«Η Γερμανία χώρα με εξαγωγικό πλεόνασμα μπόρεσε και αύξησε την τελευταία δεκαετία την περιουσία της στο εξωτερικό από 100 δισεκατομμύρια ευρώ σε ένα τρισεκατομμύριο. Σήμερα, κύρια φροντίδα της είναι να μην απαξιωθούν τα περιουσιακά της στοιχεία, επενδύσεις και δάνεια, στο εξωτερικό. Διότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε άδικος όλος ο “εξαγωγικός της κόπος”.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, προκειμένου η Γερμανία να διασφαλίσει τα δάνειά της, συμφώνησε σε αναχρηματοδότηση της Ελλάδας με υψηλότερα από προηγούμενα επιτόκια. Ταυτόχρονα συνέβαλε στη νέα πολιτική της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας με την οποία γερμανικές και άλλες τράπεζες θα μπορούσαν να παρκάρουν τα ελληνικά ομόλογα στην Κεντρική Τράπεζα. Μόνο πέρυσι οι γερμανικές τράπεζες ξεφορτώθηκαν περίπου το 20% των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν. Αν φέτος ξεφορτωθούν άλλα τόσα, ίσως και παραπάνω, τότε οι αξίες των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν θα περιοριστούν, περίπου, στο 55% του αρχικού ποσού. Αν αυτό το ποσό κουρευτεί, τότε θα μειωθεί η αξία του κατά 20% από αυτό το 55%. Περίπου, δηλαδή, στο 11% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που είχαν αρχικά στα χέρια τους, δηλαδή, κάτι λιγότερο από τους τόκους δύο ετών. Όλοι οι υπόλοιποι τόκοι θα είναι το καθαρό κέρδος τους.
Άρα, η Γερμανία εκείνο που διασφάλισε για τις τράπεζές της ήταν, (α) τον ανατοκισμό του ελληνικού χρέους με μεγαλύτερο επιτόκιο από το αρχικό. Πράγμα που έγινε. (β) Παρκάρισμα ελληνικών ομολόγων εκτός του τραπεζικού της συστήματος. Πράγμα που επίσης έγινε. (γ) Το όποιο κούρεμα στον δανεισμό να γίνει σε ένα όσο το δυνατό μεγαλύτερο ελληνικό χρέος και με υψηλά επιτόκια, ώστε να αφορά στα υπερκέρδη και όχι την αρχική περιουσιακή – δανειακή δέσμευση των γερμανικών τραπεζών», σημειώνει ο Νίκος Κοτζιάς, αναλύοντας το «θρίαμβο» της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., σε ό,τι αφορά την «ελληνική υπόθεση».
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά (πρώην σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών, πρώην πρόεδρος του «ιδεολογικού οργάνου» του Κινήματος ΙΣΤΑΜΕ, αλλά και -ακόμη παλαιότερα- ένα από τα «αγαπημένα παιδιά» του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη και μέλος της Επιτροπής Ιδεολογίας της Κ.Ε. του ΚΚΕ) αποτυπώνει με απόλυτη ακρίβεια τι ακριβώς «κέρδισε» η Ελλάδα στην τελευταία σύνοδο κορυφής, αλλά και αναλύει πειστικότατα, γιατί η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ «εκάμφθη» και δέχθηκε να δώσει την «ανάσα» της επιμήκυνσης, με αντάλλαγμα το «ναι» στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προωθεί ως βάση της κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, το κρίσιμο «διακύβευμα» στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, στις 24 – 25 Μαρτίου.
Εν ολίγοις, το «παζάρι» που έγινε δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που κάνει ο «προβληματικός» μικρομεσαίος με τους πιστωτές του: «Αν με κλείσετε, δεν παίρνετε μία, αν με αναχρηματοδοτήσετε ή μου δώσετε παράταση για να εξοφλήσω, έχετε ελπίδες για να πάρετε πίσω τα χρήματά σας». Τόσο απλά…
Τα υπόλοιπα που συνέβησαν στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, με τους «διαξιφισμούς» περί «καλής, κακής ή μέτριας διαπραγμάτευσης» ήταν απλώς για εσωτερική κατανάλωση, απέναντι σε ένα ακροατήριο καταπτοημένο και τρομοκρατημένο… Nαι, όπως διαπιστώνουν πολιτικοί αναλυτές, υπάρχει πλαίσιο για ευρύτερες «συναινέσεις», ώστε να πετύχουμε την οικονομική ανάταξη της χώρας κι αυτό δεν είναι άλλο από το «ξεπουλάτε, σκάστε και δουλέψτε» -και η διαφορά είναι στη «διατύπωση» σε ό,τι αφορά τους στυλοβάτες του δικομματισμού.
Μαρία Ζαρίφη
