Κέντρο… διερχομένων έγινε το Προεδρικό Μέγαρο αυτήν την εβδομάδα, ωστόσο οι συναντήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους πολιτικούς αρχηγούς ισοδυναμούν τελικά με παράλληλους μονόλογους. Διότι οι αρχηγοί δεν κάθισαν στο ίδιο τραπέζι για να αναζητήσουν τη συναίνεση που όλοι δηλώνουν ότι επιδιώκουν.
Κατά σειράν… εμφάνισης, Αλέξης Τσίπρας, Αντώνης Σαμαράς, Φώτης Κουβέλης και ο «νεοεισερχόμενος» στο κλαμπ των αρχηγών Σταύρος Θεοδωράκης συνάντησαν τον Κάρολο Παπούλια και ζήτησαν το ίδιο πράγμα: συνεννόηση και συναίνεση. Καθένας, όμως, από τη δική του οπτική γωνία και με τους δικούς του όρους, ακυρώνοντας ουσιαστικά την όποια συζήτηση πριν καν αρχίσει.
«Δεν έχουμε κάτι να πούμε όσο η αντιπολίτευση ζητάει επιμόνως εκλογές», ήταν το κεντρικό μήνυμα του πρωθυπουργού. «Να συμφωνήσουμε σε ημερομηνία εκλογών τώρα και μετά να εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας», ήταν, από την άλλη πλευρά, η απαίτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπερ σημαίνει ότι το χάσμα, αυτή τη στιγμή, παραμένει αγεφύρωτο και ματαίως ο Κάρολος Παπούλιας επιχείρησε να κάνει τον… ψυχολόγο και διαιτητή μαζί, ακούγοντας άπαντες και προσπαθώντας απλώς να τους νουθετήσει και να τους συμβιβάσει.
«Θα έχουμε εκλογές το Μάρτιο, διότι δεν θα υπάρξει συναίνεση», απεφάνθη ως άλλος Νέστωρ ο Φώτης Κουβέλης. Αλλά την προοπτική αυτή μπορούν πια να δουν όλοι, όσο η κατάσταση παραμένει ίδια, χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερη σκέψη.
Άλλοι, όμως, συζητούν ήδη εναλλακτικά σενάρια. Και πολλοί στοιχηματίζουν ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν θα μείνει για πολύ στις Βρυξέλλες, ως Επίτροπος στην Κομισιόν, αφού θα μπορούσε -κατά τους ίδιους- να αποτελέσει ένα πρόσωπο που θα ενώσει όλες τις πλευρές σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή «εθνικού σκοπού». Σενάριο που έχει ακουστεί και στο παρελθόν, είτε με τον ίδιο πρωταγωνιστή είτε και με άλλους, οι οποίοι έχουν ευθαρσώς ξεκαθαρίσει ότι… δεν θα πάρουν, όπως ο Κώστας Σημίτης ή ο Κώστας Καραμανλής.
Οι εξελίξεις, όμως, τρέχουν. Οι πρώτες συζητήσεις για τη «μετά Μνημόνιο εποχή» που επιθυμεί διακαώς η κυβέρνηση δεν θα είναι περίπατος.
Και η πιθανότητα -ανεξαρτήτως εκλογών το Μάρτιο- να ζητήσουν οι δανειστές τη σύμφωνη γνώμη ή την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα είναι απολύτως ρεαλιστική.
Εξακολουθεί να προσκρούει, ωστόσο, στην άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διακηρύττει ότι δεν θα αποδεχθεί τετελεσμένα ούτε θα αναγνωρίσει συμφωνίες που θα δεσμεύσουν μια μελλοντική κυβέρνησή του.
Όμως, αυτοί που εντός και εκτός Ελλάδας προφέρουν με όλο και πιο καθαρό τρόπο τη λέξη «συναίνεση», γίνονται όλο και περισσότεροι. Επικαλούμενοι -όπως και ο «γερόλυκος» σ’ αυτά Κάρολος Παπούλιας- και τα εθνικά θέματα και ιδίως τη στάση της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο. Ξέρουν κάτι;
