Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Στο editorial με τίτλο «Η Εκπαιδευτική Τηλεόραση των 6», η οποία γράφτηκε μετά το τέλος των καθημερινών ενημερώσεων Τσιόδρα – Χαρδαλιά, στην πρώτη φάση της πανδημίας, είχα γράψει ότι η μεγαλύτερη επιτυχία των τότε χειρισμών κυβέρνησης – επιτροπής λοιμωξιολόγων είναι ότι «κατάφεραν να πείσουν τον Έλληνα ότι… δεν υπάρχει κορωνοϊός».
Δυστυχώς, αυτό έμελλε να είναι και ένα από μεγαλύτερα προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία μέχρι τις δραματικές καταστάσεις που ζει η κοινωνία μας, με το νέο παρατεταμένο lockdown, τους δεκάδες νεκρούς κάθε μέρα και τις δραματικές καταστάσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας. Κέρδισαν έδαφος η καχυποψία, η συνωμοσιολογία ότι «ιός δεν υπάρχει» και το κλασικό νεοελληνικό «ωχ αδερφέ, δεν είναι και τίποτα το σοβαρό, ένας ιός είναι».
Όντως η χαλάρωση επήλθε και ως ένα βαθμό δικαιολογημένα, αφού στις αρχές Ιουνίου μπορούμε άνετα να χαρακτηρίσουμε την χώρα μας ως «covid free», με ασήμαντο ιικό φορτίο. Άπαντες πίστεψαν ότι ο ιός έχει νικηθεί, αφού όντως είχε νικηθεί. Και κάπου εκεί, στράβωσαν όλα. Είτε πιστεύοντας ότι «ιός δεν υπάρχει» είτε ότι «ο ιός νικήθηκε», οι κουρασμένοι και σοκαρισμένοι πολίτες από το πρώτο δίμηνο lockdown είχαν κάθε λόγο να διψούν για «ολική επαναφορά». Θέλησαν να παντρευτούν ή να βαφτίσουν με 200 άτομα καλεσμένους, να κηδέψουν με κόσμο τα προσφιλή τους πρόσωπα, να κάνουν πάρτι, να διασκεδάσουν στα μπαρ, να φάνε στις ταβέρνες, να ψυχαγωγηθούν σε ανοιχτά θέατρα, συναυλίες και θερινά σινεμά.
Κι εκεί έρχεται ξανά το δίπολο κυβέρνηση – επιτροπή λοιμωξιολόγων να αποτύχει εκεί που είχε θριαμβεύσει. Αντιφάσεις, βιαστικές και ανοργάνωτες – όπως αποδείχθηκε – επιλογές, διαφωνίες, χαλαρότητα και ίσως και μια αλαζονική προσέγγιση της επιτυχίας της περασμένης άνοιξης, άνοιξαν στην κυριολεξία τις πύλες της χώρας για να μπει ο κορωνοϊός και να κυκλοφορήσει στην κοινότητα, με τη γνωστή, πλέον, εκθετική αύξηση που τον διακρίνει.
Τότε ήταν που το editorial με τίτλο «Αυτή τη φορά η ευθύνη είναι κρατική, κύριε Πρωθυπουργέ», στα τέλη Ιουλίου, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για ό,τι έδειχνε πολύ πιθανό να συμβεί. Και, δυστυχώς, συνέβη…Ακούω παράγοντες της κυβέρνησης, αλλά και κεντρικά ΜΜΕ, να συγκρίνουν τα νούμερα της Ελλάδας με εκείνα άλλων χωρών της Ευρώπης, για να δείξουν ότι, έστω και τώρα, τα πάμε καλύτερα από αυτές.
Ξεχνούν τη βασική λεπτομέρεια: Οι υπόλοιπες χώρες δεν απαλλάχτηκαν ποτέ από το βαρύ ιικό φορτίο του περασμένου χειμώνα. Την «πάτησαν» από την αρχή και ποτέ δεν μπόρεσαν να περιορίσουν σε τεράστιο βαθμό τη διασπορά. Εμείς καταφέραμε να είμαστε η μόνη χώρα της Ε.Ε. που παρουσίαζε σχεδόν μηδενική διασπορά στο τέλος του πρώτου lockdown. Και είχαμε κάθε περιθώριο να οργανώσουμε σοβαρά την επιστροφή στην κανονικότητα. Δεν το πράξαμε.
Και τώρα ξεκινάμε να περιορίσουμε τον ιό όχι από το μηδέν, αλλά από επίπεδα διασποράς που δεν διαφέρουν σε τίποτα από Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία και Βέλγιο κ.ά. Όπως φαίνεται, αυτό δεν πρόκειται να γίνει εύκολα, παρά μόνο με το εμβόλιο. Με έναν κοινωνικό και οικονομικό ιστό σε πλήρη δοκιμασία. Με ενδιαφέρον ακούω, πλέον, ότι ενεργοποιούνται εισαγγελικοί μηχανισμοί για να διερευνήσουν τι έχει πάει στραβά, αν υπάρχουν ευθύνες και από ποιους. Θεωρώ, πλέον, ως επιβεβλημένο χρέος προς τη μνήμη των νεκρών, να μάθουμε γιατί χάσαμε τα πάντα, ενώ πρώτα τα είχαμε κερδίσει…