Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 14/05/2025
Παρά την επίδραση κάθε εποχής, η γλώσσα παραμένει κρίσιμο μέτρο. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια όλο και νέες λέξεις με συμβολικό περιεχόμενο μπαίνουν στην καθημερινότητά μας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν νεόκοπες εκφράσεις, σαν την «τζογοποίηση», όπως εκφράζεται όχι μόνο με τη μεταφορά του καζίνου της Πάρνηθας στο κτήμα Δηλαβέρη του Αμαρουσίου, δίπλα στον Συνοικισμό Χαλανδρίου. Θα μπορούσαμε επίσης να μιλήσουμε για «αβανοποίηση», αφού μοιάζει να ακολουθείται το μοντέλο Κούβας της προ του Κάστρο εποχής.
Το «φάντασμα» της… ρουλέτας δεν πλανάται απλώς πάνω από τις γειτονιές μας. Έχει προ πολλού εγκατασταθεί κανονικά. Τουλάχιστον, παλιότερα η πρέφα στο καφενείο του χωριού απαιτούσε από τους παίκτες κάποια σκέψη και σίγουρα κοινωνικότητα (και ας είχαν χαθεί κι εκεί περιουσίες ή ρημαχτεί ζωές). Οι περισσότεροι συμμετέχοντες γνωρίζονταν μεταξύ τους και έπαιζαν «μαζί», όχι ο καθένας μόνος του, όπως συμβαίνει στη σύγχρονη βιομηχανία του τζόγου.
Ακόμη και σήμερα, βέβαια, οι άνθρωποι παραμένουν απαραίτητοι για τις περισσότερες δουλειές. Γκρουπιέρηδες, θυρωροί, σεκιουριτάδες, καθαρίστριες, διοικητικοί υπάλληλοι είναι μερικοί από τους εργαζόμενους σε καζίνο.
Στην περίπτωση της Πάρνηθας το προσωπικό αγωνιά για το μέλλον του. Πλαισιώνεται από επιχειρήματα υπέρ της μετακόμισης στην Αγία Φιλοθέη, όπως αύξηση των θέσεων εργασίας, βιοκλιματική αρχιτεκτονική και έσοδα για το Κράτος. Άλλωστε το σκεπτικό της τελευταίας απόφασης του ΣτΕ εισάγει νέα νοηματικά (όχι γλωσσικά) σχήματα, αναφέροντας ότι η κατασκευή ενός «ναού του τζόγου» μέσα σε αστική περιοχή υπηρετεί «λόγους δημοσίου συμφέροντος».
Από την άλλη, κάτοικοι και φορείς ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η εγκατάσταση στην περιοχή, όπως η προσθήκη άλλης μιας υπερτοπικής λειτουργίας με τα παρεπόμενα που ένα καζίνο συνεπάγεται και σε έναν ήδη βεβαρυμένο οδικό άξονα, τη λεωφόρο Κηφισιάς που για να αποσυμφορηθεί, πρέπει όλοι περιμένουν να… ολοκληρωθεί η γραμμή 4 του Μετρό.
Καθώς η επόμενη μέρα της περιοχής μένει να φανεί, ο μικρός τζόγος -online παιχνίδια, καταστήματα της γειτονιάς- είναι ήδη το αδιόρατο όπιο του λαού. Έτσι, μια άλλη λέξη των καιρών μας, η γκανιότα, συνώνυμο του ποσοστού της προμήθειας που πηγαίνει στην τσέπη των εταιριών τυχερών παιχνιδιών, όλο και θα μεγαλώνει σε βάρος των ζώων μας. Σαν μια «γκριζοποίηση» που έχει πια απλωθεί στις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων σιωπηρά και ύπουλα…
