Τις προτάσεις του για την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων που μαστίζουν την ελληνική οικονομία, κατέθεσε με τη μορφή υπομνήματος στον πρωθυπουργό, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας Κωνσταντίνος Μίχαλος, ενόψει της συζητήσης των προγραμματικών της κυβέρνησης. Οι προτάσεις του ΕΒΕΑ έχουν ως εξής:
Διαρθρωτικές αλλαγές
1. Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η κατάργηση της ενιαίας υποχρεωτικής αμοιβής από διάφορες επαγγελματικές ομάδες.
2. Η απελευθέρωση των κλειστών αγορών και η διαμόρφωση ίσων όρων ανταγωνισμού ανάμεσα σε κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις (ενδεικτικά: περιορισμένο ωράριο λειτουργίας πρατηρίων υγρών καυσίμων, νομοθεσία για υποχρεωτική τήρηση αποθεμάτων υγρών καυσίμων, περιορισμοί στον ελλιμενισμό κρουαζιερόπλοιων, περιορισμοί στην παρασκευή και διάθεση άρτου κ.λ.π.) .
3. Η αξιολόγηση όλων των νέων νόμων και ρυθμίσεων, με κριτήριο τις επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα.
4. Η απλοποίηση των νόμων, ώστε να μην απαιτούνται ερμηνευτικές εγκύκλιοι.
5. Η καθιέρωση συμμετοχικών διαδικασιών κατά τη σύνταξη των σημαντικότερων νόμων, με τη θέσπιση διαδικασιών ηλεκτρονικής διαβούλευσης.
6. Το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο για μια πενταετία, με εξαίρεση εξειδικευμένες θέσεις στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας.
7. Η εξυγίανση του Δημόσιου τομέα, με μετατάξεις πλεονάζοντος προσωπικού σε υπηρεσίες που έχουν κενά.
8. Η ενοποίηση Λογιστικών και Πληροφοριακών Συστημάτων σε όλο το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
9. Η εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος κρατικών προμηθειών, σε όλο το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με ηλεκτρονική και δημόσια διαβούλευση για τις προδιαγραφές των διαγωνισμών.
10. Η απόσυρση του κράτους από τους κλάδους όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Ειδικότερα στις τράπεζες, το κράτος θα πρέπει να δρα μόνο ως «έσχατος μέτοχος», μέσω προνομιούχων μετοχών. Ο κύριος ρόλος του θα πρέπει να περιορίζεται στην επαρκή και αυστηρή ρύθμιση και εποπτεία του τραπεζικού συστήματος, τόσο σε επίπεδο ελέγχου των δραστηριοτήτων επιμέρους τραπεζών, όσο και σε κλαδικό επίπεδο, όπου θα έχει συνεχή εποπτεία και ευθύνη για τη συνολική επάρκεια ρευστότητας και ιδίων κεφαλαίων.
11. Η διατήρηση του ελέγχου, στους τομείς όπου υπάρχουν φυσικά μονοπώλια του κράτους (ηλεκτρική ενέργεια, ύδρευση, συγκοινωνίες), με παράλληλη διεύρυνση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, κυρίως μέσω διεθνών στρατηγικών συμμαχιών με στρατηγικούς εταίρους εγνωσμένης αξίας και εμπειρίας.
12. Η αποζημίωση των δημοσίων επιχειρήσεων από τον προϋπολογισμό, όταν τους επιβάλλονται κοινωνικοί στόχοι (π.χ. πάγωμα τιμολογίων των ΔΕΚΟ).
13. Η βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, με συντόμευση του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων και με εκπαίδευση των λειτουργών της δικαιοσύνης σε βασικές αρχές της λειτουργίας της οικονομίας, των αγορών και των επιχειρήσεων.
14. Η άμεση προώθηση διαδικασιών εξυγίανσης των ΔΕΚΟ που παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα.
Αναπτυξιακή πολιτική
1. Η άμεση επιτάχυνση και η διεύρυνση όλων των αναπτυξιακών πολιτικών που προωθεί το κράτος, με κυριότερες μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη του νέου δικτύου οπτικών ινών, την αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, τη δημιουργία σύγχρονων μαρίνων, την κατασκευή θεματικών πάρκων και χώρων άθλησης σε επιλεγμένες περιοχές, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουρισμού και την κατασκευή εμπορευματικών κέντρων. Οι διαδικασίες διαγωνισμών, που βρίσκονται σε εξέλιξη για την κατασκευή μεγάλων έργων, όπως οι Νέοι Αυτοκινητόδρομοι Αττικής, το Νέο Αεροδρόμιο στο Καστέλι Κρήτης και τα ΣΔΙΤ όχι μόνο δεν θα πρέπει να καθυστερήσουν, αλλά θα πρέπει να επιταχυνθούν.
2. Η επιτάχυνση της υλοποίησης του ΕΣΠΑ 2007 – 2013, κυρίως σε ό,τι αφορά τις δράσεις για τον εκσυγχρονισμό των ΜμΕ, τα προγράμματα ενίσχυσης της έρευνας και της καινοτομίας, τα προγράμματα παροχής εγγυήσεων για χρηματοδότηση επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της κρίσης και ασφαλώς τα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ.
3. Η αναγνώριση των πιθανών προβλημάτων ρευστότητας. Ένα ευαίσθητο κράτος οφείλει να σχεδιάσει μια διαδικασία με την οποία ο φορολογούμενος θα δηλώνει την οφειλή του, αλλά δεν θα χρειάζεται να την καταβάλει άπαξ και εξ ολοκλήρου. Αντίθετα, μπορεί να προβλέπεται η αυτοδίκαιη ένταξη σε σύστημα ρύθμισης με ευνοϊκούς όρους.
