάσουν λίγες ώρες από την καταραμένη στιγμή της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις είχαν αρχίσει.
Αντί να επικρατήσει πάνω απ’ όλα ο σεβασμός για τους ανθρώπους που «έφυγαν» τόσο άδικα και για τις οικογένειες που θρηνούσαν πάνω από τα συντρίμμια ή αναζητούσαν μέσα κυριολεκτικά από τις στάχτες να αναγνωρίζουν τους αγαπημένους μας, άρχισε το γνωστό σε όλους μας γαϊτανάκι απόδοσης ευθυνών. «Όχι εμείς, εσείς», «δεν ολοκληρώσατε το έργο», «δεν το είχατε ολοκληρώσει εσείς πριν», «δικός άνθρωπος ήταν ο σταθμάρχης» και λοιπά θλιβερά.
Ένα «έργο» το οποίο δυστυχώς το έχουμε μάθει απ’ έξω σε αυτήν εδώ τη χώρα. Μην πάτε μακριά… οι νεκροί από τη φωτιά στο Μάτι και τις πλημμύρες στη Μάνδρα, «ουρλιάζουν» ακόμα ότι τα λόγια ήταν πολλά αλλά οι πράξεις λίγες.
Αντί -ειδικά τα λεγόμενα «μεγάλα κόμματα»- να σιωπήσουν, να σκύψουν το κεφάλι, να πουν μια «συγγνώμη», τσακώνονταν και συνεχίσουν την ίδια τακτική «μάχης» πάνω από τα συντρίμμια και τους νεκρούς. Βλέπετε, είναι -και- προεκλογική περίοδος, πρέπει να μετρηθεί η «ζημιά» και να «μαζευτεί» όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ποιος είναι αλήθεια αισιόδοξος ότι θα πληρώσουν για τη νέα αυτή εθνική αυτή τραγωδία εκείνοι που πραγματικά έφταιξαν; Και ποιος άραγε πιστεύει βαθιά μέσα του, ότι αυτό το δυστύχημα θα φέρει μια πραγματική αλλαγή στα πράγματα; Όχι στον σιδηρόδρομο, εκεί πάει, έγινε το κακό. Σε όλες τις άλλες καταστροφές και τραγωδίες, που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας και μας απειλούν στην καθημερινότητά μας, σαν λαιμητόμοι έτοιμες να πέσουν φέρνοντας το φρικτό τους αποτέλεσμα.
Υ.Γ. Θα περίμενε κανείς ο πόνος και η θλίψη που έχουν «τυλίξει» και «πνίγουν» την Ελλάδα εδώ και δέκα ημέρες, να συγκρατήσουν τους πολιτικούς της δικής μας γειτονιάς από το να παρασυρθούν σε προεκλογικές τακτικές. Μετά την απόφαση της δημοτικής Αρχής Κηφισιάς να προχωρήσει σε συνεδριάσεις Δημοτικού Συμβουλίου, εν μέσω εθνικού πένθους, ακολούθησε και η αντιπαράθεση των δύο βασικών -έως τώρα- υποψηφίων για τη δημαρχία. Αυτή είναι και η πρώτη «μέτωπο με μέτωπο» σύγκρουση των δύο ανδρών, αλλά η επιλογή της στιγμής είναι το λιγότερο ατυχέστατη.
Η σιωπή δεν είναι μόνο «χρυσός». Είναι ένδειξη σεβασμού, ανωτερότητας, κατανόησης των συνθηκών. Ίσως θα χρειαζόταν περισσότερη σιωπή.
