Νέα πρόσωπα
Θεωρείτε λοιπόν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από νέα πρόσωπα;
Έτσι ακριβώς. Τα ίδια πρόσωπα ακόμα και εάν έχουν ανανήψει από αυτό τον τρόπο ενεργειών, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι πως θα προχωρήσουν; Ας μιλήσουμε για τους συνυποψήφιους για παράδειγμα. Ο κ. Μαυρίδης, γνωστός Πευκιώτης επί χρόνια -όσα χρόνια είμαι και εγώ στην Πεύκη άλλα τόσα είναι και εκείνος μικρότερος μεν από εμένα σε ηλικία. Είναι όμως κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ο ίδιος έχει επισημάνει ότι ζήτησε την απαλλαγή του από τη θέση του διευθυντή του γραφείου Τύπου του κ. Βαρβιτσιώτη…
Σύμφωνοι. Ήταν όμως διευθυντής του γραφείου Τύπου μέχρι πρόσφατα. Θέλω να πω ότι παραιτήθηκε γιατί αισθάνθηκε ότι η κυβερνητική πολιτική ήταν λανθασμένη και δεν εναρμονίζονταν με τις επιλογές του και για τον λόγο αυτό θέτει υποψηφιότητα ως δήμαρχος, ώστε να την αντικρούσει ή ζήτησε την απαλλαγή ώστε να μην κουβαλά τα βαρίδια της πολιτικής του παρουσίας. Εάν έχει πράξει το δεύτερο, σημαίνει ότι κρύβει την πραγματικότητα. Εάν έπραξε το πρώτο, χαιρόμαστε που έρχεται στο αντιμνημονιακό κλαμπ. Δεν μου φαίνεται όμως να έχει κάνει το πρώτο. Έχει πράξει το δεύτερο. Έχει παραιτηθεί εικονικά. Μια ζωή κινούνταν σε αυτούς τους χώρους. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ιστορικά, μιλώντας για την περιοχή μας, για τη Μαγκουφάνα, την Πεύκη, τη Λυκόβρυση και αντίστροφα, όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε εξελίξεις που έδιωξαν τον κόσμο από τα κοινά. Δεν είναι μόνο ότι δεν υπήρχαν χώροι εργασίας στην περιοχή μας και όλος ο κόσμος δούλευε σε έναν άλλο χώρο και γυρνούσε στην περιοχή για να κοιμηθεί το βράδυ. Ήταν και ότι η πραγματικότητα των δημοτικών συμβουλίων έδιωχνε τον κόσμο.
Τι ακριβώς εννοείτε;
Έχετε παρακολουθήσει δημοτικά συμβούλια αυτή την περίοδο. Που ο κόσμος έχει τρομερά προβλήματα, που οι αυτοκτονίες είναι σωρηδόν και κρύβονται. Εάν παρακολουθούν το Δημοτικό Συμβούλιο ορισμένοι κάτοικοι, σε αυτό αναπτύσσονται συμπεριφορές θεάτρου. Υπάρχουν δημοτικοί σύμβουλοι που ανεβάζουν τόνους, καυγαδίζουν, υβρίζουν, αντιπαραθέσεις όχι επί της ουσίας αλλά για το θεαθήναι και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Οι δημότες που παρακολουθούν αποσύρονται. Αυτή είναι η εικόνα. Ποιο είναι το όραμα; Να φέρουμε τους ανθρώπους μέσα στην κοινωνία. Να καταλάβουμε όλοι οι συμπολίτες, ότι πρέπει να διαχειριστούμε τον Δήμο μας. Και διαχείριση δεν σημαίνει ότι θα συναποφασίσουμε. Διαχείριση, για να υπάρχει, θα πρέπει να υπάρχουν και χρήματα για να συναποφασίσουμε. Τουλάχιστον να βάλουμε κάτω τα προβλήματα, να λύσουμε προβλήματα εθελοντισμού, προβλήματα αλληλεγγύης, ό,τι καλό έχει γίνει μέχρι στιγμής να το διατηρήσουμε, είτε αυτό λέγεται λαχανόκηπος είτε λέγεται αγορά χωρίς μεσάζοντες, να το ενισχύσουμε να το ελέγξουμε, να μπούμε σε διαδικασίες περισσότερο διαφανείς. Για παράδειγμα, όσοι πολίτες συμμετέχουν στα τοπικά συμβούλια ή στα νομικά πρόσωπα να γνωρίζουν τι πρέπει να αποφασίσουν και γιατί πρέπει να αποφασίσουν και να μην καλούνται να ψηφίσουν κάποιες διαδικασίες ή να συμμετάσχουν τηλεφωνικώς σε κάποιες διαδικασίες. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει ν’ αλλάξουν. Για να μπορέσουμε να έχουμε πρόσωπο στην κοινωνία.
Αναγκαίες οι αλλαγές
Έχει τελικά ο κόσμος εμπιστοσύνη στους αιρετούς;
Όχι δεν έχει. Υπάρχουν πρόσωπα που είναι αγαπητά. Παραδείγματος χάριν ο Δημήτρης Φωκιανός, ήταν δήμαρχος στην Λυκόβρυση, επωμίστηκε αρκετά βάρη, ήταν γιατρός της Λυκόβρυσης και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Όμως και ο κ. Φωκιανός ήταν συγκεντρωτικός. Γιατί πιθανότατα και η παράταξη με την οποία προσπάθησε να ξεκινήσει όλη αυτή τη διαδικασία, δεν του επέτρεπε να κάνει κάτι άλλο. Έχει παρατηρηθεί δηλαδή σε Δημοτικά Συμβούλια ότι πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων που συζητούν ζητήματα ημερήσιας διάταξης με είκοσι θέματα και δεν μιλά κανένας και ξαφνικά τσακώνονται δύο-δύο, τρεις-τρεις, τέσσερις-τέσσερις. Αυτή είναι μία κατάσταση που σίγουρα δεν βοηθάει.
Επομένως τι πρέπει να αλλάξει;
Πρέπει να αλλάξει ο κανονισμός, πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, πρέπει να το αισθανθεί ο κάτοικος ότι αλλάζει η νοοτροπία, πρέπει να αποκτηθεί εμπιστοσύνη, πρέπει να μειωθεί το πελατειακό σύστημα.
Και πώς σκιαγραφείτε το πελατειακό σύστημα;
Ότι έχω τον κ. Τάδε, που έχει επτακόσιες ψήφους και να τον πάρω μαζί μου μήπως και με τις διακόσιες δικές μου κάνουμε εννιακόσιες και θα βρούμε και έναν άλλο που έχει εξακόσιες.
