Η ιστορία της ανασκαφής στην Αμφίπολη έχει αναμφίβολα δύο όψεις. Η μία είναι το πραγματικό γεγονός: ότι, δηλαδή, βρισκόμαστε πιθανότατα εμπρός σε μια ιστορική ανακάλυψη, η οποία θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στα επόμενα χρόνια.
Η άλλη όψη, ωστόσο, είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος – στην οποία δεν είναι αμέτοχοι ούτε οι πολιτικοί, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι. Πόσοι, ας πούμε, γνώριζαν για την ανασκαφή της Αμφίπολης και όσα συνταρακτικά έφερνε εδώ και καιρό στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, πριν την καλοκαιρινή επίσκεψη του πρωθυπουργού;
Έκτοτε, ακολούθησε ένας καταιγισμός πληροφοριών και υποσχέσεων για συνταρακτικές αποκαλύψεις, ο οποίος διατηρεί το θέμα στον αφρό της επικαιρότητας, βάζοντας την επιστήμη της Αρχαιολογίας στην υπηρεσία της επικοινωνίας της κυβέρνησης και της ανάγκης για «παραγωγή» αισιόδοξων και θετικών ειδήσεων.
Στο παιχνίδι αυτό παρασύρθηκε και η αντιπολίτευση, βάζοντας ακόμη και τους συλλόγους των αρχαιολόγων να βγάζουν ανακοινώσεις κατά της κυβέρνησης με πύρινο, συνδικαλιστικό λόγο.
Και ούτω καθ’ εξής…
Ακόμη, βέβαια, δεν έχουμε μάθει – κι αν θα μάθουμε – ποιος «κρύβεται» στο ταφικό μνημείο. Είμαστε, όμως, σίγουροι ότι θα ήταν περήφανος για τους απογόνους του, εάν μάθαινε τι… πανηγύρι στήνεται απ’ έξω;
