Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε αναφερθεί στο θέμα των συνοικιακών (με την καλή έννοια ο όρος, για να μην παρεξηγηθούμε) ομάδων μπάσκετ με αφορμή την ατυχή, όπως αποδείχθηκε, πορεία της ΑΕΝ Κηφισιάς προς τα κάτω. Γράφαμε τότε ότι το μεγάλο στοίχημα αυτών των ομάδων είναι η σταθερή οικονομική στήριξη, φέρνοντας ως παράδειγμα συλλόγους όπως ο Πανιώνιος, το Περιστέρι, το Μαρούσι, ο Παπάγου, το Σπόρτινγκ, οι Αμπελόκηποι κ.λπ. Όταν υπήρχε επαρκής χρηματοδότηση, οι ομάδες αυτές άφησαν έντονο το (μικρό ή μεγαλύτερο) σημάδι τους στο ελληνικό μπάσκετ. Όταν χάθηκε, «χάθηκαν» και εκείνες.
Δύο από αυτές τις ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες την περασμένη Κυριακή στο κλειστό του Αγίου Θωμά. Το Μαρούσι, με την βαριά κληρονομιά του κυπέλλου Σαπόρτα και της περήφανης συμμετοχής στην Ευρωλίγκα, υποδέχθηκε το Περιστέρι, την ομάδα που την δεκαετία του ’90 αποτελούσε «φόβητρο» για τις μεγάλες δυνάμεις του εγχώριου μπάσκετ, με αξιόλογες πορείες και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Και οι δύο ομάδες έχουν να καυχιόνται ότι ανέδειξαν παικταράδες που έφτασαν στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο (κορυφαία παραδείγματα οι Σπανούλης και Κορωνιός). Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε να πανηγυρίσουν αμφότερες και τυπικά την άνοδό τους στην Α2 την περασμένη Κυριακή.
Και τα ερωτήματα εύλογα: Μπορούν να «χτίσουν» σε αυτή την επιτυχία; Ήρθαν για να μείνουν; Θα σταθούν αξιοπρεπώς στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ; Έχουν την οικονομική δυνατότητα να ενισχυθούν αγωνιστικά; Έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, ώστε η οικονομική διαχείριση να είναι και ρεαλιστική και ουσιώδης;
Κι επειδή «πεδίο δράσης» της εφημερίδας μας είναι τα βόρεια προάστια, μοιραία τα παραπάνω ερωτήματα «πέφτουν» στο Μαρούσι.
Το βάρος της φανέλας αποδείχθηκε εξόχως σημαντικό στο να προσδώσει έξτρα δυναμική, ώστε όταν παρουσιάστηκε η προοπτική της ανόδου, να διαδραματίσει τον ρόλο της. Είναι αυτό αρκετό για την Α2;
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: Κορμός με αθλητές που αγαπούν τον σύλλογο υπάρχει. Το τεχνικό τιμ έδωσε διαπιστευτήρια στα «αλώνια» και, δικαιότατα, θα έχει την ευκαιρία να τα ξαναδώσει και στα «σαλόνια». Μένει να απαντηθεί αν υπάρχει όραμα, προοπτική και διάθεση για ενίσχυση και ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, ώστε το Μαρούσι να παγιωθεί στην κατηγορία και, ποιος ξέρει, να βρεθεί σε θέση, ώστε το τελικό come back στο ρετιρέ του ελληνικού μπάσκετ να μην αποτελεί μόνο όνειρο.
Με δύο προϋποθέσεις: Αφενός να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος και αφετέρου η προσπάθεια να αγκαλιαστεί περισσότερο από τον κόσμο. Άλλωστε, με την παρουσία και του Δούκα στην ίδια κατηγορία, η πόλη θα αποτελεί πλέον «καυτό» μπασκετικό επίκεντρο…
