Mίσος, τρόμος, αίμα, θάνατος… Λυπάμαι που τούτο το χριστουγεννιάτικο editorial ξεκινά με αυτή τη θλιβερή διαπίστωση, αλλά πείτε μου εσείς, φίλοι αναγνώστες, τι μπορεί να γράψει κανείς με όλα αυτά που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα εντός κι εκτός συνόρων.
Η συνεχιζόμενη ανθρωπιστική τραγωδία στο μαρτυρικό Χαλέπι; Η εν ψυχρώ δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Τουρκία; Το φορτηγό που έσπειρε το θάνατο στην καρδιά του χριστουγεννιάτικου Βερολίνου; Το κάψιμο των τρόλεϊ στην «διακεκαυμένη ζώνη» της οδού Πατησίων και του Πολυτεχνείου; Η παράνοια της (δήθεν;) δηλητηρίασης τροφίμων μεγάλων εταιριών από «επαναστάτες» με ολοφάνερα ψυχολογικά προβλήματα;
Ζούμε σε πολύ σκοτεινές εποχές, δυστυχώς. Ο ζόφος εντείνεται μέρα με τη μέρα και με γεωμετρική πρόοδο. Το φοβερό είναι ότι στην εποχή των social media και της υπερπληροφόρησης, η αλληλουχία των τραγικών γεγονότων είναι τόσο καταιγιστική, ώστε ο μέσος άνθρωπος είτε δεν «προλαβαίνει» είτε δεν είναι ικανός, πλέον, να «νιώσει» πραγματικά τη σπουδαιότητα όλων αυτών που βιώνει και τις επιπτώσεις για το μέλλον του, είτε ως άτομο, είτε ως κοινωνικό σύνολο.
Ακόμη πιο φοβερό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στα Χριστούγεννα…
Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου για πολλούς λόγους και κυρίως για έναν: Έχει να κάνει με γέννηση. Και κάθε γέννηση σηματοδοτεί μεν τη διαιώνιση και επιβίωση, αλλά πολύ περισσότερο (πρέπει να) σημαίνει την ελπίδα. Την ελπίδα ότι αυτός ή αυτή που γεννιέται έρχεται στη ζωή για να κάνει τον κόσμο λιγάκι καλύτερο…
Το να σκορπάς το θάνατο και τον φόβο, λοιπόν, ως συνειδητή επιλογή, στην καρδιά των Χριστουγέννων, σημαίνει ότι, ως άλλος πρωταγωνιστής στην «Κόλαση» του Δάντη, έχεις εγκαταλείψει την ελπίδα και έχεις εισέλθει στο σκοτεινό σπήλαιο για τα καλά. Και αυτό είναι που, επιτέλους, θα πρέπει να προβληματίσει τους πολιτικούς, θρησκευτικούς και πνευματικούς ηγέτες του πλανήτη: Αν έτσι όπως έχει εξελιχθεί η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, υπάρχει χώρος για την ελπίδα.
Σε κάθε περίπτωση, όσοι από μας μπορούν να διαφυλάττουν μέσα τους έστω και ελάχιστο χώρο για ελπίδα και αγάπη, ας συνεχίσουν. Έστω με νύχια και με δόντια. Για μας, για τα παιδιά μας και για τις μελλοντικές γενιές.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
