Κακοτεχνίες σε ράμπες που προορίζονται για αναπηρικά αμαξίδια ή σε οδηγούς όδευσης τυφλών, πεζοδρόμια γεμάτα παγίδες και εμπόδια υπό τη μορφή αυθαιρέτως σταθμευμένων αυτοκινήτων ή μηχανών… Σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν ζει κάποιος, δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζει στην πόλη του. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν, αλλά αντιθέτως ενισχύει τον κοινωνικό αποκλεισμό και την απομόνωση μιας μερίδας συμπολιτών μας, όπως τα ΑμεΑ.
Ένα από τα σημαντικότερα, λοιπόν, στοιχήματα που έχει να αντιμετωπίσει η παρούσα κυβέρνηση είναι η πραγμάτωση της πρόσφατης εξαγγελίας της δια στόματος του υπουργού Επικρατείας Άκη Σκέρτσου, αρμόδιου Συντονιστή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία. Μια πρόταση που παρουσιάστηκε ως η νέα Εθνική Στρατηγική για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία 2024-2030 με τίτλο «Μια Ελλάδα με όλους, για όλους».
Βασικός σκοπός αυτής της «Εθνικής Στρατηγικής» είναι η διπλή σύγκλιση, δηλαδή η ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα να ευθυγραμμιστεί με εκείνη του γενικού πληθυσμού, ως προς τις συνθήκες διαβίωσης και την εργασία και τα εθνικά δεδομένα να προσεγγίσουν τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους.
Παράλληλα, το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής προανήγγειλε 12+1 δράσεις για τη διευκόλυνση των επιβατών με αναπηρία στα πλοία της ακτοπλοΐας, ενώ με Κοινή Υπουργική Απόφαση, που συνυπέγραψε η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως με το Υπουργείο Οικονομικών, προβλέπεται η πρόσληψη 1.000 ανέργων ΑμεΑ σε όλους τους Δήμους της χώρας, για χρονικό διάστημα έως 18 μηνών.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι παραπάνω δράσεις εξαγγέλθηκαν είτε παραμονές είτε ανήμερα της 3ης Δεκεμβρίου, ημέρα που από το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ καθιερώθηκε και τιμάται κάθε χρόνο ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities).
Δυστυχώς, η 3η Δεκεμβρίου είναι η μόνη ημέρα του χρόνου που οι (συνήθως διαθέτοντες επιλεκτική μνήμη) κρατούντες θυμούνται αυτήν την κατηγορία των συμπολιτών μας, που σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat (2022) αποτελεί το 23,1 του πληθυσμού της Ελλάδας.
Αποκαλυπτική του πώς βλέπουμε τα άτομα με αναπηρία είναι η έρευνα που παρουσίασε το 2021 η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) σχετικά με τις «Στάσεις και τις Αντιλήψεις για την Αναπηρία στην Ελλάδα και τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, Χρόνιες Παθήσεις και των Οικογενειών τους».
Τα αποτελέσματα της έρευνας καταγράφουν μια ζοφερή εικόνα για την καθημερινότητα των πολιτών με αναπηρία, παρά τις καλές προθέσεις που διαφαίνονται εκ μέρους του κοινωνικού συνόλου, σύμφωνα με τις απαντήσεις.
«Πώς πιστεύετε ότι αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ή/και χρόνιες παθήσεις στην Ελλάδα;» έλεγε μια ερώτηση της έρευνας. Οι απαντήσεις -τις οποίες καταγράφουμε παρακάτω- είναι ενδεικτικές του μεγέθους του προβλήματος.
Οι συμπολίτες μας, λοιπόν, απάντησαν:
• «Με προκατάληψη»: 45,4%
• «Με συμπόνια/οίκτο»: 39,6%
• «Με αδιαφορία»: 21,3%
• «Με αμηχανία»: 20,9%
• «Με απόρριψη»: 7,8%
Μόνο το 6,3% απάντησε «ισότιμα» και μόλις το 5% χρησιμοποίησε τις λέξεις «με θαυμασμό»!
Συμπερασματικά, η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία θα έπρεπε να τιμάται κάθε χρόνο και όχι μόνο κάθε 3 Δεκέμβρη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ίσως με αυτόν τον τρόπο (σε μια χώρα που δεν έχει λυθεί ούτε καν το πρωτεύον θέμα της προσβασιμότητας) οι κρατούντες να αναγκαστούν να υλοποιήσουν τις μεγαλόστομες σχετικές εξαγγελίες τους που εμβαπτίζουν στο υγρό της Μεγαλοστομίας με λέξεις όπως «Εθνική Στρατηγική»…
