Με το σύνθημα «Αυτός που ασχολείται με τα κοινά πρέπει να δίνει, όχι να παίρνει» πορεύτηκε σε όλη του τη ζωή, η οποία έσβησε χθες, στα 99 του χρόνια, ένας από τους παλαιότερους Κηφισιώτες, που υπηρέτησε την πόλη του και την Τοπική Αυτοδιοίκηση για πάνω από μισό αιώνα. Γιατί, ο Σταύρος Βόλκοςστα «κοινά» της Κηφισιάς, εργάστηκε με πάθος, πιστεύοντας ότι: «Μα, εγώ το καθήκον μου έκανα και τίποτε περισσότερο. Ένας απλός άνθρωπος είμαι… προσπάθησα κάτι να προσφέρω…».
Και τι καθήκον! Ιστορικό, από τη μια, αλλά και παρακαταθήκη, από την άλλη, για τις νεότερες γενιές από έναν άξιο πολίτη της Κηφισιάς! Τον «Γεροπλάτανό της», όπως τον φώναζαν οι παλιοί και τον γνωρίζουν οι νεότεροι. Γιατί, ο Σταύρος Βόλκοςπαρέμεινε ένας αιώνιος έφηβος, με μεσογειακό ταμπεραμέντο, απαράμιλλο χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Και οι Κηφισιώτες τον τίμησαν δεόντως. Τον εξέλεγαν συνεχώς δημοτικό σύμβουλο από το 1950 μέχρι και το 2001 (εκτός από την επταετία της «χούντας»), ενώ διετέλεσε αναπληρωτής δημάρχου, αντιδήμαρχος, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου, πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου και πρόεδρος στο Α΄ ΚΑΠΗ. Ως δημοτικός σύμβουλος, ασχολήθηκε με την Ιστορία της Κηφισιάς, πιστεύοντας πως «Ήταν για μένα τιμή μεγάλη, να με θεωρούν οι δημότες δικό τους άνθρωπο, να με εμπιστεύονται. Δεν ήμουν κανένας σοφός, ήμουν ένας απλός άνθρωπος που ήθελα να βοηθήσω, γιατί αυτή η πόλη μού έδωσε τα πάντα».
Ύστατη τιμή
Έτσι, για την ανιδιοτελή προσφορά του στα κοινά και ως ένα ζωντανό παράδειγμα για την Ιστορία της πόλης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο Δήμος Κηφισιάς, με ομόφωνη απόφαση,έδωσε το 2016 την ονομασία «Σταύρος Βόλκος» στην παλαιά αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, στο Δημαρχείο, η οποία έγινε από τότε η αίθουσα των δημοτικών συνδυασμών.
Ποιός ήταν
Ο Σταύρος Βόλκος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Ιουνίου 1920, ενώστην Κηφισιά εγκαταστάθηκε η οικογένειά του το 1922. Πήγε στο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, γιατί δεν υπήρχε τότε Γυμνάσιο στην Κηφισιά. Παντρεύτηκε τον Μάρτιο του 1945 τη ΜάρωΣουσούρη, το γένος Κατσίμπα, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Δήμητρα, αλλά και τρία εγγόνια και τρία δισέγγονα. Ήταν αθλητής του ΑΟΚ το 1936 – 1940. Αλλά,λίγους μήνες αφότου έκλεισε τα 99 του χρόνια, άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι της Τετάρτης (20 Νοεμβρίου) στηνεστία που τον φιλοξενούσε στο τελευταίο στάδιο της πολυτάραχης ζωής του, στη Δροσιά.
Το Σάββατο, 23 Νοεμβρίου το μεσημέρι (12:00) στο Κοιμητήριο της Κηφισιάς, θα πουν οι γνωστοί και οι φίλοι του το τελευταίο «Αντίο».
Τι είπε στην «Αμαρυσία» πριν τρία χρόνια
30 Σεπτεμβρίου 2016 και ο Σταύρος Βόλκος ξετυλίγει την ιστορική παρακαταθήκη του στην «Αμαρυσία» και ο Γιώργος Κανελλόπουλος του παίρνει την τελευταία συνέντευξη της ζωής του, μιλώντας για την πορεία και το έργο του, επισημαίνοντας ότι: «Εγώ δεν ανήκα ούτε στην Αριστερά ούτε στη Δεξιά. Κεντρώος ήμουν. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δυστυχώς, σε πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν έρμαιο των κομμάτων. Εγώ ήμουν ανεξάρτητος. Ποτέ δεν προσκύνησα κόμμα, κανένα κόμμα. Όταν πρωτοκατέβηκα στις δημοτικές εκλογές, τις πρώτες που έγιναν έπειτα από 18 χρόνια, μόλις είχε τελειώσει ο εμφύλιος. Η Ελλάδα είχε χωριστεί… Δεν υπήρχαν Έλληνες, δηλαδή, τα πάντα ήταν στιγματισμένα… και ο έρωτας ακόμα. Ήμασταν μια ομάδα νέων ανθρώπων, που φτιάξαμε τον συνδυασμό ¨Μαργαρίτα¨ και κατεβήκαμε στις εκλογές του 1950 με επικεφαλής τον υποστράτηγο του Ιππικού ε.α. Παναγιώτη Μαυροειδή. Δέχτηκε ο στρατηγός με μια προϋπόθεση. Να μην τον βάλουμε να μιλήσει. Κι έτσι ανέλαβα εγώ… Κάναμε, λοιπόν, τη μεγάλη συγκέντρωση στα Αλώνια, εκεί που χτυπούσε η καρδιά της Κηφισιάς. Η κατάσταση δύσκολη, μικρόφωνο πού; Ανεβαίνω σε μια πέτρα… Όμως, με το περίεργο εκλογικό σύστημα, που για πρώτη και μοναδική φορά εφαρμόστηκε τότε, είχε δικαίωμα ο ψηφοφόρος -μόνο άντρες ψήφιζαν- να διαγράφει μέχρι τρεις υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους από το ψηφοδέλτιο του συνδυασμού που ψήφιζε και να προσθέτει αντίστοιχους από άλλα ψηφοδέλτια. Έτσι, αν και η ¨Μαργαρίτα¨ καταποντίστηκε, πρώτος δημοτικός σύμβουλος ήταν ο Σταύρος Βόλκος. Με είχαν ψηφίσει στα άλλα ψηφοδέλτια. Ήμουν ο νεώτερος, μόλις 30 ετών, ο ¨μικρός¨ με έλεγαν…».
Και γιατί, αν και αγαπητός απ’ όλους, δεν κατέβηκε ποτέ για δήμαρχος; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος, λέγοντας: «Η αγάπη μου για την Κηφισιά ήταν που δεν με άφησε… Δεν αλλάζω την Κηφισιά με τίποτα. Η Κηφισιά μού έδωσε τα πάντα. Πώς να μην την αγαπήσω αυτήν την πόλη; Εγώ περπατούσα και της τραγουδούσα. Έχω ένα ¨μειονέκτημα¨. Όταν υποσχεθώ κάτι, το τηρώ… Όλοι οι δήμαρχοι, ως πρώτοι πολίτες της Κηφισιάς, πρέπει να δίνουν το παράδειγμα. Κάποιοι έχουν υποβιβάσει τον θεσμό με τον λαϊκισμό».
Διαβάστε όλα όσα είπε στις 30 Σεπτεμβρίου 2016 ο Σταύρος Βόλκος στην Αμαρυσία
