Κλείνει η συμφωνία ή μένουν και άλλα θέματα ανοιχτά; Όλα δείχνουν ότι οι επόμενες ώρες θα είναι κρίσιμες και πως σε κάθε περίπτωση οι επόμενες ημέρες έως το Eurogroup της 7ης Απριλίου θα γράψουν τους τίτλους τέλους στο σήριαλ που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες με τη δεύτερη αξιολόγηση. Ίσως μάλιστα ακόμη και την ώρα που μεσολαβεί από τότε που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές μέχρι να πάρετε στα χέρια σας την εφημερίδα, να έχουν κριθεί οι εξελίξεις.
Οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά υπέκυψε στις πιέσεις των δανειστών, δίνοντας τη μείωση του αφορολόγητου -πιθανότατα στα 6.000 ευρώ- την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις από το 2019, τις αλλαγές στα εργασιακά πλην ελαχίστων «κάστρων» που απομένουν να διευκρινιστούν, αλλά και την πώληση των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ, η οποία ήταν και η τελευταία φορτική απαίτηση των δανειστών για να κλείσει η συμφωνία.
Ακριβώς αυτό το σημείο έδειχνε να… ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ με μπροστάρη των αντιδράσεων μάλιστα τον πρώην υπουργό Ενέργειας, Πάνο Σκουρλέτη. Όπως, όμως, λένε ότι τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες, έτσι και οι αντιδράσεις κράτησαν κατά τι λιγότερο. Ο ίδιος έσπευσε πρώτος να δηλώσει ότι θα σεβαστεί απόλυτα τις συλλογικές αποφάσεις, πράγμα το οποίο αισιοδοξούν στο κυβερνητικό επιτελείο ότι θα κάνουν όλοι οι βουλευτές και έτσι η συμφωνία θα εγκριθεί χωρίς απρόοπτα, βάζοντας τέλος στα σενάρια εκλογών και πολιτικών εξελίξεων.
Δύο πράγματα είναι λοιπόν που απομένουν για την κυβέρνηση, εάν επιβεβαιωθούν τα παραπάνω. Το πρώτο είναι να πετύχει τη «συνολική», όπως την ονομάζει, συμφωνία, με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για τη διευθέτηση του χρέους και την οριοθέτηση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Το δεύτερο -που μοιάζει και το πιο δύσκολο- είναι να διαχειριστεί πολιτικά τη συμφωνία απέναντι στην ίδια την κοινωνία, την οποία πλήττουν τα μέτρα που περιλαμβάνει.
