Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 23/09/2023
Σαν να μην έφτανε η περιορισμένη προεκλογική περίοδος ενόψει της διπλής αυτοδιοικητικής κάλπης της 8ης Οκτωβρίου, ως αποτέλεσμα των δύο απανωτών βουλευτικών εκλογών και των πύρινων και υδάτινων φυσικών καταστροφών που μονοπώλησαν, αυτονόητα, την επικαιρότητα, πριν καθίσει ο κουρνιαχτός και φουντώσει για τα καλά η δραστηριότητα των συνδυασμών, έρχεται το Υπουργείο Εσωτερικών και με διαδικασίες σχεδόν… fast track υποβάλλει σε διαβούλευση και πολύ σύντομα προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο κυριολεκτικά αλλάζει σαρωτικά τη λειτουργία των Δήμων.
Καταργεί Νομικά Πρόσωπα, Κοινωφελείς Επιχειρήσεις, Δημοτικές Επιτροπές, μεταφέρει όλο το προσωπικό στον Δήμο και με έναν οξύμωρο τρόπο δημιουργεί… άλλες επιτροπές διαφορετικής σύστασης. Στόχος, λέει το ΥπΕσ, είναι η καλύτερη λειτουργία των Δήμων και η κατάργηση ΝΠΔΔ και Κοινωφελών που υπολειτουργούσαν.
Είναι όμως έτσι; Μήπως για μερικούς τέτοιους φορείς πληρώνουν τη νύφη και όσοι κάνουν πραγματικά καλή και αποτελεσματική δουλειά;
Και εν κατακλείδι, ποιο είναι το σκεπτικό του Υπουργείου; Τι είδους Δήμους θέλει; Δημαρχοκεντρικούς και δημοκεντρικούς; Διότι υποτίθεται ότι όλα αυτά τα χρόνια το «στοίχημα» για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ακριβώς το αντίθετο. Να μη συγκεντρώνονται τα πάντα γύρω από τον δήμαρχο και τον Δήμο, αλλά να επιμερίζονται ανά τομέα και πεδίο σε ξεχωριστούς φορείς, προκειμένου να επικεντρώνονται σε αυτά και να λειτουργούν στοχευμένα και πιο ευέλικτα. Κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε και με τις επιτροπές, τις δύο σχολικές, την οικονομική και της ποιότητας ζωής, άσχετα αν με τον νόμο Θεοδωρικάκου οι δύο τελευταίες υποκατέστησαν ουσιαστικά το ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο, κάτι εντελώς λάθος ως προς την ουσία της Αυτοδιοίκησης και την άμεση δημοκρατία που αυτή εξυπηρετεί.
Επομένως, τι εξυπηρετούν αυτές οι αλλαγές; Και πώς θα θεραπεύουν τον κίνδυνο να μετατραπούν οι Δήμοι σε δύσκαμπτους Οργανισμούς τόσο στη λήψη αποφάσεων όσο και στην παροχή υπηρεσιών, υλοποίηση έργων και αντιμετώπιση έκτακτων και μη αναγκών; Θα λυθούν τα προβλήματα της (υπο)χρηματοδότησης των ΟΤΑ από τον κρατικό κορβανά; Θα στελεχωθούν με το απαραίτητο προσωπικό γεμίζοντας τα κενά που υπάρχουν;
Και τέλος, υπό τη νέα τους μορφή οι Δήμοι, θα διασφαλίζουν το αυτοδιοίκητό τους καλύτερα από πριν; Ή όντας πιο «δημοκεντρικοί» θα εναγκαλίζονται ακόμη πιο σφιχτά από τις εκάστοτε κομματικές και κυβερνητικές βουλές;
Είναι τόση η σπουδή του ΥπΕσ να προχωρήσει σε αυτά τα αχαρτογράφητα νερά, ώστε ο αν. υπουργός Θεόδωρος Λιβάνιος απέρριψε το αίτημα της ΚΕΔΕ να γίνει η διαβούλευση για το νομοσχέδιο μετά τις δημοτικές εκλογές, κάτι που ακούγεται λογικό, αφού αυτή τη στιγμή άπαντες βρίσκονται προς άγραν ψήφων.
Είμαστε πολύ περίεργοι και για τον νέο Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον οποίο ο αν. υπουργός τόνισε ότι θέλει να «βάλει μπροστά» μετά τις εκλογές. Μήπως τελικά και αντιληφθούμε πλήρως, ποια είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση που θέλει η κεντρική εξουσία…
